Saturday 25 June 2011

Compañero

Ο αμερικανός ηθοποιός Πίτερ Φολκ, ο οποίος έπαιξε τον επιθεωρητή «Κολόμπο» στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά, πέθανε χθές,σε ηλικία 83 ετών.
Ο Φολκ έγινε διάσημος σε όλον τον κόσμο ερμηνεύοντας, στα 69 επεισόδια της σειράς, τον Κολόμπο, έναν χαλαρό αλλά ιδιοφυή ντετέκτιβ, λίγο μπερδεμένο με ψεύτικη αφέλεια.
Το διαβρωτικό χιούμορ του Κολόμπο, με το φθαρμένο μπεζ αδιάβροχο του, το Peugeot 403, το αιώνιο πούρο του, τις αμίμητες χειρονομίες του, όπως και τις συχνές αναφορές του στη "γυναίκα του", που δεν εμφανίζεται ποτέ, εξασφάλισαν στον Πίτερ Φολκ επιτυχία και συμπάθεια .
Γεννημένος στις 16 Σεπτεμβρίου του 1927 στη Νέα Υόρκη, ο Πίτερ Φολκ προερχόταν από εβραϊκή οικογένεια, με Ρώσο πατέρα και Τσέχα μητέρα.
Σε ηλικία τριών ετών, ένας κακοήθης όγκος τον αναγκάζει να χάσει το ένα του μάτι, γεγονός που εξηγεί τη θλίψη, που είχε μερικές φορές στο βλέμμα του.
Μετά την απόκτηση ενός Master Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Syracuse (Nέα Υόρκη), εργάζεται ως μάγειρας, και μετά από μια ανεπιτυχή προσπάθεια να ενταχθεί στην αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών των Η.Π.Α. (CIA), αρχίζει μια καριέρα ως κρατικός υπάλληλος στο Κονέτικατ (βορειοανατολικά). Εγκαταλείπει τη θέση του ξαφνικά το 1957, για το πάθος του, την κωμωδία.
Το ίδιο έτος 1957, αρχίζει την καριέρα του ως ηθοποιός, σε μια τηλεοπτική σειρά. Έγινε πραγματικά διάσημος με την ταινία "Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ" του Φρανκ Κάπρα, που του εξασφάλισε το δεύτερο Όσκαρ του.
Συνολικά, έπαιξε σε 60 ταινίες, κυρίως του φίλου του Τζόν Κασαβέτη – «Σύζυγοι», του 1970, «Μια γυναίκα εξομολογείται» του 1974, και «Ο παίκτης» του Ρόμπερτ Αλτμαν του 1992.
Όμως από το 1968, και για 35 χρόνια, παραμένει αφοσιωμένος στον Κολόμπο. Το πρώτο επεισόδιο σκηνοθετεί ένας νεαρός άνδρας 25 ετών ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Από τα 69 επεισόδια, ο Πήτερ Φολκ ήταν παραγωγός ή συμπαραγωγός στα 24. Το τελευταίο, το 2003, είχε τον τίτλο ο «Κολόμπο σέρνει το χορό».Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Πίτερ Φολκ έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, και έζησε κάτω από την κηδεμονία της δεύτερης συζύγου του, Σέρα Ντανίζ.
Εγώ θα τον θυμάμαι από τα "Φτερά τού Έρωτα", όπου έπαιζε τον εαυτό του.
Tα παρακάτω λόγια μπορεσαν να πείσουν έναν άγγελο να "πέσει" στην Γη :

I can't see you,but I know you're here! 
Δεν σε βλέπω, μα ξέρω πως είσαι εδώ!
I feel it.You've been hanging around since 
Το νιώθω. Είσαι εδώ τριγύρω από τότε που
I got here. I wish I could see your face... 
είμαι εδώ. Να μπορούσα να δω το πρόσωπό σου..
Just look into your eyes and tell you how 
Να σε κοίταζα κατάματα και να σου έλεγα πόσο
good it is to be here. Just to touch something! 
ωραία είναι να είσαι εδώ. Να αγγίζεις κάτι!
Here, that's cold! That feels good! 
Εδώ, αυτό είναι κρύο! Νιώθεις όμορφα!
Here, to smoke, have coffee. And if you do it 
Ελα κάπνισε,πιές καφέ. Και αν τα συνδυάσεις
together it's fantastic. Or to draw: you know, 
μαζί είναι υπέροχο. Ή να ζωγραφίσεις: ξέρεις, 
you take a pencil and you make a dark line,
παίρνεις ένα μολύβι και κάνεις μιά έντονη γραμμή,
then you make a light line and together it's a good line.
 τότε κάνεις μιά αχνή γραμμή και μαζί είναι μιά καλή γραμμή.
Or when your hands are cold, you rub them together, 
Ή όταν τα χέρια σου παγώνουν, τρίβεις το ένα με το άλλο,
you see, that's good, that feels good! 
είναι ωραίο, θα δείς, τόσο ωραίο!
There's so many good things! But you're not here -
 Υπάρχουν τόσα καλά πράγματα! Αλλά δεν είσαι εδώ-
I'm here. I wish you were here. I wish you could 
Εγώ είμαι. Μακάρι να ήσουν κι' εσύ. Ας μπορούσες
talk to me. 'Cause I'm a friend. 
να μου μιλήσεις. Επειδή είμαι φίλος.
Compañero! 

Peter Falk's Biography : http://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Falk
Movie Scene : http://youtu.be/-U9kjN5ISDQ



Panagiotis Xourafas

Thursday 16 June 2011

Happy Birthday George

Του… Οσίου Μνημονίου σήμερα (!!!) και σε συνδυασμό με τα γενέθλια του Γιώργου Παπανδρέου οι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα έστησαν το δικό τους πάρτι. Μέσα στη Βουλή στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ η Βάσω Παπανδρέου ασκούσε έντονη κριτική στον πρωθυπουργό, ενώ απ’ έξω οι πολίτες τραγουδούσαν τα «Χρόνια Πολλά» στον Γ. Παπανδρέου για τα 59α γενέθλιά του!
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον εορτάζοντα Μνημονιακό πρωθυπουργό μας:



Το Θαύμα 


Τι τέλεια κατσίκια τα κατσίκια.
Χτες γεννηθήκαν και πώς ξέρουν κιόλας
με τόση ακρίβεια
όλα τα κατσικίσια πράματα.
Θαρρείς και σπούδαζαν κατσικοσύνη 
μια ολόκληρη αιωνιότητα.





Ποίηση : Γιάννης Υφαντής 
(από το βιβλίο του "Μεταμορφώσεις του Μηδενός" , 
εκδόσεις ΑΧ, 2009)
Εικόνα 1:  Ο Εορτάζων σε διαδήλωση του 2009
Εικόνα 2: Ο Αγιος Μνημόνιος

Wednesday 15 June 2011

Ενα Καθήκον - A Task

Με φόβο και τρέμοντας,
θαρρώ θα ολοκλήρωνα την ζωή μου
Μοναχά αν με έπειθα να κάνω
μιά δημόσια εξομολόγηση
αποκαλύπτοντας μιά απάτη,
δική μου και της εποχής μου:
Μας επιτράπηκε
να σκούζουμε στην γλώσσα
των νάνων και των δαιμόνων
Αλλά αγνά και γενναία λόγια
γενήκαν απαγορευμένα
Υπό τέτοια τιμωρία πικρή
έτσι που όποιος τολμούσε
να προφέρει κάτι τέτοιο,
Θεωρούσε τον εαυτόν του
έναν άνθρωπο χαμένο.

............................


In fear and trembling, 
I think I would fulfill my life
Only if I brought myself 
to make a public confession
Revealing a sham,
my own and of my epoch:
We were permitted
to shriek in the tongue 
of dwarfs and demons
But pure and generous 
words were forbidden
Under so stiff a penalty 
that whoever dared 
to pronounce one
Considered himself as 
a lost man. 


Czeslaw Milosz

Saturday 11 June 2011

Ευθύνη - Responsibility

Ν΄αγαπάς την ευθύνη. Να λες, 
εγώ μονάχος μου έχω χρέος
να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, 
εγώ φταίω.


...............................

Do love responsibility. Say :
All by myself I have the duty
to save the earth. If not saved,
I am to blame for it.



Nikos Kazantzakis

Πινέλα - Brushes

Έχεις τα πινέλα, 
έχεις τα χρώματα, 
ζωγράφισε τον παράδεισο 
και μπες μέσα.

....................


You got brushes
you got colours,
so paint paradise
and get inside.



Nikos Kazantzakis

Friday 10 June 2011

Ένα Έλατο - A Spruce Tree

Ενα έλατο την νύχτα
Οταν κανείς δεν το προσέχει
Γίνεται βάρκα
Χωρίς κουπιά και μπράτσα.
Κάποτε κάποτε ακούς
Τον παφλασμό που κάνει
και το νερό τραντάζεται τριγύρω του.

.................

A spruce tree at night
When nobody notices
Becomes a boat
With no oars and arms.
Every now and then,you hear
The plop it makes
And the water is shaken around.



Gilles Subervielle

Wednesday 8 June 2011

Ανακαλύπτοντας Ξανά Το Φως

Όταν ζεις για μακρύ διάστημα 
στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς
θα σιχαθείς το φως του ήλιου. 
Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά
τα μάτια σου θα χάσουν 
τη δύναμη αν αντέχουν.
Να γιατί καταλήγουμε 
να μισούμε το φως του ήλιου.



Wilhelm Reich

Saturday 4 June 2011

Η Αναφορά Τού Συγκλητικού - Senator's Report


















































In Coviria till the last moment
talks and conflicts were held
about the inevitable of catastrophe
I agree
smart people didn't always win

You listened to them every day
those sleeker outlanders
unleashing shrapnels of mockery
hours and days were leaving
till an appropriate sacrifice came on the altars
countless connoisseurs 
were saying their line 
about the importance of the imminent decisions
the search for truth became a scourge
in the end no plan attributed any success
the State was out of control

Catastrophe found us when
we had already endured truth



Günter Dietz

Friday 3 June 2011

Οδός Ονείρων (Πρόλογος) - Street Of Dreams (Prologue)

Γεια σας
Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων
Δεν ξεχωρίζει
Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους
δρόμους της Αθήνας
Είναι ας πούμε ,ο δρόμος που κατοικούμε
Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός
μα κι απέραντα ευγενικός
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά
πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή
Κι όλα σκεπασμένα
από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό
Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν
τα όνειρα τόσων παιδιών
ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους
Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου
και θα χαθεί
Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος
Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν

.......................
Hello to you
I came to show you myself the street of dreams
It ain't a different one
It is a street like any other street of Athens
It is,let us say, the street we live in
Small , insignificant, sad, tyrannical
but enormously gentle
It has a lot of soil , a lot of kids
a lot of mothers and a lot of silence
And everything covered 
from a tender and unbearable sky
Here in this street are born and die
so many children's dreams
till the moment their breath
will join with the spring epitaph breeze
and perish
But in the night they can't sleep
and when they don't dream , they sing



Poetry/Music/Vocals:  
Manos Hatzidakis