Ανεπιστρεπτί - No Turning Back

ακατάπαυστα
στο κατόπι μου
ξέρεις εσύ 
λέξη μεγάλη
λεξη ήρεμη 
λέξη κλειδί
σπασμένο
στην κλειδωνιά 
των συναισθημάτων

ανυπερθέτως,
οριζοντίως
και καθέτως,
ομφαλοσκοπώντας
η σκληρή ματια σου
σε κοίτη λυσιτελή,
ξεβράζεται ημιθανής

ως ψίθυρος 
δια βίου πλεύσης
αντικρυστών χρωμάτων-
ανάμεσα στις λέξεις σου
χαίνει χάσμα χασμάτων,
με ακολουθείς
σαν σκιά συκιάς
επιτιμητική,
αγυάλιστη υπέρβαση
αγάπη καθαρή

σαν συλλαβίζεις,
βιολετιοί και πράσινοι 
δαίμονες αλλομορφοι
δραπετεύουν 
από το μαυσωλείο 
του Μόρρισον

καμωμένοι από 
χρυσαλλίδες φθόγγων
και εκρού ψυχάρια,
με πέταλα από άνθια 
ψηλά στις πλάτες,
με πέταλα από άτια 
χαμηλά στα πόδια, 
τι σημασία έχει 
από τούδε

παραμένουσα 
εικόνα απομένεις,
διακαής πόθος
α μοναχά
να διαβάσω 
τα χείλη σου 
τούτη τη στιγμή,
κι ας είναι ροδάκινα 
ρυτιδιασμένα

να τα συνδέσω
με εντόσθια μέλλοντος,
όλα μαζί και χωριστά
μια μελωδία μπολιασμένη
σε αχόρταγα κλαδιά,
στάχτες και σολ

σειρά οι μνήμες σου 
πανσέδες σε παρτέρι
από χελώνας καύκαλο-
σ' ακολουθώ από παλιά
πικροδάφνη λευκή,
προτού να γεννηθείς
στο κορμί του βράχου,
προτού να σε βαφτισω
θάλασσα



......................




unceasingly
behind me
you know, you
great word
calm word
key word
broken
in the lock
of emotions

no turning back,
horizontally
and vertically,
your stiff glance
navel gazing
in effectual bed ,
washed out half-dead

as a whisper
in lifelong navigation
of confrontational colors-
amongst your words
gapes the gap of gaps,
you follow me like 
a shadow of a fig tree
reprehensive,
unpolished excess
a love so pure

while you're spelling,
violets and green
altered demons
escape from 
Morrison's mausoleum

made of
chrysalises of sounds
and ecru butterflies,
with flower petals
high on their backs,
with horse petals 
under their feet,
what does it matter
from now on

now you remain
a residual image,
an ardent desire
oh my, just
to read
your lips
this moment,
even if they look
like wrinkled peaches

and connect them
with guts of the future,
all together and separately
a melody grafted
in insatiable branches,
ashes and sol keys 

your memories in a row,
pansies in a flowerbed
from a turtle's carapace-
you white oleander,
I've been following you 
since you were born
in the body of the rock,
before I baptized you
by the name of sea





Panagiotis Xourafas