Άχρωμη - Colourless

Κι'αν δεν σε θέλω κάτι να μου πείς
Είναι γιατί τα μάτια σου τα χουν πεί ήδη
Έρχεσαι, φεύγεις καί ξανά έρχεσαι
Η ίδια εικόνα τών αγγέλων σε λευκό και μαύρο
Γιατί τα χρώματα απέδρασαν στή χαραυγή ψηλά,
Η ίδια εικόνα από μελίβρεχτο πεύκο καί θυμάρι
Ισοδύναμη χιλιάδων λέξεων από γραφίτη καί σύννεφο,
Γιατί τα λόγια δεν αξίζουν να' χουν χρώμα,
Κάθε που θαμπώνει η ανάσα της ακίνητης λίμνης
Τα παλιά τζάμια της εστίας τού νηπενθούς.

Έρχεσαι, φεύγεις καί ξανά έρχεσαι
Για να φύγεις πάλι σαν καπνός αρχαίας φλόγας,
Σαν χλωμό αστέρι με όνομα τριών αριθμών καί μιάς παύλας.
Μοιάζεις λουλούδι δίχως καν πέταλα,
Ουράνιο τόξο δίχως καν λουλούδια,
Ζωή δίχως καν ουράνια τόξα.

Φρουρέ καί δήμιε της ύπαρξης μου
Μοναξιά μου εσύ,
Είναι φορές που δεν έχεις καν χρώμα...
........................................................................................
And even if I don't want you telling me a thing
It's because your eyes have already said this,
You come and go, and yet you come again
The same picture of angels in white and black
Because colours escaped high towards dawn,
The same picture of honey-soaked pine and thyme,
Equivalent to thousand words of graphite and cloud,
Because words don't deserve to have colour,
whenever still lake's breath steams on
The old windows of vestal bereavement healer.

You come and go, and yet you come again,
To go once more like a smoke of an ancient flame,
Like a weak star under the name of three numbers and a dash.
You look like a flower with no petals at all,
A rainbow with no flowers at all,
A life with no rainbows at all.

Oh, you sentinel and executioner of my existence
You solitude of mine,
There are times you have no colour at all...

To My Friend Irini

Panagiotis Xourafas