At A Certain Age - Mετά Από Κάποια Ηλικία

We wanted to confess our sins but there were no takers.
White clouds refused to accept them, and the wind
Was too busy visiting sea after sea.
We did not succeed in interesting the animals.
Dogs, disappointed, expected an order,
A cat, as always immoral, was falling asleep.
A person seemingly very close
Did not care to hear of things long past.
Conversations with friends over vodka or coffee
Ought not be prolonged beyond the first sign of boredom.
It would be humiliating to pay by the hour
A man with a diploma, just for listening.
Churches. Perhaps churches. But to confess there what?
That we used to see ourselves as handsome and noble
Yet later in our place an ugly toad
Half-opens its thick eyelid
And one sees clearly: "That's me."
...............................................
Θέλαμε να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας μα δεν βρίσκαμε αποδέκτες.
Χιονάτα σύννεφα αρνούνταν να τούς δεχτούν,καί ο άνεμος
Ήταν πολύ απασχολημένος γυρνώντας από θάλασσα σε θάλασσα.
Αποτύχαμε να προξενήσομε ενδιαφέρον στα ζώα.
Οι σκύλοι απογοητεμένοι περίμεναν μιά εντολή.
Μιά γάτα,ως είθισται ανήθικη,ήταν στο παρά ένα να κοιμηθεί.
Ένα άτομο εμφανώς πολύ κλειστό
Ποσώς νοιαζότανε ν'ακούσει γιά τα περασμένα.
Οι φιλικές κουβέντες τη συνοδεία βότκας ή καφέ,
θα έπρεπε να κόβονται με το πρώτο σημάδι ανίας.
Εξευτελιστική θα ήτανε η πληρωμή με την ώρα,
Ενός ανθρώπου μ'ένα δίπλωμα,μόνο γιά να τον ακούσεις.
Εκκλησίες.Ίσως οι εκκλησίες.Αλλά τι να ομολογήσεις εκεί;
Πως βλέπαμε τούς εαυτούς μας όμορφους καί ευγενείς;
Ενώ μετά στό σπίτι μας ένας άσχημος φρύνος
Μισοανοίγει τά παχιά του βλέφαρα
Καί απροκάλυπτα ομολογεί: "Έίμαι εγώ"



Czeslaw Milosz