Θα 'ρθείς - You Will Come

Θα ρθείς
Ξανά με την νύχτα
Και με τίς αλήθειες της
Που ναι από πάντα χαραγμένες
Mε αίμα καί λεβάντα,
Mε το στάγμα νηρηίδος
στα χείλη
Kαί το ριπιδωτό όστρακο
στα πόδια,
Mιά Αφροδίτη
Ή τάχα αδελφή θλιμμένη,
Κάποιου Αλέξανδρου χρόνια χαμένου Ανατολικά, πάντα ανατολικά.

Θα ρθείς
Πάντα από την δύση
Πάντα απ' το θάνατο θ'ανθίσεις
Κι' αν έχει άργητα η χαρά δεν το ξεχνά,
Δυό μερόνυχτα τώρα, δυό ζευγάρια πόδια
Ξανάστροφα υπογράφουν αργά πατώντας,
Υπόμνημα φαιό στη γκρίζα άμμο του μεσονυχτιού.

Θα ρθείς
Όταν κονταίνει η θάλασσα
Και αποπλέουν καίκια μαυροφόρα
Από τα λιμάνια που ερημώθηκαν,
Όταν φύγει ο πάσα ένας κι'απομείνει
Μοναχά ο ήχος απ' το πεντάγραμμο της θάλασσας,
Το αλάτι το παχύ στον όχτο της παλάμης,
Εκείνα τα "σ'αγαπώ" που δεν τα σβήνει
Κανένα ασθενικό "φοβάμαι".
...........................................
You will come
With the night again
And its truths
Which are always carved
In blood and lavender,
By Nereid's drop on the lips,
And the fan like shell at the feet,
An Aphroditi
Or maybe a sister so sad,
Of some Alexander lost for years
In the east,always in the east.

You will come
Always from the west,
Always after death you will blossom
And if joy takes too long,she don't forget,
For it's been two days where two pairs of feet
Walk smoothly in opposite ways signing
A dark memorandum on the grey midnight sand.

You will come
When seas get shorter
And ships sail dressed in black
From the deserted harbors,
When everybody goes and what is left
Is the sound of the sea pentagram,
The thick salt on palm's coast,
Those "I love you" that can never be washed away
By any frail "I fear" at all.


Panagiotis Xourafas