Άτιτλο - Untitled

Ένα φιλί
στην κόγχη του ακροκέραμου
δηλώνει την αρχή
της ακροβασίας μου στο παράλογο.
Σε ψάχνουν οι αισθήσεις,
οι πέντε τσακισμένες
κυπαρισσοκορφές
που σημαδεύουν τον ορίζοντα...
Νιώθω πρόσφυγας
σε νότες ακατέργαστες,
στον αργό και οξύ ήχο μιας τραυματισμένης τρομπέτας,
σ’ έναν ήχο που προεκτείνεται
μέχρι να σπάσει,
που χαμηλώνει φυλλορροώντας
και σέρνεται στις ακρογιαλιές
που σε λάτρεψαν.
Μη σε πληγώνει η μουσική...
Μη σε πληγώνουν οι δικές μου ομολογίες...
.......................................................
A kiss on the tile roof edge
marks the start of my acrobatism on the absurd.
Senses look out for you,
those five slashed cypress tops
aiming at the horizon...
I feel like a refugee in crude notes,
to the slow an' sharp sound of a wounded trumpet,
a sound extending until it breaks,
coming down and collapsing
and crawls on the seasides which adored you.
Don't let the music hurt you...
Don't let my confessions hurt you...


Aggelos Petroulakis