Faces In The Crowd

Esther walks the hall, carrying a candle
Listens at the wall, for a sign of life
Closing her eyes as the room fades away
Counting the chimes
In the church of our saviour ringing out
Two faces in the crowd
Simon drives this town,
Works a graveyard Sunday
Esther flags him down,
Doesn’t speak a word
He hums to himself
As the streets disappear
He catches himself looking back
In the mirror filled with doubt
Two faces in the crowd
On the ferry from Dover to Calais, arm in arm on a windswept day
I’ve got a photo of them sailing away,mother’s so pretty, father’s so proud..
I stop to count the chimes,an orphan in the shadows
So little left behind, so much I’ll never know
A list in “the Times” of the lives lost at sea,an old photograph and a past,
That seems so like.
................................................................
Η Εσθήρ περπατά στο διάδρομο/μ' ένα κερί./Αφουγκράζεται τον τοίχο/
για ένα σημείο ζωής./Κλείνει τα μάτια,όσο το δωμάτιο σβήνει/μετρώντας τούς χτύπους στην εκκλησία/που καλούν/Δύο πρόσωπα στό πλήθος.//
Ο Σίμων οδηγεί σ'αυτή τη πόλη/την Κυριακή δουλεύει σ' ένα κοιμητήρι./Η Εσθήρ τού κατεβάζει τη σημαία/μιλιά δεν βγάζει./Μουρμουρίζει στον εαυτό του/καθώς οι δρόμοι χάνονται,/πιάνει τον εαυτό του /να κοιτάζει πίσω στον καθρέφτη με αμφιβολία/δύο πρόσωπα στό πλήθος.//Στο φέρυ από το Ντόβερ στό Καλαί,/χέρι με χέρι μιά ανεμοδαρμένη μέρα/κρατώ μιά φωτογραφία τους να αρμενίζουν μακριά./Η μητέρα είναι τόσο όμορφη,ο πατέρας τόσο περήφανος...//Σταματώ το μέτρημα τών χτύπων/ένα ορφανό στίς σκιές,/τόσα λίγα αφημένα πίσω,/τόσα πολλά που ποτέ δεν θα μάθω./Μιά λίστα στούς Τάιμς τών ψυχών πού χάθηκαν στό νερό,/Μιά παλιά φωτογραφία,/κι' ένα παρελθόν τόσο κοινό.

Alannah Myles