Να Μ'αγαπάς - Love Me

Σου γράφω πάλι από ανάγκη/η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει/όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους/τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου/χάρτινα είδωλα νεκρά.
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη/βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει/μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα/βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα/σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα/η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα/σαν τον αλήτη που γυρνά.
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις/το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις/σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

I write you out of need again/it's five in the morning,
the only thing that is still left/alive in my world, is you.
I don't give a damn of their honours/and their theatrical speeches,
inside my mind screen/these are paper made,dead idols.
Love me,as much as you can, love me!
Looking through the mirror/I see a face so familiar
and may be its ugliness is lost/when I am washed and shaved.
My breath stinks from cigarettes/my mind is heavy of so much thinking,
on the wall some Mona Lisa/brings you much closer.
Love me,as much as you can, love me!
Even if this letter ends/I can't help needing you,
like the bird on the wire/like the tramp walking to and fro.
I want you to come turn me on/and tell me the fairy-tale,
like mother earth to embrace me/like white light to return...


Lyrics: Andreas Thomopoulos
Vocals/Music: Pavlos Sidiropoulos