Homecoming - Επαναπατρισμός

Snowfall,denser and denser,
dove-coloured as yesterday,
snowfall,as if even
now you were sleeping.
White,stacked into distance.
Above it,endless,
the sleigh track of the lost.
Below, hidden,presses up
what so hurts the eyes,
hill upon hill,invisible.
On each,
fetched home into its today,
an I slipped away
into dumbness:
Wooden,a post.

There:a feeling,
blown across by the ice wind
attaching its dove,
its snow-coloured cloth
as a flag.
...............................

Η χιονόπτωση,όλο και πιό πυκνή,
περιστεριού λευκή,όπως εχτές,
η χιονόπτωση,ακόμα κι' όταν εσύ κοιμόσουν.
Λευκότητα σωρευμένη,πού χάνεται μακριά.
Κι'από πάνω της,ατέλειωγo,το χάραγμα τού
έλκηθρου,το ίχνος τού χαμένου.
Χαμηλά κρυμμένο,πιέζει,
αυτό που τόσο πονά τα μάτια
λόφο στό λόφο,αόρατο.
Σε κάθένα,που έφερε σπίτι στό σήμερα του,
ενώ ξεγλιστρώ στήν αλαλία:
ένα πόστο,καμωμένο από ξύλο.
Εκεί,ένα συναίσθημα,που το διαπερνά ο
παγωμένος αγέρας,κυματίζει το περιστέρι του,
το χιονάτο ένδυμα του,σαν μπαντιέρα.


Paul Celan