Μικρός Ναυτίλος - Little Nautilus (Verse X)

Ότι μπόρεσα ν' αποχτήσω μία ζωή απο πράξεις ορατές για όλους, επομένως να κερδίσω την ιδια μου διαφάνεια, το χρωστώ σ΄ ένα είδος ειδικού θάρρους πού μού 'δωκεν η Ποίηση:να γίνομαι άνεμος γιά τό χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμη και όταν ουρανός δεν υπάρχει.
Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανείς να σημειώνεται μέσα στή «στιγμή» όταν καταφέρει να την ανοίξει
καί να τής δώσει διάρκεια.
Οπόταν, πραγματικά, και η Θλίψις γίνεται Χάρις και η Χάρις Άγγελος·
η Ευτυχία Μοναχή και η Μοναχή Ευτυχία.
με λευκές, μακριές πτυχές πάνω από το κενό ένα κενό γεμάτο σταγόνες πουλιών, αύρες βασιλικού και συριγμούς υπόκωφου Παραδείσου.

.................................

The fact I got a life of deeds visible to all,thus to win my own diaphaneity,I owe it to a special kind of courage that poetry gave to me: to become wind for the kite and kite for the wind,even when the sky isn't there.
I'm not playing with words.I'm talking about the motion that anyone finds out happening at this "moment" when he succeeds to open
and give it duration.
Then,truly Sorrow becomes Grace and Grace an Angel;
Happiness becomes Unique and Uniqueness becomes Happiness.
with white ,long tucks above the space,a space full of drops of birds,basil auras and hisses of a hollow sound Paradise.


Poetry : Odysseas Elytis
English Translation: Panagiotis Xourafas

Μικρός Ναυτίλος - Little Nautilus (Verse XIV)

Τα ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού μερικές πράξεις για παράδειγμα:

1. Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

2.Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

3. Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

4. Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό από τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

5. Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

6. Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη και ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

7. Ένας "Αναχωρητής" για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς ένας "Ερχόμενος".

......................

I did my high level mathematics in the school of the sea. Here are some operations for example:

1. Ιf you dissociate Greece, in the end you'll see that all is left is: an olive tree, a vineyard and a ship. Which means: with all these you can make it up again.

2.The product of scented herbs x Innocence always gives the figure of some Jesus Christ.

3.Happiness is the right proportion between deeds (figures) and emotions (colours). Our life is cut and oughts to be cut, as much as Matisse cut his coloured papers.

4.Wherever you see fig trees, there you find Greece. Wherever the mountain projects up its name,there is a poet. Lust is not deductible.

5. An evening in the Aegean includes sorrow and joy in so equal doses that nothing is left but the truth.

6.Any progress in the moral level can be nothing but conversely proportionate to the ability that have power and numbers to define our destinies.

7.Αn "Anchorite" for the one half of people, is nevertheless "Forthcoming" for the other half.

Poetry : Odysseas Elytis
English Translation: Panagiotis Xourafas

Η Τράπεζα Του Μέλλοντος - Future Bank

Πάντα επίκαιροι οι στίχοι του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή.
Ακολουθούν στίχοι από τα "Κρυμμένα Ποιήματα"του (Εκδόσεις Ικαρος/1993)...

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω
εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω
πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.

Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω.
Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρισι
εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.
...........................
To make secure this hard life of mine
In your bank of the future
I will take very little money.

I doubt if it has much capital,so
I’ve come to fear on the first crisis,
Its payments might suddenly stop.


Constantine Cavafy

Μοιραίοι - Destined

Ίσως είναι ύβρις πρός τον ποιητή, μα αυτό το αριστούργημα του Βάρναλη, μου φέρνει στο νου όλο αυτο το συρφετό ανίκανων ή υποτακτικών, πάντως de facto μοιραίων ανθρώπων που μας κυβερνούν τα τελευταία 35 χρόνια. Σκέφτομαι με πόνο επίσης, πόσο μοιραίοι και άβουλοι, απλοί παρατηρητές και αδρανείς είμαστε όλοι εμείς, ο λαος που το αφήνει αυτό να συμβαίνει, οδηγώντας μας σε οικονομική,ηθική,ιδεολογική,πολιτισμική και εθνική χρεωκοπία. Ακόμα υπάρχει ελπίδα, μα πρώτα πρέπει να απενδυθούμε από το καύκαλο του εγωκεντρισμού,του ναρκισσισμού και της απάθειας.

Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ'η παρέα πίναμ' εψες'
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό'
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό'
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

...........................

In the underground tavern
In between smoke and swearing
(Upstairs the lantern was screaming)
All our company was drinking yesterday,
Yesterday, like every other night
Swallowing the bitter events
that shape our lives.

Tightly stacked besides each other
Spitting on the earth's face
Oh what a big torture
The torture of life is
No matter how hard our mind tries,
It remembers no happy day

Sun and oh blue sea
Depth of the fatherless sky
Of the dawn egg-yolked wrap
Carnation of the dusk
You shine then fade afar
Never entering our heart.

One's father years ten now
Paralyzed, same as skeleton
The other's wife life is short
slowing melting away
At Palamidi the son of Mazis
The daughter of Yiavis at Gkazi

It's our cursed roots
It's God's hatred to us
It's our own stupidity
But above all it's our all the wine we've drunk
Whose fault it is?
No mouth has ever found the answer

Thus in the dark underground tavern
we drink always heads down
Like worms, every heel
that finds us steps on us
Cowardly, destined and without any willpower
We are, perhaps, expecting some miracle!


Poetry : Costas Varnalis
Pics (Greek Prime Ministers over the past 20 years):
K.Mitsotakis (1990-1993), K.Simitis (1996-2004), K.Karamanlis (2004-2009) , G.Papandreou (2009-?)

Σύγχυσις - Confusion

Είν' η ψυχή μου εν τω μέσω της νυκτός
συγκεχυμένη και παράλυτος. Εκτός,
εκτός αυτής γίνεται η ζωή της.

Και περιμένει την απίθανον ηώ.
Και περιμένω, φθείρωμαι, και ανιώ
κ' εγώ εντός της ή μαζύ της.

......................

My soul in the middle of the night
is confused and paralysed. Out,
out of this, its life goes on.

And waits for the incredible Eos.
And I wait, wear away and feel bored
myself, inside or together with her.


Constantin Cavafy

The Four Seasons - Οι Τέσσερις Εποχές

Τριαντάφυλλα δίπλα δίπλα.
Δεν μιλούν το ένα με το άλλο.

Και αυτές οι εποχές εναλλάσσονται στο κορμί μου,
Δεν μιλούν η μία με την άλλη
Και δεν μιλούν μαζί μου.

Και είμαι εδώ δίχως φωνή
Μιλώντας σε όλα τα πράγματα
Χωρίς να μιλώ στον εαυτό μου.




















Roses side by side .
They do not speak to each other .

And these seasons alternate over my body,
They do not speak to each other
And they do not speak to me .

And I am here without a voice
Speaking to all things
And not speaking to myself .


Hassan Najmi

Μιθριδατισμός - Mithridatism

Πάνε τώρα κοντά 40 χρόνια, που η Ελλάδα αιμορραγεί. Δεν είναι μόνο η οικονομία που είναι στό επίκεντρο τώρα. Είναι η νοοτροπία του ατομικισμού και ωχαδερφισμού μας, είναι η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, πολιτισμού καί προοπτικής για τον πολίτη. Τελικά, εδώ και καιρό μας χορηγούν μικρές δόσεις δηλητηρίων γιά να αποκτήσουμε κοινωνική ανοσία και εμείς υπακούουμε. Θέλουν να μας κάνουν πολίτες αμέτοχους, εφαρμόζοντας μιθριδατικές τακτικές, και εμείς τους καλούμε στο τραπέζι μας
να μας "μπολιάσουν" με τα δηλητήρια τους!

Ο όρος "Μιθριδατισμός" προέρχεται από τον Μιθριδάτη ΣΤ', βασιλιά του Πόντου, ο οποίος εξαιτίας του μεγάλου φόβου του μήπως τον δηλητηριάσουν χορηγούσε στον εαυτό του βαθμιαία αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αναπτύξει τελικά ανοσία. Σύμφωνα με την ιστορία, μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, ο Μιθριδάτης αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει χρησιμοποιώντας δηλητήριο αλλά απέτυχε λόγω της ανοσίας που είχε αναπτύξει και τελικά κατέφυγε σε έναν μισθοφόρο για να τον διαπεράσει με το σπαθί του.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, φοβάμαι πως αν δεν αντιδράσουμε σε όλο αυτό, στο τέλος δεν μένει τίποτα αλλο από το να μας δώσουν και το ξίφος να αυτοκτονήσουμε μόνοι μας!

Ακολουθεί απόσπασμα από ποίημα του Καναδού ποιητή Αlfred Edward Ηousman, που αναφέρεται στον διαβόητο βασιλιά Μιθριδάτη:

(...)
Κάποτε ήταν ένας βασιλέας στην Aνατολή :
Εκεί, που βασιλείς μαζί γιορτάζουνε πολλοί
Παίρνουν την δόση τους πριν το σκεφτούν λεπτό
Με δηλητηριασμένο κρέας και πιοτό.
Mάζεψε εκείνος όλο τούτο τον χυμό
Από της γής τον ατελείωτο ιό,
Πρώτα λιγάκι, ύστερα πιότερο, έπειτα κι'άλλο
εγεύτηκε σιγα σιγα τ'απόθεμα της το μεγάλο.
Kαι από της εμπειρίας της απλής ειν' οιονεί
από ευτυχία χορτάτος που δεν ασθενεί.
Αρσενικό του βάλανε στο κρέας του, με αγωνία
κι' εμβρόντητοι τον κοίταγαν να τρώει με μανία,
Στρυχνίνη του 'χυσαν μεσ' στο ποτήρι το γεμάτο
κι' εκπληκτοι τον έβλεπαν να λέει άσπρο πάτο'
Λευκό σαν το χιτώνιο τους, το πρόσωπό τους
σαν να δοκίμασαν αυτοί το δηλητήριό τους.
Λέω μιάν ιστορία σε σας λοιπόν, από καιρό οικεία
ο Μιθριδάτης εν τέλει πέθανε απ' άλλη αιτία.

(...)
There was a king reigned in the East:
There, when kings will sit to feast,
They get their fill before they think
With poisoned meat and poisoned drink.
He gathered all that sprang to birth
From the many-venomed earth;
First a little, thence to more,
He sampled all her killing store;
And easy, smiling, seasoned sound,
Sate the king when healths went round.
They put arsenic in his meat
And stared aghast to watch him eat;
They poured strychnine in his cup
And shook to see him drink it up:
They shook, they stared as white's their shirt:
Them it was their poison hurt.
I tell the tale that I heard told.
Mithridates, he died old.


Poetry: Alfred Housman
(All the poem "Terence,this is stupid stuff" of A.Houseman available in:
http://www.chiark.greenend.org.uk/~martinh/poems/housman.html#ASLlxii)
Greek Translation: Panagiotis Xourafas
Mithridates Story in English:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mithridates_VI_of_Pontus

Μυρωδιά Καλοκαιριού - Summer Smell

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.

Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ’ τον τρελό νοτιά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις…
θα είσαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χθες.

........................

I laid a stone upon your hands
a smell of summer from the shores
which many years now ruffles me like mistral
when I fish in shallow waters for hollow joys.

You cast an anchor like all frigates
a storm broke out of the crazy south wind,
you looked for a new fire burst
on a rainbow tangled in the mud.

But it's here love begins and ends
nothing to find in the other world...
You will be enmeshed in a new nightmare,
what begins and ends here is life.

Spooks of the sky disport my body
and they cover it with hermaphrodite lust
they travel my soul with a chest
over waves of "musts" and "don'ts".

Well,the only thing left in me to give you,
a smell of summer from the shores
you were a parenthesis that made me feel
whatever goes ,keeps coming back from yesterday.


Poetry/Music : Manos Xydous
Μusic Video: http://www.youtube.com/watch?v=sNTfsSeyrXU

Μάνος Ξυδούς (1953 - 2010)

Εσυ εκεί / κι' εγώ στού πόνου τον παράλληλο,/ βαρύς χειμώνας/και το κλίμα ακατάλληλο./ Εσύ εκεί / Κι' εγώ στού κόσμου το υπόγειο / να σε γυρεύω σε μιά ψεύτικη υδρόγειο./ Εσύ εκεί /Κι' εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου /να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου...

Τον Μάνο τον πρωτογνώρισα, όταν παιδί ακόμα μετά τον πρώτο δίσκο των Πυξ Λαξ, είχε έρθει για μιά συναυλία ένα καλοκαίρι στο καφέ "Κάστρο",στο Κατάκολο Ηλείας, μαζί με τους Πυξ Λαξ...Τελευταία φορά που τον είδα ζωντανά, ήταν ένα χρόνo πρίν με τον ξάδερφο μου τον Τάσο και τη φίλη μου Αλίκη,στον Πευκώνα,στο μπαράκι στις γραμμές του τρένου, που έκλεισε φέτος... Θα τον θυμόμαστε πάντα...Θα λείψει σε όλους μας ο μουσικός και ο άνθρωπος...Αντίο.
R.I.P
Ο Μάνος Ξυδούς, γεννήθηκε το 1953 στους Αγίους Αναργύρους. Η αγάπη του για τη μουσική ήταν εμφανής από πολύ νωρίς, όταν παράλληλα με τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών, έπαιζε μουσική ως dj στις “Καρυάτιδες” της Πλάκας. Λίγο αργότερα, ως απεσταλμένος πωλητής της Minos ταξίδεψε στην Κρήτη, όπου και παρέμεινε για τρία χρόνια.
Τη δεκαετία του ’80, ως Διευθυντής Marketing της Minos πλέον και με πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του ως παραγωγός, ο Ξυδούς συναντά για πρώτη φορά τα υπόλοιπα μέλη των Πυξ Λαξ και συμμετέχει στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου τους δίσκου. Τελικά, γίνεται η «ψυχή» του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική αλλά και κάνοντας φωνητικά για τα τραγούδια τους.
Δεν μπορεί να παραληφθεί και η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε ο Μάνος Ξυδούς με τους “Dreamer and the fool moon” και το τραγούδι “Sandrina” που είχε αγγλικούς στίχους. Το συγκεκριμένο single πούλησε 49.000 αντίτυπα και ανέβηκε στις πρώτες θέσεις των καταλόγων της Ιταλίας, της Ελβετίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών.
Έχοντας «γράψει» στο βιογραφικό του μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα ως παραγωγός, ο Ξυδούς συνεργάζεται και με πλήθος άλλων καλλιτεχνών, όπως τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον δίσκο «Προσέχω δυστυχώς» με στίχους και μουσική δικούς του, τους αδερφούς Κατσιμίχα, τους Όναρ και άλλους, αφήνοντας το δικό του στίγμα στο ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα.
Μετά τη διάλυση των Πυξ Λαξ, ο Μάνος Ξυδούς, κυκλοφόρησε πέντε προσωπικούς δίσκους ενώ τον τελευταίο καιρό εμφανιζόταν με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν πριν από ένα μήνα περίπου, στην κοινή του συναυλία με τους αδερφούς Κατσιμίχα στο ΟΑΚΑ.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο τελευταίος του δίσκος, με τίτλο "Βράδιασε,τα ξαναλέμε".
Από το δίσκο αυτό είναι και το τραγούδι "Για σενα στις επιθυμίες μου", σε ποίηση Κικής Δημουλά:

Για σένα στις επιθυμίες μου
λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ τα όνειρά μου
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή σ`εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.
............

In my desires,for you
no speech is ever been said.
My dreams never predicted you
My intuitions never did meet you.
Neither my fantasy did too.
But on an unidentified moment
I identify in me
an already formed feeling.


Vocals : Manos Xydous (1953-2010) & Marianna Gerasimidou
Music: Costantinos Parisis
Poetry : Kiki Dimoula

Στα Επιτόκια Των Ημερών - In The Rates Of Days

Λαθραία όνειρα στ' απόνερα, αδιάκοπα
οι φυλλωσιές στων ψυχών το μάρμαρο
θωπεύουν την αειφόρο μήτρα του ποταμού,
σαν χέρια που αναζητουν σώματα
μια αντήχηση μεγαλείου από χρυσές τέφρες
που ανεμοσκορπίζονται στο γαλανό άγαρ,
στα επιτόκια των ημερών.

Λαθραία όνειρα στ' απόνερα, και πιο πέρα
τα απεχθή βλέμματα ερπόντων του θανάτου,
λειχηνιασμένοι βράχοι που κλειδώνουν φως
είναι πιά τα μακρινά ταξίδια του μυαλού
οδοί ανέξοδοι, αδιέξοδοι προορισμοί, σαν που
διαγραφουνε μεσημβρινούς παράλληλους
στα επιτόκια των ημερών.

Λαθραία όνειρα στ' απόνερα, μα φεύ,
το ρήμα κλίνουμε "απόλλυμι" εις πάσαν κλίσιν,
-μεταλλαγμένοι σε κείνους τους αλλόκοτους
τέτιγγες που μετά έτη δεκαεπτά στην ανυπαρξία,
αμέτρητες γεννούνε χρυσαλλίδες βδελυρές
και μετά ένα διάλειμμα θορυβώδους ζευγαρώματος
επιστρέφουν στο λασπωμένο τους τίποτα-
το μόνο που αλλάζει ειναι η urban υποταγή,
στα επιτόκια των ημερών...

.......................

Clandestine dreams in the backwash,
foliages over souls' marble ceaselessly
caress the unending matrix of the river,
like hands searching for bodies,
an echo of grandeur from golden ashes
that scatter on the azure agar,
in the rates of days.

Clandestine dreams in the backwash,
and nearby hideous looks of death crawlers,
distant mind journeys,these days are like
lichened rocks that keep locking up light,
inexpensive roads, cul-de-sac destinations
as they cross parallel meridians,
in the rates of days.

Clandestine dreams in the backwash,but alas,
we conjugate the verb "to lose" in every inflexion,
-mutated to these bizarre cicadas,that
after seventeen years of inexistence,
they give birth to myriads of abominable chrysalids
and after a break of noisy copulation
they return to their muddy nothingness-
the only difference is the urban subjection,
in the rates of days...


Panagiotis Xourafas

Στην Μετά Τον Αφανισμό Των Αισθήσεων Εποχή - To Post-Annihilation Era Of The Senses

ώθηση των εμπειριών προς κάπου
νοτιοανατολικοβορειοδυτικά ή πουθενά.
Ουτοπίες,ου τόποι, βοσκότοποι.Δεν βαριέσαι,

μεταμορφώνοντας-επαναλαμβάνω-τη
μεταμόρφωση που μου τάζουν,συνθλίβω
τα φτερά του απεχθούς εντόμου των -ισμών
ανάμεσα σε δυό στίχους του Ομήρου,ανθίσταμαι
στην άκομψη εξέλιξη της ουτοπίας
με τα ιδιόρρυθμα φύλλα των νηπενθών

.................

Impetus of experiences to some places
south-east-north-west or nowhere.
Utopias, non climes, pastures. Don't bather,

transforming-I repeat-the
transformation they promise me,I crush
the wings of the invidious insect of -isms
between two Homer's verses,I resist
to the graceless evolution of utopia
with the peculiar leaves of nepenthes.


Poetry : Giorgos Kasapidis
English Translation: Panagiotis Xourafas

Πολιτική. 5+1 Ρήσεις - Politics. 5+1 Quotes

1. Οι πολιτικοί είναι παντού ίδιοι:
Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες
ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν ποτάμια.
-Politicians are the same everywhere:
They promise to build bridges
even if there are no rivers.
Nikita Hrustsov

2. Ενας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές.Ενας πολιτικός, τις επόμενες γενιές.
-A politician thinks of the next election;
a statesman thinks of the next generation.
James Clarke

3. Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής
είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται.
-Those who are opposed to politics are in favour
of the policies been enforced to them.
Bertolt Brecht

4. Στην πολιτική, διαδέχεται κανείς ηλίθιους
και αντικαθίσταται από ανίκανους.
-In politics, anyone succeeds idiots and
is replaced by insufficient.
Georges Clemenceau

5. Μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει,αναπόφευκτα,
κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων.
-A society of sheep will elect,inevitably,
some day, a government of wolves.
Henry de Jouvenel

6. Οι πολιτικοί είναι σαν τις πάνες. Και οι δύο
χρειάζονται συχνή αλλαγή γιά τον ίδιο λόγο.
-Politicians are like diapers. They both need
changing regularly and for the same reason.
Unknown

Τιθωνός και Ηώς - Tithonus & Eos (The New Poem Of Sappho)

Ο Tιθωνός κατά την μυθολογία ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς.Τον αγάπησε η Ηώς, και οι θεοί του χάρισαν την αθανασία αλλά όχι και την αιώνια νεότητα. Η Ηώς (αρχ. Έως ή Αύως), η Αουρόρα των Λατίνων, στην μυθολογία ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της αυγής, κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της Τιτανίδας Θείας, και επομένως αδελφή του Ήλιου, του οποίου προηγείται κάθε μέρα στο ουράνιο ταξίδι του, και της Σελήνης.Η θεότητα αυτή κατά την μυθολογία ήταν καθημερινή πρόδρομος του Ήλιου στον οποίον και άνοιγε κάθε αυγή με τα ρόδινα χέρια της τη «Θύρα της Ανατολής». Έπειτα στεφανοφορούταν με άνθη που την εφοδίαζαν πτηνά και με πολύπτυχο πέπλο ανέβαινε στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στη Γη («πρωινή δρόσος»), της οποίας οι σταγόνες άστραπταν σαν διαμάντια στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου που ακολουθούσε αυτήν.
Πίσω στην ιστορία μας όμως, η Ηώς απήγαγε τον Τιθωνό μαζί με τον Γανυμήδη, κατά μία εκδοχή, για να τους καταστήσει εραστές της. Ο Τιθωνός και η Ηώς απέκτησαν μαζί δύο τέκνα, τον Μέμνονα και τον Ημαθίωνα. Ωστόσο, όταν ο Δίας κράτησε τον Γανυμήδη για τον εαυτό του, η Ηώς τον παρεκάλεσε να κάνει τον Τιθωνό αθάνατο, αλλά ξέχασε να του ζητήσει να τον διατηρήσει και νέο. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας, κι έτσι η Ηώς, που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που απλώς μιλά ακατάπαυστα, ανίκανο για νεανική δράση: το έντομο αυτό είναι ο Τζίτζικας.
Ενα νέο, άγνωστο ποίημα της Σαπφούς , που αναφέρεται στην ιστορία του Τιθωνού και της Ηούς, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2005 , στο περιοδικό «Times Literary Supplement». Το αποκατέστησε ο μεταφραστής αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης Martin West. Το ποίημα αυτό είναι το τέταρτο ολικά διασωθέν της μεγάλης Λεσβίας:





















Στις Mούσες με τα βιολετιά ενδύματα, νιές μου να ενδώσετε,
στούς ήχους της χελωνόκαυκης λύρας να δοθείτε τoυς γλαυκούς
Όσο για μενα,δροσάτο, λυγερό ήταν το κορμί μου, πάνε χρόνια
Τώρα με κυρίεψαν τα γηρατειά, κι ασπρίσαν τα κατάμαυρα μαλλιά μου
Βαριά η καρδιά μου, ασήκωγη· πια τα πόδια μου δεν με σηκώνουνε,
κι ας σέρναν τότε ανάλαφρα χορό σαν ελαφάκια σβέλτα.
Θρηνώ κι αναστενάζω. Aλλά, προς τι;Τίποτα δεν αλλάζει.
Κανείς που να γεννήθηκε θνητός δεν νίκησε το γήρας.
Λένε πως κάποτε η Hώς η ροδοδάχτυλη έκλεψε τον Tιθωνό,
κι' έτσι στα πέρατα του κόσμου ο έρωτάς της τον οδήγησε.
Όμορφος ήταν. Λάμπαν τα νιάτα του. Μόνο που ο χρόνος έφερε
τα γκρίζα γηρατειά και τον σπαράξανε,κι' ας ήταν η συμβία του απέθαντη.

Chase after the gifts of the purple-robed Muses, you girls, so young,
And the clear shrill tones of the tortoise-shell lyre which loves your song.
As for me, this body, once tender and smooth, is now grasped tight
by Old Age, and my hair, once lovely and dark, has turned to white.
My heart is made heavy, my knees no longer bear the load,
though they danced light-footed as nimble fawns in days of old.
These things I sigh for and lament, but nothing can be done.
No one, having been born a human, remains eternally young.
They say Tithonus was kidnapped by Eos, goddess of the rosy arms,
Who, overcome by love's desire, traversed Earth's ends and beyond,
He being young and handsome then-yet in the course of time
Gray-haired Age caught up with him, despite his deathless wife.

(Story of the poem in English: http://www1.union.edu/wareht/story.html)

Poetry : SapphoΑπόδοση στα Νέα Ελληνικά: Panagiotis Xourafas

To Ποιήμα Δεν Γνωρίζει Φραγμούς - The Poem Knows No Barriers

 
The kids
should be back home
when the sun went down
The father was strict
and the morals were such
that no deviation
was accepted in the village.

Now thirty
years later
On the television
A whore
begins her hard memoir
in the way she knows.


Tasos Denegris

Partizan - AEK (7/4/1999)

Ακριβώς 11 χρόνια συμπληρώνονται από το παιγνίδι σταθμό Παρτιζάν-ΑΕΚ, τις μέρες του πολέμου, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε το Βελιγράδι. Ένας από τους λόγους που αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι φίλαθλος της ΑΕΚ...


Video of the match:
http://www.youtube.com/watch?v=es5bgSJLlEs&feature=fvw

Panagiotis Xourafas

Μεταξωτές Σκιές - Silky Shadows

(...) Ενώ έψαχνε απάντηση σ'όλα τούτα τα ερωτήματα,όλη του η ζωή-απ' τον θάνατο του που τον έβλεπε σαν σε σκοτεινό καθρέφτη-με μιάς αντανακλάται,με φοβερή σαφήνεια,σαν σε πρόσφατα εντυπωμένες εικόνες,με λαθεμένες γραμμές και παράφωνα χρώματα,χορεύει μπρος στα μάτια του,αποκαλύπτοντας του αναπάντεχα ότι το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης διατηρείται,πριν απ' όλα,στον Έρωτα και στην Ομορφιά, δηλαδή σ' όλα αυτά που έλειπαν ολοκληρωτικά από την ήδη παγωμένη και θλιμμένη εικόνα της ζωής του. Ταραγμένος με την αποκάλυψη αυτού του παραδόξου και απλού μυστικού,που πάντα του ξέφευγε,του φαίνεται πως όλο το τοπίο γύρω του αλλάζει αξαφνα: οι δαντελωτές και μαύρες κορυφές των βουνών γίνονται όλο και πιό διαφανείς και ήδη,σαν μεταξωτές σκιές, βυθίζονταν στο χνουδωτό λικνιζόμενο θόλο τ'ουρανού' το σκληρό χορτάρι που πρίν τον εμπόδαγε στο βάδισμα, ήταν όλο και μαλακότερο και γαλανό' πόσο έμοιαζε όλο αυτό το κυματοειδές οροπέδιο με θάλασσα! Ωστόσο δεν τον εξέπληξε αυτή η γενική αλλαγή. Ήξερε ότι τώρα όλα διαθλώνται μέσα του διαφορετικά,γιατί ήδη ήταν σε θέση να ανακαλύπτει σ'αυτά εκείνη την κρυμμένη ομορφιά του κόσμου στον οποίο ανήκε,και να αισθάνεται αγάπη απέναντι σ' όλα αυτά που τού ανήκαν. Και ήδη πίστευε ότι θα πετύχει να εξαπατήσει τη μοίρα του. Γι' αυτό ίσως και έτρεχε όλο και ταχύτερα, έχοντας συνείδηση ότι σ'αυτή την φρενήρη έφοδο δέ διατηρείται πιά μήτε φόβος μήτε απελπισία αλλά μόνο αυτή η ταραγμένη σκέψη για την δυνατότητα πραγματικής σωτηρίας, σκέψη η οποία όλο και πιο πολύ τον συνέπαιρνε και τον
συγκλόνιζε,νιώθοντας να ευρύνεται στα στήθια του κάποιο κύμα φωτιάς που αρχίζει να του καίει όλο το σώμα στον απότομο και ανεξήγητο πόθο γιά θάλασσα. (...)
(Απόσπασμα από το έργο του: "Στόμα Γεμάτο Χώμα")

(...) While he was looking for an answer to all these questions,all of his life-from his death that gazed on it as through a dark mirror-reflects at once,with incredible precision,as in recently printed pictures, with false lines and discordant colours, dances in front of his eyes, revealing him that unexpectedly,the meaning of human existence is preserved,above all,between Love and Beauty,namely all of these that were missing from his already frozen and sad shape of his life. Agitated with the discovery of this paradoxical but simple secret, which was always ignored, seems to him all the scenery around him changing rapidly: lacy and black mountain tops were turning more and more diaphanous,and yet, like silky shadows,they were going down up to the fluffy, dancing sky' the hard grass,that moments before made his walking difficult, was softer and more azurre' all this waving plateau looked like a sea! However, all this big change did not surprised him. He knew that from now on, everything inside him refracted in a new way, because he was now able of discovering all this hidden beauty of the world he belonged, and feeling love for all these things he owned. And he already believed he could succeed in deceiving his fate. That's probably why he ran faster and faster,been certain that on this phrenetic dash, neither fear nor despair remains, but only this agitating thought for the chance of real salvation, a thought that more and more overwhelmed and thrilled him, feeling as a wave of fire was spreading on his chest burning his body, on his abrupt and unaccountable lust for the sea. (...)
(Εxcerpt from his book "Mouth full of earth")


Poetry : Branimir Šćepanović
English Translation: Panagiotis Xourafas
Photo : Alexey Titarenko ("City Of Shadows")

Strepnja - Προσμονή

Ne, nemoj mi prici| Hocu izdaleka
da volim i zelim tvoja oka dva.
Jer sreca je lepa samo dok se ceka,
dok od sebe samo nagovestaj da.

Ne, nemoj mi prici| Ima vise drazi
ova slatka strepnja, cekanje i stra'.
Sve je mnogo lepse donde dok se trazi,
o cemu se samo tek po slutnji zna.

Ne, nemoj mi prici| Nasta to i cemu?
Izdaleka samo sve ko zvezda sja;
izdaleka samo divimo se svemu.
Ne, nek mi ne pridju oka tvoja dva|


Όχι,μην με πλησιάζεις!Θέλω απο μακριά
να αγαπάω και να ποθώ τα δυό σου μάτια.
Γιατί η ευτυχία είναι όμορφη μοναχά όσο την περιμένεις,
oπως αυτή από μόνη της υποδηλώνει.

Όχι,μην με πλησιάζεις! Έχει πιο πολύ γοητεία
αυτή η γλυκιά προσμονή,η αναμονή κι' ο φόβος.
Όλα είναι πιό όμορφα σαν τα ψάχνεις,αυτά
που νιώθεις με το προαίσθημα.

Όχι,μην με πλησιάζεις!Γιατί και πώς;
Όλα λάμπουν σαν αστρα μόνο από μακριά
Όλα τα θαυμάζουμε μόνο από μακριά.
Όχι,ας μην με πλησιάζουν τα δυό σου μάτια!


Poezija/Poetry :Desanka Maksimovic
Απόδοση στα Ελληνικά: Marina Markovic

Always Look At The Bright Side Of Life...

Cheer up, Brian. You know what they say.
Some things in life are bad,
They can really make you mad.
Other things just make you swear and curse.
When you're chewing on life's gristle,
Don't grumble, give a wistle!
And this'll help things turn out for the best...
And...
(the music fades into the song)
...always look on the bright side of life!
(whistle)
Always look on the bright side of life...
If life seems jolly rotten,
There's something you've forgotten!
And that's to laugh and smile and dance and sing,
When you're feeling in the dumps,
Don't be silly chumps,
Just purse your lips and whistle, that's the thing!
And... always look on the bright side of life...
(whistle)

Come on!
(other start to join in)
Always look on the bright side of life...
(whistle)

For life is quite absurd,
And death's the final word.
You must always face the curtain with a bow!
Forget about your sin, give the audience a grin,
Enjoy it, it's the last chance anyhow!
So always look on the bright side of death!
Just before you draw your terminal breath.
Life's a piece of shit,
When you look at it.
Life's a laugh and death's a joke, it's true,
You'll see it's all a show,
Keep 'em laughing as you go.
Just remember that the last laugh is on you!
And always look on the bright side of life
(whistle)
Always look on the bright side of life...
(whistle)

Music Video:
http://www.youtube.com/watch?v=WlBiLNN1NhQ


Monty Python

Καλή Ανάσταση!

Αυτές τις Άγιες μέρες
ας σκεφτούμε,
ας περισκεφτούμε,
ας αισθανθούμε,
ας δακρύσουμε,
ας χαμογελάσουμε.
Το έχουμε τόσο ανάγκη...
Καλή Ανάσταση!



Panagiotis Xourafas