To France

Taking on water,
Sailing a restless sea
From a memory,
A fantasy.
The wind carries
Into white water,
Far from the islands.
Don't you know you're
Never going to get to France.
Mary, Queen of Chance,
will they find you?
Never going to get to France.
Could a new romance
ever bind you?
Walking on foreign ground,
Like a shadow,
Roaming in far off Territory.
Over your shoulder,
Stories unfold, you're
Searching for sanctuary.
You know you're
Never going to get to France...
I see a picture
By the lamp's flicker.
Isn't it strange
how Dreams fade and shimmer?
Never going to get to France...
I see a picture
By the lamp's flicker.
Isn't it strange
how Dreams fade and shimmer?
Never going to get to France...


Lyrics & Music : Mike Oldfield
Vocals: Maggie Reilly

http://www.youtube.com/watch?v=8-1WfkM1qso

Μαθηματικός Ορισμός Της Ευτυχίας - Mathematical Definition Of Happiness

Η Ευτυχία είναι κάτι που
όταν διαιρείται,πολλαπλασιάζεται.
....................................................

Le bonheur est quelque
chose qui se multiplie quand il se divise

...................................................

Happiness is something
that multiplies when it is divided



Paolo Coehlo

God's Gonna Cut You Down (Traditional)

You can run on for a long time
Run on for a long time
If you can run on for a long time
Sooner or later God will cut you down
Oh sooner or later God will cut you down, down
You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God will cut you down
Sooner or later God will cut you down
Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler, the gambler, the back biter
Tell 'em that God's gonna cut 'em down
Tell 'em that God's gonna cut 'em down
Well my goodness gracious let me tell you the news
My head's been wet with the midnight dew
I've been down on bended knee
Talkin' to the man from Galilee
He spoke to me in the voice so sweet
I thought I heard the shuffle of the angel's feet
He called my name and my heart stood still
When he said, "John go do My will!"
Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler, the gambler, the back biter
Tell 'em that God's gonna cut you down
Tell 'em that God's gonna cut 'em down
You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down
Sooner or later God'll cut you down
You can throw your rock and hide your hand
Working in the dark against your fellow man
But as sure as God made black and white
What's down in the dark will be brought to the light
You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down
Sooner or later God'll cut you down

Johnny Cash

Music Video : http://www.youtube.com/watch?v=o7w2FnNDUHU

How To Write a Magical Poem - Πώς Να Γράψεις Ένα Ποίημα Μαγικό

Δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο
απ' το να γράψεις ένα ποίημα μαγικό.
Άν έχεις γερά νεύρα
και καλές προθέσεις τουλάχιστο,
Δεν είναι τόσο δύσκολο
σε διαβεβαιώ.
Πάρε ένα σκοινί
καί δέστο σε ένα σύννεφο.
Καί άσε την μιά άκρη του
να κρέμεται.
Σαν παιδί, σκαρφάλωσε στο σκοινί
ως το πέρας του.
Καί ρίχτο μετά κάτω σε μάς.
Καί άσε εμάς τότε
να πασχίζουμε να σε βρούμε,
σε κάθε ποίημα.
.................................................
There is nothing easier
than writing a magical poem.
If you have strong nerves
and good intentions at least.
It is not that difficult I assure you.
Take a rope and tie it to a cloud.
And leave one end of it dangling.
Like a child, climb the rope to the end.
And throw it back to us.
And let us try to find you and then,
in every poem.


Fadhil Al Azzawi

The Three Cypress Trees - Τα Τρία Κυπαρίσσια

Διαυγές και ντελικάτο
σαν τον ύπνο των υλοτόμων,
γαλήνιο, επισκιάζοντας τα μέλλοντα,
το πρωινό ψιχάλισμα δεν κρύβει
αυτά τα τρία κυπαρίσσια στην πλαγιά.
Oι ιδιαιτερότητες τους διαψεύδουν
την ομοιότητα τους,
κι' η ακτινοβολία τους το βεβαιώνει.
Είπα:
Δεν θα τολμούσα συνεχώς να τα θωρώ,
υπάρχει μιά ομορφάδα που νικά την τόλμη,
κάποιες φορές τα κουράγια ξεθωριάζουν.
Τα σύννεφα κυλούν πάνω ψηλά,
αλλάζοντας τη μορφή των κυπαρισσιών.
Τα πουλιά πετούν γι' άλλους ουρανούς
αλλάζοντας την αντήχηση των κυπαρισσιών.
Η γραμμή από τούβλα πίσω τους
προκαθορίζει το πράσινο των κυπαρισσιών,
και υπάρχουν δέντρα που μόνο καρπό
έχουν τούτο το πράσινο.
Χθές, στην άξαφνη μου την χαρά,
είδα μπροστά μου την αθάνατη ψυχή τους.
Σήμερα,στην άξαφνη μου θλίψη,
είδα μπροστά μου τον πέλεκυ.
..................................................

Transparent and frail,
like the slumber of woodcutters,
serene, foreshadowing things to come,
the morning drizzle does not conceal
these three cypresses on the slope.
Their details belie their sameness,
their radiance confirms it.
I said:
I wouldn’t dare to keep looking at them,
there is a beauty that takes away our daring,
there are times when courage fades away.
The clouds rolling high above
change the form of the cypresses.
The birds flying towards other skies
change the resonance of the cypresses.
The tiled line behind them
fixes the greenness of the cypresses
and there are trees whose only fruit is greenness.
Yesterday, in my sudden cheerfulness,
I saw their immortality.
Today, in my sudden sorrow,
I saw the axe.

Mourid Barghouti

Ισως Φταίνε Τα Φεγγάρια - Maybe The Moons Are To Blame

Μες στο φτηνό ξενοδοχείο
και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη
θα ξεκινήσουμε λοιπόν.
Γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο
όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω
κάποιο αρχαίο σκηνικό.
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια
και χρωστάω στη ζωή,
ίσως φταίνε τα φεγγάρια
και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια
μήπως κάτι και συμβεί,
ίσως φταίνε τα φεγγάρια
ίσως πάλι φταις κι εσύ .
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες
και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες
και των ανθρώπων οι τροχιές,
μες στο φτηνό ξενοδοχείο
και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη
θα τελειώσουμε λοιπόν.
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια
και χρωστάω στη ζωή,
ίσως φταίνε τα φεγγάρια
και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια
μήπως κάτι και συμβεί,
ίσως φταίνε τα φεγγάρια
ίσως πάλι φταις κι εσύ.

Video : http://www.youtube.com/watch?v=ldtrPBDkRrc

In the cheap hotel and the sheets of the many
inside mirrors with no memory we'll be starting over,
dreams slide while we sleep, like trains in the station
and in your breath I look for some ancient scenery.

Maybe the moons are to blame I am so lonely
I feel I grow older at nights and I owe to life
Maybe the moons are to blame and many say I'm crazy
that I always search the darks in case something happens
Maybe the moons are to blame, or then again you are.

A beam of light passes through the sun blinds and wipes out yesterdays
oh,how stories get entangled along with people's courses,
In the cheap hotel and the sheets of the many
inside mirrors with no memory, we'll get through.

Maybe the moons are to blame I am so lonely
I feel I grow older at nights and I owe to life
Maybe the moons are to blame and many say I'm crazy
that I always search the darks in case something happens
Maybe the moons are to blame, or then again you are.


Lyrics : Tasos Samartzis
Music : Notis Mavroudis
Vocals : Eleni Vitali

Νανούρισμα - Lullaby

Θα κεντήσω,
πάνω στου αλόγου σου τη σέλα
Με διαμαντόπετρες σωρό
του φεγγαριού το πήγαιν' έλα
στο πελαγίσιο το νερό

Αγόρι μου,αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω στ' ασημοπίστολα σου πλάι
της χελιδόνας το φτερό
κι έναν σταυρό να σε φιλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ

Θα κεντήσω πάνω στο δίκοπό σου λάζο
το βλέμμα σου το καθαρό
αυτό το βλέμμα το γαλάζιο
που δε χορταίνω να θωρώ

Music Video :
http://www.youtube.com/watch?v=aySr1WBAZWY

I will embroider on your horse's saddle
with lots of diamond stones,
Moon's movements to and fro
over the open sea water

Oh, my boy, my boy
my boy let me have the joy of you.

I will embroider by your silver pistols
swallow mother's feather,
and a cross to protect you
the nights I long for you.

I will embroider on your double edged dagger
your pure glance,
this glance of blue
which I can't ever stop staring at.


Lyrics : Lefteris Papadopoulos
Music : Manos Loizos

Ένα Πρωινό - One Morning

Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.

Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.

Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.

http://www.youtube.com/watch?v=0kYWHpuKSiI

One morning my Virgin Mary
will come to find me in the shore.
My dreams are like a hidden sea
and thus you sent me a sail boat.

Nobody knows how much I love you
and if you love me nobody knows too,
my little summer love,I love you.

You'll stand high enough on the window
and you'll have southern stars on your hair.
Virgin Mary has got her captain
to take us away,far away from this land.


Lyrics: Giorgos Papastefanou
Music: Stavros Xarchakos
Vocals: Maria Dimitriadi

Mercedes Benz

Oh Lord, won’t you buy me
a Mercedes Benz ?
My friends all drive Porsches,
I must make amends.
Worked hard all my lifetime,
no help from my friends,
So Lord, won’t you buy me
a Mercedes Benz ?
Oh Lord, won’t you buy me
a color TV ?
Dialing For Dollars is trying
to find me.
I wait for delivery each day
until three,
So oh Lord, won’t you buy me
a color TV ?
Oh Lord, won’t you buy me
a night on the town ?
I’m counting on you,
Lord, please don’t let me down.
Prove that you love me
and buy the next round,
Oh Lord, won’t you buy me
a night on the town ?

Janis Joplin

Video : http://www.youtube.com/watch?v=C-GFqhCq2HA

Our Trade - Η Συναλλαγή Μας

I suppose I could lie.
It’s easily done and even that
can be forgiven
If the lie is good enough
and smooth enough
And leavened with a touch of the truth.
What’s fiction but a lie well told?
I could lie but the truth is
Our trade begins in magic.

That’s all.
That’s the whole of it.
That’s all we know.

What’s the use of
saying silence helps?
Noise may help too.
The call of the cuckoo
I hear thee and rejoice
Or the stuttering orisons of . . . but you know that one.
No use framing a law that contradicts itself.
Even in our trade. But I offer you a contradiction instead:
All words disrupt silence
But the only ones that echo
Are born in the silence they destroy.
(...)
.......................................
Υποθέτω θα μπορούσα να πω ψέμματα.
Εύκολο είναι, και ακόμα κι' έτσι συγχωρείται
αν το ψέμμα είναι αρκετά καλό και ήπιο
και έχει λίγη μαγιά απ' την αλήθεια.
Τι άλλο είναι φαντασία από ένα ψέμμα καλά ειπωμένο;
Θα μπορούσα να πώ ψέμματα, αλλά η αλήθεια είναι πως
Η συναλλαγή μας αρχίζει με τρόπο μαγικό.

Αυτό είν' όλο.
Αυτό είναι συνολικά.
Αυτό είν' όλο που γνωρίζουμε.

Τι ωφελεί να λες Σιωπή;
Ο Θόρυβος ίσως να βοηθά επίσης.
Ο ήχος τού κούκου
Σε ακούω κι' αναγαλλιάζω ή ψελλίζοντας δεήσεις γιά...,
αλλά το ξέρεις αυτό. Δεν ωφελεί να διατυπώνεις ένα νόμο,
που αυτοδιαψεύδεται.
Ακόμα και στην συναλλαγή μας.
Μα αντ' αυτού σας προσφέρω την αντίφαση:
Όλες οι λέξεις διαλύουν την σιωπή
αλλά οι μόνες που ηχούνε
γεννιούνται μέσα στην σιωπή που καταστρέφουν.
(...)


Jerry Pinto

The whole poem, is available in :
http://india.poetryinternationalweb.org/piw_cms/cms/cms_module/index.php?obj_id=14750

Toward The Light - Προς Το Φως

Return light to the lampshade
and then it’s dark
Who is it
that blocks out a moth
and trains it to stay
in darkness?

After endless training
the moth eventually breaks
its wings and is unable to fly
Dragging the dusk
it creeps as slow
as a snail toward light.
......................
Στο αμπαζούρ επέστρεφε φως
και έτσι εγένετο σκοτάδι.
Ποιός είναι αυτός
που εμποδίζει ένα λεπιδόπτερο
μαθαίνοντας το
να μένει στό σκοτάδι;

Μετά απο ατελείωτη εκπαίδευση
τελικά το έντομο σπάζει τα φτερά του
και ανίκανο έτσι να πετάξει
σύρει το σύθαμπο,και
αργοσαλεύει σαν κοχλίας
που έρπει στο φως.


Yao Feng

Αύγουστος Είναι - August Is

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...
................................
August is the song of Nicolas
and one night in a lifetime you have it all,
a hug and a small portable radio ,playing
tunes of Malamas, Peridis and Lidakis.

August is Giannis Ritsos' "Moonlight Sonata"
but maybe an ice-cream of chocolate too,
this unique moonlight feast is to
fool yourself there is immortality.

August is the reverie of the Skiathan
and memories of light, of Panormitis,
a flame of candle in the humble faldstool
with the archangel's sword in the sheathe.

August is the second moon too
before September comes to take it away,
five or six rows of lyrics you love and remember
It is you, too, that stay awake while you sleep.

August is Giannis Ritsos' "Moonlight Sonata"
but maybe an ice-cream of chocolate too,
this unique moonlight feast is just to
fool yourself there is immortality.


Lyrics : Elias Katsoulis
Music/Vocals : Pantelis Thalassinos


Appendix:

1. Nicolas = Nikos Papazoglou,and his song "August" :
(http://panosx.blogspot.com/2007/12/blog-post.html)
2. Skiathan = The man from Skiathos island,
referring to great Greek writer Alexandros Papadiamantis
3. Panormitis = The Archangel Michael monastery in Panormos

Spirits In The Material World

There is no political solution
To our troubled evolution
Have no faith in constitution
There is no bloody revolution
We are spirits in the material world
Are spirits in the material world
Our so-called leaders speak
With words they try to jail you
The subjugate the meek
But its the rhetoric of failure
We are spirits in the material world
Are spirits in the material world
Where does the answer lie?
Living from day to day
If it's something we can't buy
There must be another way
We are spirits in the material world
Are spirits in the material world...

Video :http://www.youtube.com/watch?v=mc_D-ZvYnOk

Δεν υπάρχει πολιτική λύση
Στην προβληματική μας εξέλιξη
Δεν πιστεύω στο Σύνταγμα
Δεν υπάρχει καμιά κωλο-επανάσταση.
Είμαστε ψυχές σε ένα υλικό κόσμο
Οι λεγόμενοι ως "Ηγέτες" μας ,μιλούν
Με λέξεις που θέλουν να φυλακίσουν
Eμάς τους υπόδουλους, τους πειθήνιους.
Αλλά είναι η ρητορική της αποτυχίας
Eίμαστε ψυχές σε ένα υλικό κόσμο
Που θρονιάζει το ψέμμα;
Ζώντας μέρα με την μέρα
Άν είναι κάτι που δεν μπορούμε ν'αγοράσουμε
Πρέπει να υπάρχει κι' άλλος τρόπος.
Είμαστε ψυχές σε ένα υλικό κόσμο...

Sting

Ήτανε Μιά Φορά - Once Upon A Time

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί
Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό...

Once upon a time my friend
there was a beautiful lady, I swear
a young married, blond lady
who waited for her lord day and night.
On a saturday night to Sunday,
she pleads the moon and the sun:
My sun light him on, my moon
go and talk to him for my sake!
He travels sailing on the seas
and pirates beats and kills
under the sun, the moon and in the rain,
and he leaves me here deserted and alone.
He encountered a galley and wind was north,
so my friend,he rushed into battle and,
among a pirates gang I saw
fire burning and death all over...


Lyrics: Costas Ferris
Music: Stavros Xarchakos
Vocals : Nikos Xylouris

Οδυσσέας Και Σειρήνες - Odysseus And Sirens

Tότε είπα με βαρειά καρδιά
στους φίλους μου συντρόφους·
«Καλό δεν είναι, φίλοι μου,
να ξέρη ένας μονάχα
ή δυό, τα λόγια τα ιερά που
μού 'πε η θεία Κίρκη· μόνε τα κρένω
και σ' εσάς, να ξέρουμε αν θα βρούμε
ζωή, ή αν θα ξεφύγουμε
τη μοίρα του θανάτου.
Πρώτα, να φεύγω απ' τη φωνή
τώ φοβερώ Σειρήνων
κι από τ' ανθολιβάδια τους,
παράγγειλε μου η Κίρκη.
Κι εγώ μονάχος, είπε μου,
ν' ακούσω τη φωνή τους·
στου καταρτιού τη ρίζα εσείς δέστε με τώρα ολόρθο,
και καλοσφίξτε τώ σκοινιών τις άκρες στο κατάρτι,
γερά κρατώντας με, κι εγώ σα λέω να με ξελύστε,
εσείς ακόμα πιο σφιχτά να δένετε τους κόμπους.»
Εκεί που αυτά τους έλεγα και τους καλοξηγούσα,
στώ δυό Σειρήνων το νησί τ' ώριο καράβι φτάνει,
που ο πρύμος το γοργόσπρωχνε. Κι αμέσως καταπέφτει
τ' αγέρι, κι έρχεται λαμπρή στη θάλασσα γαλήνη,
σαν κάποιος ν' αποκοίμισε θεός τα κύματά της.
Τότες αυτοί σηκώθηκαν και τα πανιά διπλώσαν,
μες στο καράβι τά 'θεσαν, κι αράδα καθισμένοι,
με τα καλόξυστα κουπιά τις θάλασσες ασπρίζαν·
Λιανίζω εγώ τροχό κερί με κοφτερό μαχαίρι,
και με τ' αντρειωμένα μου το καλοσφίγγω χέρια.
Και το κερί το ζέσταινε η μεγάλη δύναμη μου,
κι ο Ήλιος ο Υπερίονας με τις θερμές του αχτίδες·
αράδα τότες έφραξα τ' αυτιά τους ολωνώνε,
κι εκείνοι χεροπόδαρα με δέσανε στο πλοίο
ολόρθο, και καλόσφιξαν τις άκρες στο κατάρτι·
και τον αστραφτερό γιαλό με τα κουπιά βαρούσαν.
Σαν ήρθαμε τόσο κοντά που ακούγεται αν φωνάξης,
γοργά τραβώντας, τό 'νιωσαν αυτές του καραβιού μας
το διάβα, και μας σύρανε ψιλόφωνο τραγούδι·
«Έλα, καμάρι των Αχαιών, πολύμνητε Οδυσσέα,
το πλοίο σου κράτα, τη γλυκειά φωνή μας για ν' ακούσης,
Δεν πέρασε απ' εδώ κανείς με μελανό καράβι,
χωρίς ν' ακούση από κοντά το γλυκολάλημά μας,
παρά μισεύει χαίροντας που έμαθε κι άλλα ακόμα,
τι ξέρουμε όσα τράβηξαν μες στην πλατειά Τρωάδα
και Τρωαδίτες κι Αχαιοί, καθώς οι θεοί τα ορίσαν,
και ξέρουμε όσα γίνουνται στη γης την πολυθρόφα.»
Αυτά μας γλυκολάλησαν κι εγώ όλο λαχταρούσα
ν' ακούσω, και τους έγνεφα τους άλλους να με λύσουν·
μα εκείνοι πέσαν στο κουπί κι ομπρός γοργοτραβούσαν.
Κι ο Ευρύλοχος σηκώθηκε μαζί κι ο Περιμήδης
και με δεσμά περσότερα με δέναν και με σφίγγαν.
Και σαν τις προσπεράσαμε, και πια μήτ' η λαλιά τους
και μήτε τα τραγούδια τους κοντά μας δεν ερχόνταν,
έβγαλαν τότες το κερί οι αγαπημένοι φίλοι,
που εγώ στ' αυτιά τους άλειψα, κι απ' τα δεσμά με λύσαν.
................................................
'Then I spake among my company with a heavy heart: "Friends, forasmuch as it is not well that one or two alone should know of the oracles that Circe, the fair goddess, spake unto me, therefore will I declare them, that with foreknowledge we may die, or haply shunning death and destiny escape. First she bade us avoid the sound of the voice of the wondrous Sirens, and their field of flowers, and me only she bade listen to their voices. So bind ye me in a hard bond, that I may abide unmoved in my place, upright in the mast-stead, and from the mast let rope-ends be tied, and if I beseech and bid you to set me free, then do ye straiten me with yet more bonds."
'Thus I rehearsed these things one and all, and declared them to my company. Meanwhile our good ship quickly came to the island of the Sirens twain, for a gentle breeze sped her on her way. Then straightway the wind ceased, and lo, there was a windless calm, and some god lulled the waves. Then my company rose up and drew in the ship's sails, and stowed them in the hold of the ship, while they sat at the oars and whitened the water with their polished pine blades. But I with my sharp sword cleft in pieces a great circle of wax, and with my strong hands kneaded it. And soon the wax grew warm, for that my great might constrained it, and the beam of the lord Helios, son of Hyperion. And I anointed therewith the ears of all my men in their order, and in the ship they bound me hand and foot upright in the mast-stead, and from the mast they fastened rope-ends and themselves sat down, and smote the grey sea water with their oars. But when the ship was within the sound of a man's shout from the land, we fleeing swiftly on our way, the Sirens espied the swift ship speeding toward them, and they raised their clear-toned song: '"Hither, come hither, renowned Odysseus, great glory of the Achaeans, here stay thy barque, that thou mayest listen to the voice of us twain. For none hath ever driven by this way in his black ship, till he hath heard from our lips the voice sweet as the honeycomb, and hath had joy thereof and gone on his way the wiser. For lo, we know all things, all the travail that in wide Troy-land the Argives and Trojans bare by the gods' designs, yea, and we know all that shall hereafter be upon the fruitful earth." 'So spake they uttering a sweet voice, and my heart was fain to listen, and I bade my company unbind me, nodding at them with a frown, but they bent to their oars and rowed on. Then straight uprose Perimedes and Eurylochus and bound me with more cords and straitened me yet the more. Now when we had driven past them, nor heard we any longer the sound of the Sirens or their song, forthwith my dear company took away the wax wherewith I had anointed their ears and loosed me from my bonds.


Homer

(Odyssey, Rhapsody 12,
Verses 154-200)

Rhapsody 12 in Ancient Greek available in :
http://www.mikrosapoplous.gr/homer/odm12.htm

Μιά Επικράτεια Φωτιάς - A Reign Of Fire

Σ'αυτήν την ώρα ανήκουμε
όλοι και καθένας.
Μια επικράτεια φωτιάς
η σοδειά των καραβιών
κι' αγκάθι κατάκαρδο η θέα
των εχθρών.
Σβήνει ο καρπός του ζωντανού
κάτω απ' τον ήλιο
κι' όμως θάρρος δεν λείπει
απ' αυτούς που αδημονούν
τον αιμοβόρο κορεσμό τους
καταπάνω στούς Ναξίους.
Τι θα κερδίσουν;
Ένα τραύμα γιά πατρίδα,
εκεί που θα 'πρεπε να σφύζουν
γη σαν άντρες;
Αν μπορούσαν οι λαοί να μοιραστούν
την ίδια συγκατάβαση,
δεν θα έσερναν καθένας
την ανάπηρη γενιά του,
δεν θα κούτσαιναν καθένας
την πληγή του.
Πως να μην πνίγεται η ψυχή μου
ασφυκτικά βαθιά της;
Οι νεκροί είναι πάντα νεκροί.
Δεν έχει νόημα όλο αυτό το μακελειό. (...)
.........................................
On this time we belong everyone and all together.
The harvest of ships looks like a reign of fire,
and seeing the enemy feels like a thorn through the heart.
The living seed is dying under the sun,
and even so,there's no courage missing
for those who long for getting their fill,
their thirst for blood, over the Naxians.
What shall they earn?
A wound instead of a country,
when they should bustle the land like men?
If peoples could share the same acquiescence,
they wouldn't drag their own crippled generations,
they wouldn't limping on their own injuries.
How is this possible, my soul not to be drowned
and asphyxiated deep inside?
Dead are always dead.
All this slaughter is futile. (...)


Archilochus

Ο Ξεχασμένος - The Forgotten One

Στον Jorge Gaitan Duran

Τώρα διψώ και ερωμένη μου είναι το νερό.
Έρχομαι από μακριά,από κάποια σκοτεινά μάτια.
Τώρα είμαι απ' το βαθύ βασίλειο των κοιμωμένων,
Τόσο κρυστάλλινο, στέκω μαζί με την ψυχή μου.

Η νύχτα σαν ράμφος τσιμπά την καρδιά μου
καί ο ήλιος των κοιμωμένων πίνει το αίμα μου Πεθαμένος απ' τη δίψα βαδίζω και χτυπώ μιά καμπάνα καλώντας το λεπτό νερό που αγαπώ.

Είμαι ο ξεχασμένος. Θέλω μιά δέσμη νερού
Θέλω μιά νωπή όχθη από λυγερή άμμο,
και προσμένω ένα λουλούδι που μαργαρίτα το λεν, να το κλείσω σφιχτά στο στήθος πάνω.

Δεν μπορεί κανείς να κλέψει ένα βλέμμα,ένα φιλί.
Κι' ούτε ο θάνατος μπορεί τούτο το άρωμα να σβήσει.
Κρατώ τις αναμνήσεις,και ο φωσφορισμός που βλέπετε
Είναι η μνήμη του θαλασσινού βυθού.
..................................
Ahora tengo sed y mi amante es el agua.
Vengo de lo lejano, de unos ojos oscuros.
Ahora soy del hondo reino de los dormidos;
allν me reconozco, me encuentro con mi alma.

La noche a picotazos roe mi corazσn,
y me bebe la sangre el sol de los dormidos;
ando muerto de sed y toco una campana
para llamar el agua delgada que me ama.

Yo soy el olvidado. Quiero un ramo de agua;
quiero una fresca orilla de arena enternecida,
y esperar una flor, de nombre margarita,
para callar con ella apoyada en el pecho.

Nadie podra quitarme un beso, una mirada.
Ni aϊn la muerte podra borrar este perfume.
Voy cubierto de suepos, y esta fosforescencia
que veis es el recuerdo del mar de los dormidos.

Eduardo Carranza

Άνανδροι - Craven

Άνανδροι όλου του κόσμου,
ενωθείτε!
Εγώ δεν θα σας κάνω το χατήρι.
Έχω φτερά από ήλιους χρυσούς,
και πετάω! Πετάω!
Χαιρετίστε μου το βυθό σας!
................................
Craven people all over the world,
come and join!
I won't do you this favour, cos
I got sunny wings of gold,
and flying! I'm flying!
So, farewell to your abyss!


Matina Karali

Δεύτερη Φύση - Second Nature

I.
Χαμόγελο!
Η πριγκίπισσά του θέλησε
Να γεννηθεί
κάτω απ' τη δυναστεία των ρόδων!

II.

Ο χρόνος είναι

γρήγορος ίσκιος πουλιών

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα

μες στις εικόνες του

Γύρω απ' την ολοπράσινη

επιτυχία των φύλλων

Οι πεταλούδες ζουν

μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα

Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά

Η Ζωή.

III.

Επίγραμμα:

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας

Κι όταν σε πήρε το φιλί

Γυναίκα.

..................................

I.

Smile! His princess wished to

Be born under the dynasty of roses.

II.

Time is fast shadow of birds

My eyes wide open in its pictures

Around the full green success of leaves

Butterflies live on great adventures

While innocense

undresses of her last lie

Sweet adventure sweet

Life is.

III.

Epigram:

Before my eyes you were light

Before love,you were love

And when the kiss took you

A woman.

Odysseas Elytis

Απώλειες - Losses

Βαρύ πέπλο
Έντυσε
Την νύχτα.
Κάνω να σε βρώ
Σε μιά σιωπή
Ανείπωτη,
Σε ηλιοβασιλέματα
Θαμπά,
Δρασκελώ
Σε όνειρα,
Που οι νυχτιές
Δεν φίλησαν
Στα χείλη.
Σε δρόμους
Δίχως σκιές
Υπογράφω
Απώλειες.
...............
Heavy veil
Dressed up
The night.
Try to find you
In silence
Untold,
In sunsets
So pale,
Leap over
Dreams,
That nights,
Didn't kiss them
On the lips.
On roads
Unshadowed
Sign on
Losses.

Panagiotis Xourafas