Μιθριδατισμός - Mithridatism

Πάνε τώρα κοντά 40 χρόνια, που η Ελλάδα αιμορραγεί. Δεν είναι μόνο η οικονομία που είναι στό επίκεντρο τώρα. Είναι η νοοτροπία του ατομικισμού και ωχαδερφισμού μας, είναι η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, πολιτισμού καί προοπτικής για τον πολίτη. Τελικά, εδώ και καιρό μας χορηγούν μικρές δόσεις δηλητηρίων γιά να αποκτήσουμε κοινωνική ανοσία και εμείς υπακούουμε. Θέλουν να μας κάνουν πολίτες αμέτοχους, εφαρμόζοντας μιθριδατικές τακτικές, και εμείς τους καλούμε στο τραπέζι μας
να μας "μπολιάσουν" με τα δηλητήρια τους!

Ο όρος "Μιθριδατισμός" προέρχεται από τον Μιθριδάτη ΣΤ', βασιλιά του Πόντου, ο οποίος εξαιτίας του μεγάλου φόβου του μήπως τον δηλητηριάσουν χορηγούσε στον εαυτό του βαθμιαία αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αναπτύξει τελικά ανοσία. Σύμφωνα με την ιστορία, μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, ο Μιθριδάτης αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει χρησιμοποιώντας δηλητήριο αλλά απέτυχε λόγω της ανοσίας που είχε αναπτύξει και τελικά κατέφυγε σε έναν μισθοφόρο για να τον διαπεράσει με το σπαθί του.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, φοβάμαι πως αν δεν αντιδράσουμε σε όλο αυτό, στο τέλος δεν μένει τίποτα αλλο από το να μας δώσουν και το ξίφος να αυτοκτονήσουμε μόνοι μας!

Ακολουθεί απόσπασμα από ποίημα του Καναδού ποιητή Αlfred Edward Ηousman, που αναφέρεται στον διαβόητο βασιλιά Μιθριδάτη:

(...)
Κάποτε ήταν ένας βασιλέας στην Aνατολή :
Εκεί, που βασιλείς μαζί γιορτάζουνε πολλοί
Παίρνουν την δόση τους πριν το σκεφτούν λεπτό
Με δηλητηριασμένο κρέας και πιοτό.
Mάζεψε εκείνος όλο τούτο τον χυμό
Από της γής τον ατελείωτο ιό,
Πρώτα λιγάκι, ύστερα πιότερο, έπειτα κι'άλλο
εγεύτηκε σιγα σιγα τ'απόθεμα της το μεγάλο.
Kαι από της εμπειρίας της απλής ειν' οιονεί
από ευτυχία χορτάτος που δεν ασθενεί.
Αρσενικό του βάλανε στο κρέας του, με αγωνία
κι' εμβρόντητοι τον κοίταγαν να τρώει με μανία,
Στρυχνίνη του 'χυσαν μεσ' στο ποτήρι το γεμάτο
κι' εκπληκτοι τον έβλεπαν να λέει άσπρο πάτο'
Λευκό σαν το χιτώνιο τους, το πρόσωπό τους
σαν να δοκίμασαν αυτοί το δηλητήριό τους.
Λέω μιάν ιστορία σε σας λοιπόν, από καιρό οικεία
ο Μιθριδάτης εν τέλει πέθανε απ' άλλη αιτία.

(...)
There was a king reigned in the East:
There, when kings will sit to feast,
They get their fill before they think
With poisoned meat and poisoned drink.
He gathered all that sprang to birth
From the many-venomed earth;
First a little, thence to more,
He sampled all her killing store;
And easy, smiling, seasoned sound,
Sate the king when healths went round.
They put arsenic in his meat
And stared aghast to watch him eat;
They poured strychnine in his cup
And shook to see him drink it up:
They shook, they stared as white's their shirt:
Them it was their poison hurt.
I tell the tale that I heard told.
Mithridates, he died old.


Poetry: Alfred Housman
(All the poem "Terence,this is stupid stuff" of A.Houseman available in:
http://www.chiark.greenend.org.uk/~martinh/poems/housman.html#ASLlxii)
Greek Translation: Panagiotis Xourafas
Mithridates Story in English:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mithridates_VI_of_Pontus