Στό Κοχύλι - Inside A Shell

Μέσα στο κοχύλι κλείνω
Φλάουτα και βιολιά·
Τήν ψυχή μου παραδίνω
Σ' άυλη αγκαλιά.

Ω! δεν ξάνοιξαν τα μάτια,
Μήτε ο πλάνος νους,
Τ' αθεμελίωτα παλάτια
Στους ωκεανούς!

Ρίχνω σίδερα, αλυσίδες
Τρίγυρες, βαρειές,
Τις παλιές μου τις φροντίδες,
Τις απελπισιές.

Κι όπως ζω στιγμές τις ώρες,
Ώρες τους καιρούς,
Δρέπω και στις άγριες μπόρες,
Ρόδα τους αφρούς.

Έξω από τον ίδιο εμένα,
Πρώτη μου φορά,
Με τού γλάρου τ'ανοιγμένα
Πέτομαι φτερά.

Καί βυθώ με το δελφίνι
Πού άστραψε με μιάς,
Μες στην απεραντοσύνη
Της αλησμονιάς...

Στό κοχύλι μέσα κλείνω
Φλάουτα και βιολιά...
.....................................
Inside the shell I close / Flutes and violins;/ I deliver my soul / To a non material hug.//
Oh! The eyes were not opened / And deceiving mind too,/ By the unbased palaces
Down the oceans! // I throw ironware and chains / Of three rings and heavy, /
My old cares and concerns, / My despairs. // And as I live the moments
that turn into hours and days / I harvest at the wild storms / Roses of the sea froth.
Out and away of myself, / And for the first time / With the sea-gull's οpen wings, I fly.//
And I sink with the dolphin / shining at once,/ In the infinity οf οblivion.//
Inside the shell I close / Flutes and violins.


Miltiades Malakasis