Σου χαρίζω ένα όμορφο τραγούδι,
(το "Missing you"του Chris De Burgh)
σαν το τριαντάφυλλο της εικόνας σου.
-Δεν έχω πιά το τριαντάφυλλο.
Που το έχασες; Δεν το πιστεύω,όχι!
Ένα τριαντάφυλλο δεν παύει ποτέ
Να υπάρχει. Είναι εκεί ακόμη,
Πάντα κόκκινο, πάντα κόκκινο...
-Στην εικόνα του προφίλ εννοούσα.
Κι' όμως είναι εκεί ακόμη. Το βλέπω.
Χορεύει ανάμεσα στά ξανθά στάχυα,
Πάλλεται σαν ηλιαχτίδα που ξεστράτισε
Από το θαμπό καλντερίμι των ημερών.
-Μα τι λές Παναγιώτη;
Λέω πώς,είναι στιγμές που μεταμφιέζεται
σε κρινολούλουδο κάποιας απάτηγης αχτής,
αλλά το τριαντάφυλλο δεν παύει ποτέ
Να υπάρχει.Είναι εκεί ακόμη,
Πάντα κόκκινο,πάντα κόκκινο...
......................................................................
I'm devoting to you a beautiful song
(Chris De Burgh's "Missing You")
like the rose of your picture.
- I don't have the rose anymore.
Where did you lose it? I don't believe it , no!
A rose never ceases to exist.
It's still there,
Always red , always red...
-I meant in my profile photo.
Even so, it is still there. I see it.
Dancing through the blond wheat stalks
Palpitating like a sunbeam changing its way
From the glimmering pathway of days.
-What are you saying Panagiotis, anyway?
I'm saying that,it sometimes disguises into
A sea lily of some untreaded shore,
But the rose never ceases to exist.
It's still there,
Always red , always red...
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment