ανακάλυψα απόψε
σταθερά που κρύβεσαι,
σε ευθείας σκοτεινής
το ουράνιο τσάκισμα
μπαντιέρα τρεμάμενη
θαλασσογραφίας άγνωστης
ενεά στο μισοσκόταδο
σαν καντήλι λερωμένο
από αχτίδες στέρφες
έμαθα πως σε υπομένουν
τροφοβλάστες άγρυπνες
που πνίγουνε στην ώχρα
το ξερό αίμα της μνήμης,
κι αποσταγμένα αρχαία πάθη
κυανοφυκών στα τρίσβαθα
πως σε ποδοπατούν
ω πορφυρόσχημο
της αλλαγής αιδοίο
γνέφει στα νέφη δυτικά
η ελαχιστότητα της, κι έτσι
όπως ανεμοσκορπίζομαι
ραγίζει η ρώγα του γαλαξία
...........................
I found out tonight
where you constantly hide,
in the dark straight line
of the celestial crumple
a flickering flag
of an unknown seascape
speechless in half light
like a candle soiled
from sterile beams
I've learned that
sleepless trophoblasts
manage to endure you
drowning in the ocher
the dry blood of memory
and distilled ancient passions,
blue green algae in the vast depths
that trample on you
Oh, purple shaped
change of the vagina,
its minimality whispers
to the clouds in the west
and as I scatter in the wind,
the galaxy's nipple
keeps cracking
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment