Το Κοκκάρι Της Γης

Την ώρα της ψηφοφορίας άρχισε να βρέχει στην εδώ και μήνες διψασμένη γη μας. Είχαμε να δούμε νερό από τον Μάη. Τελευταία έκανε συχνά πως θα βρέξει, τα μάζευε τα σύννεφα, μαύριζε το στερέωμα, ακούγαμε πως βρέχει σε όλη την υπόλοιπη χώρα αλλά εδώ τίποτα. Του ‘φευγε καμιά σταγόνα του ουρανού πότε πότε, σαν γέροντας που έχει ακράτεια αλλά μόλις περνούσε το μαύρο σύννεφο, ξαστέρωνε πάλι και η βροχή δεν ερχόταν.

Με την έναρξη της ψηφοφορίας για το Μνημόνιο 3 όμως, τα σύννεφα λυθήκανε και μια πολύ ωραία κι ευεργετική βροχή άρχισε επιτέλους να πέφτει. Κοιμήθηκα με το νανούρισμά της και με τη σκέψη στα σκόρδα, στο κοκκάρι, στα μαρούλια, στις λαχανίδες, στο σπανάκι, στη ρόκα, στα μπρόκολα, στα κουνουπίδια, στα σέσκουλα που θα πάρουν τα πάνω τους, που θα βγω το πρωί να τα αντικρίσω γεμάτα ζωή, να κοιτούν με κάθε φύλλο και...κάθε τους κύτταρο ίσια κατά τον ουρανό. Κοιμήθηκα με τη σκέψη στη γη που από αύριο κιόλας θα ξεπετάξει τα μπαχάρια της και θα πρασινίσει ο τόπος.Μ’ αυτές τις εικόνες και με την παρέα του νερού με πήρε ο ύπνος και δεν άκουσα τα ναι, τα όχι και τα παρών, δεν άκουσα τις διαγραφές, ούτε τον Σαμαρά να λέει πως μόλις η χώρα έκανε ένα αποφασιστικό βήμα προς την ανάπτυξη, δίχως να εννοεί τη βροχή βέβαια αλλά τα μέτρα της ύφεσης και της εξαθλίωσης που μόλις είχε περάσει. Τώρα, το πρωί τα έμαθα όλα αυτά.

Βρέχει ακόμα αλλά έχει κι έναν αέρα δαιμονισμένο. Μάλλον είναι ο άνεμος της αισιοδοξίας του Σαμαρά κι έρχεται από την Κηφισιά για να μας εμπνεύσει και να μας μεταλαμπαδεύσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το όραμά του, το ξεπούλημα δηλαδή των πάντων, ακόμα κι αυτής της βροχής που με νανούρισε χτες και που αποτελεί την μόνη ελπίδα ανάπτυξης για όλη τη φύση γύρω μας.
Μα εμείς Σαμαρα δεν μασάμε από τέτοια. Εμείς είμαστε άνθρωποι, είμαστε πλάσματα κι όχι πιόνια, όχι άτομα, όχι σπουδαγμένα στο κάθε χάρβαρντ αμόρφωτα υπόδουλα γρανάζια. Είμαστε το κοκκάρι της γης που τώρα θα φυτρώσει και ξέρουμε πως η βροχή είναι Ζωή όσο κι αν βαυκαλίζεσαι πως είναι προϊόν για πούλημα. Το ίδιο κι η γη, το ίδιο κι ο ήλιος κι ο άνεμος. Γνωρίζουμε τα απλά που εσύ δεν έμαθες ποτέ σου ή τα έχασες ως δεδομένα, λόγω της πλύσης εγκεφάλου που σε υπέβαλαν τότε στα πανεπιστήμια χειραγώγησης μελλοντικών ηγετών.Γνωρίζουμε πως όλα κάνουν κύκλο. Από τις ξηρασίες στις βροχές κι από τις άνοιξες στα φθινόπωρα. Δεν μας αγγίζουν οι θεωρίες σου οι πρόστυχες. Σε θωρούμε μέσα απ’ το γυαλί και σε λυπόμαστε. Διότι το μόνο που δεν σου μάθανε εκεί που πήγες, είναι πως είσαι κι εσύ από χώμα και νερό, πως ξεπουλάς δηλαδή το κορμί σου το ίδιο.

Το αδούλωτο κοκκάρι της γης, καγχάζει στο άκουσμα όλων αυτών των μέτρων και των πλάνων σου Σαμαρά. Διότι ξέρει καλά αυτό που εσύ αποφεύγεις να σκέφτεσαι. Πως μια μέρα θα φυτρώσει επάνω σου.



 http://yiannismakridakis.gr/?p=2073

Giannis Makridakis

Ένας Λαός Με Σκυμμένο Το Κεφάλι, Ένας Πρωθυπουργός Χωρίς Κεφάλι, Κι' Ένας Ποιητής...

Τα ελληνικά νησιά δεν είναι προς πώληση, δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αποκλείοντας για άλλη μια φορά την πιθανότητα η Ελλάδα να προχωρήσει σε πώληση κάποιου από τα νησιά της Μεσογείου προκειμένου να μπορέσει αν αποπληρώσει το χρέος της.
Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters που επικαλείται συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού στην γερμανική Bild, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν θα πουληθούν ελληνικά νησιά καθώς αποτελούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του έθνους και είναι σημαντικά για τον τουρισμό. Η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού έρχεται ως απάντηση στην εκτενή «καμπάνια» της δημοφιλούς γερμανικής εφημερίδας που θέλει την Αθήνα να εξετάζει το ενδεχόμενο πώλησης κάποιων εκ των νησιών της.

Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο

«Αποκλείεται οποιοδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο», απάντησε χαρακτηριστικά ο κ. Παπανδρέου ερωτώμενος για το εάν θα πουληθούν ελληνικά νησιά συμπληρώνοντας «Θα πρέπει απλά να αναλογιστείτε πόσο σημαντικά είναι αυτά τα νησιά για την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία. Έχουμε ξοδέψει τεράστια ποσά από τους αμυντικούς μας προϋπολογισμούς προκειμένου να προστατέψουμε τα νησιά που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια».
Παράλληλα ο πρωθυπουργός σημείωσε: “Τα νησιά είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά και εκτιμώνται επίσης από τους Γερμανούς τουρίστες. Αν τα πουλούσαμε σε μερικούς εξαιρετικά πλούσιους ανθρώπους τότε αυτό θα σήμαινε ότι τα νησιά θα ήταν "κλειστά" για όλο τον υπόλοιπο κόσμο». «Επιθυμούμε να αναπτύξουμε αυτό το μοναδικό φυσικό τοπίο προσεκτικά και οικολογικά, κάτι τέτοιο θα μας απέφερε πολλά περισσότερα», πρόσθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Επιπλέον ο Έλληνας πρωθυπουργός σημείωσε ότι κατανοεί την δυσαρέσκεια των Γερμανών πολιτών σχετικά με το πακέτο διάσωσης της Ευρωζώνης και ευχαρίστησε του Γερμανούς για την συμμετοχή τους σε αυτό.Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η Ελλάδα έχει λάβει δάνειο και όχι ελεημοσύνη. «Αυτά είναι δάνεια και πληρώνουμε τόκους στους δανειστές μας, δεν είναι δώρα», ανέφερε ο Έλληνας πρωθυπουργός προσθέτοντας ότι «Και δεν θέλαμε τα δάνεια για να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν – αλλά για να κερδίσουμε χρόνο για τις απαραίτητες αλλαγές».
"Ωστόσο μπορώ να κατανοήσω μέρος της ενόχλησης της Γερμανίας. Μπορώ απλά να την ευχαριστήσω", σημείωσε ο κ. Παπανδρέου. 

-Μα είναι ποτέ δυνατόν να απαντάει σε τέτοιες ερωτήσεις Έλληνας πρωθυπουργός; 

Είναι τόσο μικρονοικός ή απλά 

δεν έχει εθνική συνείδηση;   

Ντροπή του...

Γι'αυτόν αφιερωμένοι

λίγοι στίχοι από το Δωδεκάλογο του Γύφτου:

«Εμείς δεν γονατίσαμε σκυφτοί
τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού
σαν τα σκουλήκια που πατεί μας
μα για ν’ αντισταθεί με το σπαθί,
βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική,
και σαν πολύ ονειρόπληκτη η ψυχή μας».

Κωστής Παλαμάς

Η Οργή Των Νεκρών Και Των Βράχων Τα Αγάλματα

Εμείς (οι Έλληνες πολίτες) διαφθείραμε τον Θ. Πάγκαλο.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης

ήδη από τον Μάιο του 2010 και ενώ η χώρα έμπαινε στην μέγκενη του μνημονίου έκανε διεθνή εκστρατεία για να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους μας ότι δε φταίει αυτός και το σόι του 

(βλέπε οι υπόλοιποι πολιτικοί ) για την κατάντια της χώρας μιλώντας στην Οξφόρδη σε διεθνές ακροατήριο.
Φταίνε οι Έλληνες!
O Θ. Πάγκαλος ανέλυσε το πώς 

οι …διεφθαρμένοι έλληνες πολίτες διαφθείρουν τους έλληνες πολιτικούς λέγοντας χαρακτηριστικά :
«Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. 

Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν».

Μάλιστα κατά τον κ. Πάγκαλο οι …διεφθαρμένοι έλληνες πολίτες είναι απόγονοι  μερικών αγραμμάτων που δεν μιλούσαν καν ελληνικά οι οποίοι έκαναν την επανάσταση του 21. Στην συνέχεια αυτοί οι αγράμματοι, όπως είπε, ψήφιζαν οποιονδήποτε για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Βέβαια δεν παράλειψε να προσθέσει ότι εκτός των άλλων οι Έλληνες έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι απόγονοι του Περικλή…Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. 

Ζηλεύοντας την «δόξα» των δικών του προγόνων που δεν διέπρεψαν για την προσήλωση τους στην δημοκρατία ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης... έθεσε εκτός νομιμότητας τις διαδηλώσεις και ταύτισε όσους μετέχουν σε  αυτές με... δολοφόνους. Με όσους για την ακρίβεια «οργανώνουν δολοφονίες άλλων ανθρώπων».
 (Αναδημοσίευση από άρθρο στο Greek Money 

- Independent News Portal , στις 4/1/2011)

Τί να πεί κανείς γι' αυτόν τον ολίγιστο και απεχθή αντιδημοκράτη γιαλαντζί Έλληνα...

Ίσως μόνο τα λόγια του Ελύτη απ' το Άξιον Εστί να του ταιριάζουν :

 
Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σε μένα

τον ολοένα ερημούμενο 
από τις φυλές των Ηπείρων

και απ' αυτές πάλι αλαζονικά,
ολοένα, δοξαζόμενο!

Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς

και τον Στάχυ ο Νότος

τη φορά τού ανέμου εξαγοράζοντας

και των δέντρων τον κάματο 
δύο και τρείς φορές

ανόσια εξαργυρώνοντας.

Άλλο εγώ, 

πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα τού ήλιου δεν εγνώρισα

 και πάρεξ,

τη σταγόνα τού νερού στα άκοπα γένια μου δεν ένιωσα

μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας

αιώνες και αιώνες.

Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας
όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του.
Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα
όπως ο ασκητής το θεό του.
Από τον ιδρώτα μου έδεσαν διαμάντι
και στα κρυφά μου αντικαταστήσανε 
την παρθένα του βλέμματος.
Εζυγίσανε την χαρά μου και την βρήκανε, λέει, μικρή
και την πατήσανε χάμου σαν έντομο.
Την χαρά μου κάτω πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε
και στερνά την πέτρα μου αφήσανε,
τρομερή ζωγραφιά μου.
Με πελέκι βαρύ την χτυπούν, με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν,
με καλάμι πικρό την χαράζουν, την πέτρα μου.
Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός, τόσο βγαίνει πιο καθαρός
ο χρησμός απ' την όψη μου:


ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ'ΑΓΑΛΜΑΤΑ!




Odysseas Elytis

Αντιδραστήρας

Λένε πως η ομορφιά είναι το σχήμα 
που δίνει στα πράγματα η αγάπη.

Μοιραία, λοιπόν, όπως δείχνει το παράδειγμα των κινηματογραφικών δεινοσαύρων, η δεκαετία του '90 έληξε με την εγκαθίδρυση μιας ορισμένης αισθητικής της φρίκης. Αφ' ότου η ομορφιά εκφυλίστηκε απ' την επανάληψη μέχρι του σημείου να μην είναι πια ούτε επιθυμητή ούτε διακριτή εκεί όπου διατηρήθηκε σαν ανάμνηση, η ασχήμια και το τερατώδες κυριάρχησαν σαν το επόμενο must. Δεν επρόκειτο πλέον για την ασχήμια που αναγνωρίζαμε στις παλιές μυθοπλασίες και που εμπλεκόταν ανέκαθεν σε όλες τις αφηγήσεις από κτίσεως κόσμου ως αντίπαλος της ομορφιάς, αλλά για μια καινούργια, αλλόκοτη και γλοιώδη ασχήμια, της οποίας το χαρακτηριστικό ήταν ότι έμοιαζε αγαπητή.

Ετσι τα παιδιά έμαθαν να αγαπούν τα πελώρια ερπετά και ερπετοειδή, που με τη σειρά τους έπαψαν να αντιπροσωπεύουν εμπειρίες φρίκης και κατέληξαν σε «φιλικούς» προϊδεασμούς του Απόλυτου κράτους -γιγάντιες αναφορές στα αχανή επικοινωνιακά και στρατιωτικοβιομηχανικά δίκτυα ενός ολοκληρωτικά παγκοσμιοποιημένου πλανήτη, με τις οποίες αρχίζαμε, οι πάντες, να εξοικειωνόμαστε σχεδόν τρυφερά. Αυτό άγγιξε μέχρι και τη φιλοσοφία των γκάτζετ και των παιδικών τροφίμων, όταν τα αθώα και εξιδανικευμένα κάποτε γλυκίσματα, μικροαντικείμενα και παιγνίδια μιας χρήσεως διέκοψαν τη σχέση τους με τους κάθε είδους αγαθούς ήρωες των παιδικών αφηγήσεων και επιβλήθηκαν σαν καλοπροαίρετοι εκπρόσωποι του Δράκουλα και των δαιμόνων που τον συνόδευαν. Παιγνίδια όπως το ταμαγκότσι συμφιλίωναν τώρα τα παιδιά με την εμπειρία της αρρώστιας και του δίχως νόημα θανάτου, λες και το ζητούμενο από τους μικρούς καταναλωτές δεν ήταν απλώς το να παραδοθούν στο μαζοχισμό αλλά και να τον αγαπήσουν σαν φυσική κατάσταση της ζωής τους.

Αυτή η τάση απειλεί σήμερα όλα τα μήκη και πλάτη του χάρτη των αντικειμένων και των θεαμάτων, δηλαδή ενός κόσμου όπου, για παράδειγμα, σεληνιακά ή άλλα εξίσου εφιαλτικά εξωγήινα τοπία εκθειάζονται σαν ιδανικός προορισμός για τις μελλοντικές διακοπές -ό,τι εμφανίζεται εχθρικό προς τη ζωή προτείνεται, αμέσως, σαν κάτι που πρέπει να αγαπηθεί. Είναι τέτοιες οι ενοχές των ανθρώπων για τα εγκλήματα απέναντι στην ομορφιά του πλανήτη μας, ώστε η αυτοτιμωρία μοιάζει η μόνη διέξοδος από την απάθεια.

Προχθές, «η κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι η απαγορευμένη ζώνη όπου συνέβη το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ το '86 θα αναδειχτεί σε τουριστικό προορισμό», οπότε θα μπορεί κανείς, υποθέτουμε, να παίρνει τα παιδιά του και να τους δείχνει τον αντιδραστήρα ως Παρθενώνα του μέλλοντος. Ψάχνετε για δώρα;
Διαλέξτε έναν μετρητή Γκάιγκερ.

Еυγένιος Αρανίτσης

 - Ελευθεροτυπία (18/12/2010)

Γιώργος Χειμωνάς - "Η Βιογραφία Της Όρασης Μου"

Outside the Wall - Εξω Από Το Τείχος

Αντιγράφω από δημοσίευμα του Κ.Πουλακίδα (Αυγή,8/7/2010) :

Το μοντέλο της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου υπερασπίσθηκε η Σοφία Σακοράφα, δηλώνοντας ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο. Είναι ανήθικο και ιδεολογικά ακατανόητο να λέει η κυβέρνηση ότι τα μέτρα είναι άδικα, αλλά αναγκαία, τόνισε η ανεξάρτητη βουλευτής, λέγοντας χαρακτηριστικά: "αν δεν μπορείς να είσαι σοσιαλιστής μέσα στην κρίση, μέσα δηλαδή στην ιστορική και πολιτική συγκυρία που ωριμάζει και τη δυνατότητα και τη σκοπιμότητα της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι σοσιαλιστής, παρά μόνο νεοφιλελεύθερος".

Υπογράμμισε ακόμη ότι είναι "πολιτικά ανέντιμο από τη μία κόβουμε μισθούς και συντάξεις, χωρίς οικονομικό αντίκρισμα για το κράτος, και από την άλλη νομιμοποιούμε στα νοσοκομεία παρανομίες δισεκατομμυρίων, με το επιχείρημα ότι θα είναι η τελευταία φορά. Έχουμε τρελαθεί τελείως. Η Βουλή σήμερα, στην πλέον τραγική οικονομική συγκυρία, καλείται να περάσει τροπολογία νομιμοποιώντας ληστεία εκατομμυρίων, με την υπόσχεση ότι θα είναι η τελευταία φορά που τα χαρίζει σε κλέφτες".

Προσεγγίζοντας την πολιτική φιλοσοφία του νομοσχεδίου η Σ. Σακοράφα το χαρακτήρισε ως "θατσερικό", καθώς σκοπός του είναι η μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από δημόσιο, κοινωνικό, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο, σε κεφαλαιοποιητικό ή αναλογικό –όπως το ονομάζουν- με την εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης και την ελαχιστοποίηση της συμμετοχής του κράτους και την κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης.

Η Σ. Σακοράφα είπε ότι τα "μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού" δεν επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης, αλλά με αφορμή την κρίση και εκτίμησε ότι "σύντομα θα ζήσουμε στιγμές αποκάλυψης", όπως στην Ουγγαρία με την ενίσχυση των φασιστών. "Όταν κοιλοπονάει η ιστορία, γεννάει ή τέρατα ή αγγέλους. Οι μαμές τις ιστορίας ας είναι αυτή τη φορά η κοινή πολιτική δράση όλων όσων αντιστεκόμαστε, όλων όσων υποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο και ένα άλλο όραμα. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Εγώ ήδη τις έχω αναλάβει τις δικές μου", κατέληξε.

Τα συγχαρητήρια μου στη Σοφία Σακοράφα.Επιτέλους μία πολιτικός που δείχνει πως τιμάει την ψήφο του Ελληνικού λαού και κυρίως την ηθική και τα πιστεύω της. Όταν βλέπω τέτοιους ανθρώπους ελπίζω γιά το αύριο.Ανθρώπους που δεν θυσιάζουν αρχές και αξίες για να μην χάσουν τη βολή τους. Που πιστεύουν στο αύριο μέσα από τα δικά μας χέρια και όχι μέσω ανάλγητων αφεντικών που βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους.

 Ολόκληρη η ομιλία της Σοφίας στην Βουλή (καί αξίζει τον κόπο να την διαβάσει κανείς ολόκληρη) είναι στην διεύθυνση: http://www.sakorafa.gr/pages/

Για την Σοφία λοιπόν οι στίχοι του "Outside The Wall" (Έξω από το Τείχος, έξω από το Μνημόνιο, το ίδιο είναι) από τον Roger Waters των Pink Floyd.:

Ολομόναχοι, ή σε δυάδες
Αυτοί που στ' αλήθεια σ' αγαπάνε
Περπατούν πάνω κάτω,έξω απ' το τείχος.
Κάποιοι χέρι χέρι
Καί κάποιοι μαζεμένοι σε ομάδες.
Οι καρδιές που αιμορραγούν κι' οι ποιητές
Αντιστέκονται.
Κι' όταν σου' χουν δώσει όλο τους το είναι
Μερικοί σκοντάφτουν και πέφτουν,δεν είναι εύκολο

Να χτυπάς την καρδιά σου ενάντια

στο τείχος κάποιου παράφρονα δυνάστη.

"Δεν είναι αυτό όπου..."

...................

All alone, or in two's,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
"Isn't this where...."

Pink Floyd Music Video: 

http://www.youtube.com/watch?v=AV-HlBCmnDY

Panagiotis Xourafas 

Μεγάλη Δευτέρα 2010

Ασπίδα εγώ, βαθύ ντεκολτέ εκείνη, έχασα κατά κράτος...
Για την Ανοιξη, λέω...

Σαν κρυπτομνησία που κάποτε φανερώνεται, ή σαν μνήμη κρυφή που δεν θέλει να το ρισκάρει και να αναδυθεί,ψυχανεμίζομαι ότι το Μεγαλοβδόμαδο ανεβαίνει -από τότε που ήμουν παιδάκι το διαισθανόμουν, αλλά έπρεπε να μεγαλώσω σαράντα τραύματα για να το νοιώσω- κάθε φορά στη σκηνή σαν ζεϊμπέκικο που ρετάρει στο πιάνο του Κραουνάκη. Αμφίθυμο,σαν να μη θέλει να ξέρει πως γνωρίζει τι θα συμβεί, θέλει το Μεγαλοβδόμαδο κι αυτό μια φορά να σταθεί σαν σημαία αγνώστων λοιπών στοιχείων...
Ματαίως, ως γνωστόν. Ο δον Κιχώτης των φτωχών, ανύποπτο αρνί όσον ήταν παιδί, τώρα έχει ενημερωθεί. Κανένας δεν έμεινε ζωντανός στον γάμο της Κανά, έκανε λάθος ο πύραυλος κι έγιναν οι εορταστές παράπλευρη απώλεια, οι παράνυφοι έγιναν νεκροί. Και της νύφης και του γαμπρού οι σάρκες, πριν ενωθούν εις μίαν, έγιναν κομμάτια που τα χώρισε ο θάνατος...Δεν είναι συνεπώς πια ανύποπτος ο Αμνός, πάει κι έρχεται, έρχεται και φεύγει αιώνες τώρα· και οι μαθητές των μαθητών του το ίδιο, άλλους τόσους αιώνες τώρα, γεμίζουν τη Γη με σταυρούς.Πύραυλοι πολλαπλών κεφαλών Λερναίες Υδρες και εισέρχεται η άνοιξη στο Μεγαλοβδόμαδο σαν γιασεμάκι που θα κοπεί για τον επιτάφιο.

Ερχόμενος, λέει, φέτος ο Κύριος συνάντησε στον δρόμο του έναν ραγισμένον γενίτσαρο χτισμένον σε ένα γεφυράκι. Σπασμένες γύρω γύρω οι ημέρες του, σαν τα γυαλικά της μάνας του.Ταπεινός Αυτός που ήρθε για τους τελώνες, τις πόρνες και τους σαλούς, πήρε απ' του γενίτσαρου την καρδιά όλα τα κρίματα και τους φόνους και τα έκανε βροχούλα έκλαψε με τα δάκρυά της και ο εξωμότης· λυτρώθηκε· κι ύστερα ξανάγινε γενίτσαρος. Είθισται...

Την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να αλλάξει ζώδιο ο Εκτορας, να αποπροδικάσει την τύχη του κι άλλος να πέσει βορά του Αχιλλέα. Δεν γίνονται αυτά παλληκάρι μου, τα επιτόκια αλλάζουν πάντα υπέρ της Τράπεζας.Αλλωστε τους εμπόρους για μία μόνον ημέρα έδιωξε απ' τον Ναό ο Επαναστάτης, ύστερα ξανάπιασαν βάρδια οι νόμοι και οι προφήτες κι έγινε πάλι το θέλημα των Δυνατών.

Μαγεμένος με τα γράμματα και τις ιστορίες ανησυχούσα έως πρότινος, σαν θρασύ μειράκιο παρ' ότι πλέον μεσήλιξ, μήπως κάποτε γεράσουν τα αγάλματα. Τώρα λυπάμαι που δεν θα γεράσουν ποτέ.Και οι δύο τρόποι Σου απέτυχαν.Ο Εκτορας αμύνθηκε, κι έπεσε. Εσύ γύρισες και το άλλο μάγουλο κι αυτοί που Σε σταύρωσαν, σταυρώνουν έκτοτε λαούς και λαούς στο όνομά Σου - μπανάλ διαπίστωση κι όμως φρικτή.Πύραυλοι ύβρεως-αέρος, πύραυλοι εδάφους-ύβρεως σκάνε και τούτη την άνοιξη πάνω στις Τροίες του κόσμου, όπως τα βεγγαλικά τη νύχτα της Ανάστασης στις ειρηνικές μας πόλεις. Και οι Τροίες πέφτουν.
Ολες οι Τροίες πάντα πέφτουν...

Στάθης
(Ελευθεροτυπία, 29/3/2010)