Saturday 29 March 2014

Η Θέλησή Μου Βράχος - Il Tuo Volere Scoglio




Πάλι μου ξίπασε τ’ αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.
Κι έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας.
Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου,
έστρωσ’ ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.


Ήταν με σένα τρεις χαρές στην πίκρα φυτρωμένες,
όμως για μένα στη χαρά τρεις πίκρες ριζωμένες.
Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι, πολύ βαθιά στη χτίση
η Ανατολή τ’ αρχίναγε κι ετέλειωνέ το η Δύση.


Έστρωσ’ , εδέχθ’ η θάλασσα άντρες ριψοκινδύνους
κι εδέχθηκε στα βάθη της τον ουρανό κι εκείνους.
Κι όπου η βουλή τους συφορά κι όπου το πόδι χάρος.
Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος.



.............................



Tornò a riempir l’orecchio un vento dolce voce
e la stella del giorno plasmò e la stella della notte.
Fuggirono i miei precordi le fonti del dolore,
la mente si distese e di me stesso al sommo ascesi.


Eran con te tre gioie spuntate nella pena,
ma tre pene per me con radici nella gioia.
Suoni a migliaia, innumeri, nel fondo del creato
lo principiava Oriente, Occaso lo finiva.


Si fece piano, accolse il mare uomini intemerati
e nei suoi abissi accolse coloro stessi e il cielo.
E rovina lor scelta fu talor e talor di morte passo.
La tua forza fu un mare ma il mio volere scoglio.






Dionysios Solomos

Thursday 27 March 2014

Γιατί; - Why? - Почему?



























Από ακτή σε ακτή κοιτά.
Σήκωσε τα βλέφαρά σου:
Απ' τη μιά - το πεύκο στέκει
Απ' την άλλη - το γρασίδι λάμπει.

Μοιράζονται το ποτάμι.
Μα είναι οικογένεια:
Η γέφυρα σαν μακρύς βραχίονας
Τεντωμένος αναμεσό τους.

Γιατί, αγόρι μου ...
Είναι τόσο απογοητευτικό, σωστά! ..
Μεταξύ εμένα κι εσένα
Κανένα, μα κανένα φέρρυ;


.....................


Берег на берег глядит.
Подними свои ресницы:
На одном — сосна стоит,
На другом — трава лоснится.

Разделила их река.
Но стоят они родными:
Мост, как длинная рука,
Протянулся между ними.

Почему же, мальчик мой...
Это так обидно, право!..
Между мною и тобой
Никакой нет переправы?



..................



Shore to shore looks.
Raise your eyelashes:
On the one side - the pine stands
On the other - the grass shines.

Their shared river.
But they are family:
Bridge as a long arm,
Stretched between them.

Why, my boy ...
This is so frustrating, right! ..
Between me and you
No,there's no ferry
?





Iosif Utkin





Tuesday 25 March 2014

Αργά Στη Ζωή - Tard Dans La Vie

 
















Είμαι σκληρός
Είμαι τρυφερός
Σπατάλησα το χρόνο μου
Ονειροπολώντας ξάγρυπνος
Βαδίζοντας κοιμώμενος
Όπου κι αν πήγα
Βρήκα την απουσία μου
Πουθενά δεν ανήκω
Πέρα απ' το κενό
Όμως έχω στα σπλάχνα μου
Εκεί που ο κεραυνός συχνά χτυπάει
Μιά καρδιά σημαδεμένη από κάθε λέξη
Που στέρεψε η ζωή της με μία απλή κίνηση.


 ....................................



Je suis dur
Je suis tendre
Et j’ai perdu mon temps
A rêver sans dormir
A dormir en marchant
Partout où j’ai passé
J’ai trouvé mon absence
Je ne suis nulle part
Excepté le néant
Mais je porte caché au plus haut des entrailles
A la place ou la foudre a frappé trop souvent
Un coeur ou chaque mot a laissé son entaille
Et d’où ma vie s’égoutte au moindre mouvement




Pierre Reverdy

Οργανισμός - Organismo

 


















Ερχόσουν στις δέκα
το τραπέζι ήταν στρωμένο.
Στις γρίλιες ανέμιζαν
τα καθαρά μας ρούχα.
Μιλούσαμε για την Κριστίνα
και τη φύση. Σου άρεσε πολύ.

Για επιδόρπιο μανταρίνια.
   
Ο γιατρός λέει: Τα πνευμόνια σου
δεν δουλεύουν πια.
Σου έδωσαν δυο χρόνια ζωής,
όσο ζουν κ' οι ενδορφίνες
στον εγκέφαλο των ερωτευμένων. 


.....................



Llegabas a las diez
la mesa estaba puesta.
En el tendal se agitaba
nuestra ropa limpia.
Hablabamos de Kristina
y del campo. Te servía más.

De postre mandarinas.

El médico dice: -Sus pulmones
ya no funcionan-.
Como mucho le dan dos años,
lo que viven las endorfinas
en el cerebro de los enamorados.




 Mariela Gouiric



Greek Translation: Stathis Intzes
(http://argentinoi-poihtes.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html)


Monday 24 March 2014

Fernando Pessoa : Quote

Φέρω τις πληγές 
από όλες τίς μάχες 
που απέφυγα.










Friday 21 March 2014

Γραφίτης - Graphite



















 

Αποσιωπητικά 
από λιοντάρια 
και υάκινθους. 
Σαν αντηχήσεις 
άναρθρων στιγμών 
στο λευκό χαρτί. 
Στην ακμή του κενού 
το φως στο διαπασών 
του χρόνου Κρόνου
δονεί το επέκεινα 
του εξαυλωμένου 
διαμαντιού. 
-Πως σε λένε; 
-Με λένε Γραφίτη


...................


Dots
from lions
and hyacinths.
Like resonances
of inarticulate moments
on the white paper.
t the edge of vacuum
light in the diapason

οf Chronos and time
vibrates the hereafter
of the disembodied
diamond.
-What is your name?
-My name is graphite



Panagiotis Xourafas

Thursday 20 March 2014

Μια Νύξη Για Την Άνοιξη - An Allusion For Spring
























Ανία ανίατη
Θεραπαινίδα της θλίψης
Λύπη άλιπη, λείπεις
Απ' το σκελετωμένο σώμα
Του νεκροζώντανου δέντρου.

Ρίζες απονευρωμένες
Απέχουσες εξέχουσες
Ανηδονία στην αηδονία
Κελάηδισμα στο κελάρυσμα
Άγνωστο κλάμα
Από άκλαυτο θάμα,
Ποιά χώρα σε χωρά
Και ποιά ευάλωτη άνοιξη 

Σκοτεινά σε περικλείει;
Mείνε μαζί μου.


...............



Boredom incurable
Handmaid of grief

Lean sorrow, absent
From the raw-boned body  

Of the living dead tree.
Roots denervated  

Spaced prominent
Anhedonia in Nightingale

Chirping in swishing  
Unknown crying
From unlamented miracle,
What realm can contain you
And what fragile spring  

Darkly embraces you?
Stay with me.




Panagiotis Xourafas 

Monday 10 March 2014

Επιγραφή - Epígrafe




















Ενα δωμάτιο στο κάστρο είναι έρημο και καθρεφτίζει.

Με φοβάμαι. Ποιός είμαι; Απο πού είμαι;...
Εδώ τα πάντα έχουν γίνει...Απο τυποποιημένη σκιά,
Το χρώμα πέθανε...ακόμα κι ο αέρας γκρεμίστηκε...
Ένας άλλος χρόνος έρχεται από το φως που με λούζει...
Ενας αμβλύς ήχος με διαρρηγνύει από Βασιλιά...



Mário de Sá Carneiro












Sunday 9 March 2014

Το Σονέτο Της Δύσκολης Αγάπης - Soneto Do Amor Difícil

 




















Η ερημική παραλία αναλαμβάνει
μόλις φεύγει η θάλασσα, το επιθυμείν:
Η αγάπη μας είναι σαν την μόνη ορμή
ενώ δεν είναι παρά μιά υπόσχεση...

Αλλά στην ακτή που το κύμα ξεσπάει
ένα λογότυπο νοσταλγίας του λουλουδιού
θα πρεπε να είναι εκεί ν'αναπληρώνει
την έλλειψη ενάντια στις φήμες.

Αιφνίδια και οδυνηρή, λάμποντας
η νεκρική σιγή που μας εμποδίζει

σαν θάλασσα και παραλία μεγάλη προβλήτα
να ένωσε ξαφνικά,γεμώντας το λουλούδι βλέννες.

Και έτσι μόλις γεννήθηκε η δύσκολη αγάπη
προς απογοήτευση της καμπύλης τού ουρανού σου.
 



........................ 


A praia abandonada recomeça
logo que o mar se vai, a desejá-lo:
é como o nosso amor, somente embalo
enquanto não é mais que uma promessa...

Mas se na praia a onda se espedaça,
há logo nostalgia duma flor
que ali devia estar para compor
a vaga em seu rumor de fim de raça.

Bruscos e doloridos, refulgimos
no silêncio de morte que nos tolhe,
como entre o mar e a praia um longo molhe
de súbito surgido à flor dos limos.

E deste amor difícil só nasceu
desencanto na curva do teu céu.



David Mourão Ferreira

Γιατί - Why



























-Γιατι να γράφουμε ποιήματα
τώρα που σώθηκε ο ήλιος;
-Μα μοναχά με τα ποιήματα
θα τονε σώσουμε τον ήλιο.
-Κι αν σώσουμε τον ήλιο
πως θα σωθεί το άσωτο φεγγάρι;
-Μα κάτω θα το κρύψουμε
απ' τ'ουρανού το μαξιλάρι.



...................



- Why should we write poems
now that that the sun has died?
- Cause only by writing poems
the sun will be finally saved.
- But if we save the sun, how 
the prodigal moon will be saved?
- Well, we will hide it under
the pillow of the sky.




Panagiotis Xourafas

Αναπαισιοδοξία - Unpessimism


 


Εχω μια αναπαισιοδοξία απόψε. 
Μα γρήγορα συνέρχομαι σαν σκεφτώ
ότι όσο κοντά και να κοιτάξεις
εν σειρά του Καβάφη τα κεριά
δεν γίνονται λαμπάδες.


.................


I got some unpessimism tonight.
But soon I recover when I think
that no matter closer you look 
at that row of Cavafy's waxes
they don't become Paschal candles.

8/3/14




Panagiotis Xourafas

Πέντε Αισθήσεις - Cinco Sentidos

 





















Еχουμε πέντε αισθήσεις:
Δυόμιση ζευγάρια φτερά.
Πώς να ισορροπήσει κανείς;



...................

 
Nós temos cinco sentidos:
são dois pares e meio de asas.
- Como quereis o equilíbriο?



 David Mourão-Ferreira

Friday 7 March 2014

Βουστροφηδόν - Boustrophedon

























Αναμοχλεύοντας το στάχυ
βουστροφηδόν ο βότρυς
κίτρινος ή πράσινος
ξαναγεννιέται
με το σπέρμα
και τις γλώχες της,
η ακμάζουσα φθορά
που ανεμοσκορπίζεται
στον οργασμό της άνοιξης.

Βιαστική σαν ορμή!
Παιδία στα πεδία
και σχέδια στη σχεδία
ο λυτρωμός και λύτρα περιέχει
ζωή και θάνατο ενέχει,

όπως του Αντίνοου το βέλος
στα σπλάχνα της λήθης'
έτσι επιστρέφω
διψασμένος κι ανόθευτος
στο βλέμμα της πηγής.



................



Leveraging the ear
in boustrophedon way 
the cluster is reborn
with the sperm
and its awns,
the thriving wear
scattered in the wind
in the orgasm of spring.

Hasty like rush!
Kids in the fields
and plans in the raft
salvation includes ransom
life and death are implicated,
like the arrow of Antinous
in the inwards of oblivion'
thus I come back
thirsty and unadulterated
to the look of the source.




Panagiotis Xourafas

Tuesday 4 March 2014

Ήταν Το Ποτάμι - The River Was




Ήταν το ποτάμι μακρύ
Ήταν το πηγάδι βαθύ
Ήταν η ζωή μου μικρή
μέχρι που 'ρθες εσύ

Πάρε την καρδιά μου
κάντηνε τραγούδι
Παρ' την μοναξιά μου
κάντηνε λουλούδι



..................


 
The river was long  
The well was deep
My life was short
until you came

Take my heart
and make it a song
Take my loneliness
and make it a flower
 
 
 
 
Giannis Poulopoulos