The Three Cypress Trees - Τα Τρία Κυπαρίσσια

Διαυγές και ντελικάτο
σαν τον ύπνο των υλοτόμων,
γαλήνιο, επισκιάζοντας τα μέλλοντα,
το πρωινό ψιχάλισμα δεν κρύβει
αυτά τα τρία κυπαρίσσια στην πλαγιά.
Oι ιδιαιτερότητες τους διαψεύδουν
την ομοιότητα τους,
κι' η ακτινοβολία τους το βεβαιώνει.
Είπα:
Δεν θα τολμούσα συνεχώς να τα θωρώ,
υπάρχει μιά ομορφάδα που νικά την τόλμη,
κάποιες φορές τα κουράγια ξεθωριάζουν.
Τα σύννεφα κυλούν πάνω ψηλά,
αλλάζοντας τη μορφή των κυπαρισσιών.
Τα πουλιά πετούν γι' άλλους ουρανούς
αλλάζοντας την αντήχηση των κυπαρισσιών.
Η γραμμή από τούβλα πίσω τους
προκαθορίζει το πράσινο των κυπαρισσιών,
και υπάρχουν δέντρα που μόνο καρπό
έχουν τούτο το πράσινο.
Χθές, στην άξαφνη μου την χαρά,
είδα μπροστά μου την αθάνατη ψυχή τους.
Σήμερα,στην άξαφνη μου θλίψη,
είδα μπροστά μου τον πέλεκυ.
..................................................

Transparent and frail,
like the slumber of woodcutters,
serene, foreshadowing things to come,
the morning drizzle does not conceal
these three cypresses on the slope.
Their details belie their sameness,
their radiance confirms it.
I said:
I wouldn’t dare to keep looking at them,
there is a beauty that takes away our daring,
there are times when courage fades away.
The clouds rolling high above
change the form of the cypresses.
The birds flying towards other skies
change the resonance of the cypresses.
The tiled line behind them
fixes the greenness of the cypresses
and there are trees whose only fruit is greenness.
Yesterday, in my sudden cheerfulness,
I saw their immortality.
Today, in my sudden sorrow,
I saw the axe.

Mourid Barghouti