Μαύρη αράχνη τού λυκόφωτος.
Τα ζευγάρια σου
όχι μακριά από το σώμα μου
το εγκατελειμένο, βαδίζεις
γύρω μου,
πλέκοντας ταχύτατα
ασταθείς αόρατες κλωστές,
με πλευρίζεις επίμονα,
σχεδόν μ' αγκαλιάζεις
με το φως καί την βαριά σκιά σου
την ίδια ακριβώς στιγμή.
...................
Esperanza,
araña negra del atardecer.
Tu paras
no lejos de mi cuerpo
abandonado, andas
en torno a mí,
tejiendo, rápida,
inconsistentes hilos invisibles,
te acercas, obstinada,
y me acaricias casi
con tu sombra pesada
y leve a un tiempo.
...............
Hope,
black spider of the dusk.
Your pairs
not far from my body
abandoned, you walk
around me,
weaving, fast,
unstable invisible threads,
approach, stubborn,
and caress me almost
with your light and heavy shadow
at the same time.
Angel Gonzalez
No comments:
Post a Comment