Hälfte des Lebens - Το Μισό Της Ζωής

Γεμάτη απίδια κίτρινα
Και ρόδα ανήμερα,
Ο τόπος χύνεται στην λίμνη ένα γύρο
Ω, εσείς κύκνοι ευγενείς
Και μεθυσμένοι απ' τα φιλιά
Βαπτίζετε τις κεφαλές σας
Στ' άγιο και ατάραχο νερό.

Αλίμονο, από που θα πάρω
Αφού χειμώνας είναι,λούλουδα
Και από που το ηλιόφως
Και σκιές,συνάμα, επι γης;
Τα τείχη στέκουν
Άλαλα καί κρύα, και τους ανεμοδείκτες
Ο άνεμος στριφογυρνάει.


Mit gelben Birnen hänget
Und voll mit wilden Rosen
Das Land in den See,
Ihr holden Schwäne,
Und trunken von Küssen
Tunkt ihr das Haupt
Ins heilignüchterne Wasser.

Weh mir, wo nehm ich, wenn
Es Winter ist, die Blumen, und wo
Den Sonnenschein,
Und Schatten der Erde?
Die Mauern stehn
Sprachlos und kalt, im Winde
Klirren die Fahnen.

.....................

With yellow pears the country,
Brimming with wild roses,
Hangs into the lake,
You gracious swans,
And drunk with kisses
Your heads you dip
Into the holy lucid water.

Where, ah where shall I find,
When winter comes, the flowers,
And where the sunshine
And shadows of the earth?
Walls stand
Speechless and cold, in the wind
The weathervanes chatter.


Friedrich Hölderlin