I.
εξω από κάθε παράθυρο
το στερέωμα του Βίνσεντ
στερεωμένο στα φύλλα του,
μα στα άφατα καρδιοχτύπια
ακροπατούν τα μονοπάτια
να προλάβουν πριν το φως
τα βήματα των θλίψεων,
όσο ακροβατούν τα κύματα
να θραύσουν το ασαλάγητο
θεμέλιο του κακού
II.
πίσω απ' τις κουρτίνες
μέσα απ' τα σκεπάσματα
κρύβω την ανυπαρξία μου,
δαγκώνω τα χείλη του κενού
για μια χορδή ευφορίας
λίγο ζωντανό χρώμα ζωής
που σπάει με το πρώτο δάκρυ
που κολλάει για να ξανασπάσει,
υπενθυμίζοντας στην κόλλα
πόσο εύθραυστη είναι η αγάπη
.................
I.
outside each window
Vincent's universe
fastened to its shutters,
but to untold heartbeats
paths walk on their toes
for the steps of sorrow
to catch up with the light,
as long as the waves swing
to fracture the soundless
foundation of evil
II.
behind the curtains
into the bedding
I hide my nonexistence,
and bite vacuum's lips
for a string of euphoria
for a little vivid color of life
breaking by the first tear
sticking till it breaks again,
reminding to the glue
how fragile love is
Panagiotis Xourafas
20/5/2017
No comments:
Post a Comment