For Mother - Γιά Την Μητέρα

And she leaves
being abandoned even by images
So tired
she can no longer lift her two bodies
the stiffened self and the cold home

No longer struggles
till morning with a shirt
and stockings

Has given up
Everything she wasn’t and was
and could have been
No longer looks after herself

Has let go even the visit
that does not come

Lies ever so quiet
and dreams of her last green tree
beyond the window
......................................................

Καί αυτή φεύγει/εγκαταλειμένη ακόμη κι'από τις εικόνες/τόσο εξουθενωμένη/
δεν μπορεί άλλο πιά να εγείρει τα δυό της σώματα,/το είναι το στυφό/καί το σπίτι
της το παγερό,/δεν το παλεύει άλλο-/απ'το πρωί μ'ένα ποκάμισο καί δύο κάλτσες./
Έχει πλέον εγκαταλείψει/ότι ήταν καί δεν ήταν/καί ότι θα μπορούσε να γενεί./
Τον εαυτόν της έπαψε να τον φροντίζει/έχει αφήσει να τής φύγει κι' η επίσκεψη/που ακόμα δέν έχει έρθει./Να εκεί,τόσο ήσυχα ξαπλώνει/καί ονειρεύεται
το τελευταίο πράσινο δέντρο/πέρα από το παραθύρι της.


Viola Fischerova