Happy New (and Poetic) Year

Καλή Χρονιά με μιά ρήση του λυρικού μας ποιητή Σιμωνίδη, όπως μας την μεταφέρει ο Πλούταρχος :

Η ζωγραφική
είναι ποίηση που σιωπά,
και η ποίηση είναι
ζωγραφική που μιλά.

.......................

Ηappy New Year with a quote of ancient Greek lyrical poet Simonides, as it is saved by Plutarch:

Painting is silent poetry,
and poetry is painting that speaks.


Simonides

American Beauty - Ending Scene

I had always heard your entire life
flashes in front of your eyes
the second before you die.
First of all, that one second
isn't a second at all,
it stretches on forever,
like an ocean of time...
For me, it was lying on my back
at Boy Scout camp, watching falling stars...
And yellow leaves, from the maple trees,
that lined my street...
Or my grandmother's hands,
and the way her skin seemed like paper...
And the first time I saw my cousin
Tony's brand new Firebird...
And Janie... And Janie... And... Carolyn.
I guess I could be pretty pissed off
about what happened to me...
but it's hard to stay mad, when there's
so much beauty in the world.
Sometimes I feel like I'm seeing it all at once,
and it's too much, my heart fills up
like a balloon that's about to burst...
And then I remember to relax,
and stop trying to hold on to it,
and then it flows through me like rain and
I can't feel anything but gratitude
for every single moment of my stupid little life...
You have no idea what I'm talking about, I'm sure.
But don't worry... you will someday.

Είχα ακούσει από παλιά πως ολάκερη η ζωή
λάμπει μπροστά στα μάτια σου την στιγμή
ακριβώς λίγο πριν πεθάνεις.
Κατ'αρχήν η στιγμή αυτή δεν κρατά μιά στιγμή:
Μεγαλώνει στην αιωνιότητα
σαν ένας ωκεανός χρόνου.
Για μένα ήταν να είμαι παιδί ξαπλωμένος
στην κατασκήνωση, μετρώντας τα πεφταστέρια...
Και τα κίτρινα φύλλα, απ' τους ασφένδαμους
που έπεφταν γραμμή στο δρόμο μου...
Ή τα χέρια της γιαγιάς μου,
και το πως το δέρμα της έμοιαζε σαν από χαρτί...
Και η πρώτη φορά που είδα του ξαδέλφου μου
του Τόνυ την ολοκαίνουργια Φάιρμπερντ...
Και η Τζέινι...και η Τζέινι...και η Κάρολιν.
Θαρρώ πως θα πρεπε να είχα θυμώσει πολύ
για ότι αλήθεια μου συνέβηκε...
Αλλά είναι δύσκολο να μένεις θυμωμένος
όταν υπάρχει τοσο πολλή ομορφιά στον κόσμο...
Μερικές φορές νομίζω πως την βλέπω όλη μαζί
και έχει μαζωχτεί τόση,που γεμίζει την καρδιά μου
σαν ένα μπαλόνι έτοιμο να εκραγεί...
Και τότε θυμάμαι να χαλαρώσω
και να πάψω άλλο να αγκιστρώνομαι σ'αυτό
και τότε κυλάει μέσα μου σαν βροχή
και δεν μπορώ να νιώσω παρά ευγνωμοσύνη
για κάθε ξέχωρη στιγμή της ανόητης ζωούλας μου...
Δεν έχετε ιδέα τι ακριβώς λέω, είμαι σίγουρος.
Αλλά μην ανησυχείτε...θα καταλάβετε κάποτε.


Kevin Spacey
( Ending scene from American Beauty,
http://www.youtube.com/watch?v=yH_CfkNUC_g
by Sam Mendez )

Another Day In Paradise

Πρωινό ηλιόλουστο. 29 Δεκεμβρίου 2009. Λίγο πρίν το πέρας της πρώτης δεκαετίας του 21ου Αιώνα. Αθήνα, Εξάρχεια. Οδός Σολωμού, ώρα 10 π.μ. Οδηγώντας το άνετο αυτοκίνητο μου, με τα leather θερμαινόμενα καθίσματα, βλέπω ένα σώμα κουλουριασμένο σε μιά καφέ κουβέρτα. Ο ουρανός μου σκοτεινιάζει σαν πέφτει το κλείστρο της κάμερας του iphone μου. Νιώθω πόνο και ενοχή: Είμαι υπεύθυνος. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι' αυτό. Χρόνια Πολλά...

She calls out to the man on the street
"Sir, can you help me?
It's cold and I've nowhere to sleep
Is there somewhere you can tell me?"

He walks on, doesn't look back
He pretends he can't hear her
He starts to whistle as he crosses the street
She's embarrassed to be there

Oh, think twice, it's just another day for
For you and me in paradise
Oh, think twice, it's just another day
For you, you and me in paradise
Just think about it...

Μusic/Lyrics : Phil Collins

Video : http://www.youtube.com/watch?v=DfZqXLnBYb4

Αλκμάν : Ποίηση Και Κοσμογονία !

"Οσα λέει σήμερα ο περίφημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ για την κβαντική κοσμολογία ­ η οποία, ως γνωστόν, περιγράφει τις διαδικασίες δημιουργίας του Σύμπαντος ­ περιέχονται σε ποιήματα που έγραψε ο Αλκμάν (!!!) , ένας από τους μεγαλύτερους λυρικούς ποιητές της αρχαιότητας (μέσα 7ου π.Χ. αιώνα), όπως απέδειξαν σε πρόσφατη εργασία τους τέσσερις αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έτσι, εκτός από τον Δημόκριτο που θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης ατομικής φυσικής, φαίνεται ότι οι Ελληνες, μέσω του Αλκμάνος, έχουν προβλέψει, έστω και θεωρητικά, και άλλες σύγχρονες θεωρίες! Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η κοσμογονική άποψη που διατυπώνεται από τον Αλκμάνα στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα περιγράφει απόψεις πολύ αρχαιότερες οι οποίες συμπίπτουν με σύγχρονες κοσμολογικές υποθέσεις περί γεννήσεως του αισθητού από εμάς αστρικού σύμπαντος «από μια σημειακή ιδιομορφία στο εσωτερικό μιας λευκής οπής, η οποία ­ λόγω της χρονικής συμμετρίας των εξισώσεων του Αϊνστάιν ­ μπορεί να θεωρηθεί ως μια χρονικά ανεστραμμένη μαύρη τρύπα»."
Τα ανωτέρω αναγράφονται σε προ ολίγων ετών άρθρο της εφημερίδας "Το Βήμα", και η λίαν εντυπωσιακή συνέχεια τού εν λόγω άρθρου είναι στη διεύθυνση:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=111183&dt=23/05/1999
Ο Αλκμάν λοιπόν, έζησε γύρω στα 660 π.Χ. στη Σπάρτη αν και η καταγωγή του ήταν απο τις Σάρδεις. Απο την πλούσια παραγωγή του δε σώζονταν παρά ελάχιστοι στίχοι του. Το 1855 βρέθηκε στην Αίγυπτο πάπυρος με έναν απο τος ύμνους του για χορό παρθένων, τα περίφημα Παρθένια - σ' αυτούς χρωστούσε την πλατιά δημοφιλία του. Για τον Αλκμάνα ειπώθηκε πως, όπως ο Σωκράτης κατέβασε τη φιλοσοφία απο τον ουρανό στη γή, το ίδιο κι αυτός κατέβασε τη θρησκευτική λυρική ποίηση απο τον Όλυμπο στους ανθρώπους. Οι ύμνοι του ενώ αρχίζουν απο τους θεούς ύστερα εγκωμιάζουν τους ανθρώπους για την ομορφιά τους, την ηθική και τη φυσική. (Alkman's Biography In English: http://en.wikipedia.org/wiki/Alcman)
Ακολουθεί ένα από τα σωζόμενα ποιήματα του: (Έστι τις σιών τίσις)

ἔστι τις σιῶν τίσις·
ὁ δ΄ ὄλβιος͵ ὅστις εὔφρων
ἁμέραν διαπλέκει
ἄκλαυτος· ἐγὼν δ΄ ἀείδω
Ἀγιδῶς τὸ φῶς· ὁρῶ
ὥτ΄ ἄλιον͵ ὅνπερ ἇμιν
Ἀγιδὼ μαρτύρεται
φαίνην· ἐμὲ δ΄ οὔτ΄ ἐπαινῆν
οὔτε μωμήσθαι νιν ἁ κλεννὰ χοραγὸς
οὐδ΄ ἁμῶς ἐῆι· δοκεῖ γὰρ ἤμεν αὔτα
ἐκπρεπὴς τὼς ὥπερ αἴτις
ἐν βοτοῖς στάσειεν ἵππον
παγὸν ἀεθλοφόρον καναχάποδα
τῶν ὑποπετριδίων ὀνείρων·

Πράγματι παίρνουν οι Θεοί εκδίκηση.
Aξιομακάριστος, όποιος υφαίνει την
ημέρα του ευφρόσυνα, αδάκρυτα. Eγώ
όμως τραγουδώ της Aγιδώς το φως.
Tη βλέπω σαν τον ήλιο, που η Aγιδώ
καλεί να λάμψει μάρτυράς μας. Eμένα
ούτε να την επαινέσω ούτε να την ψέξω
δεν μ' αφήνει η ξακουστή πρώτη του
χορού· γιατί η ίδια υπερέχει τόσο απόλυτα,
όπως ένα άλογο που στήνει κανείς
ανάμεσα σε ζώα της βοσκής, άλογο γρήγορο,
αγωνιστικό και τροπαιοφόρο, με
βροντερές οπλές, βγαλμένο από τα όνειρα
που μας επισκέπονται κάτω απ' τον βράχο.

Seems true the gods get their vengeance.
A man is blessed who devoutly weaves to the
end the web of his day unweeping.
And so I sing of the brightness of Agido: I see her
like the sun, which Agido summons to shine on us as
our witness. As for me, I'm not permitted neither praise
nor blame her by the famous first lady of the Chorus;
For she excels so perfectly, like a horse that someone
puts among animals of a herd, a fast racing horse
a trophy winner horse with booming hoofs,
taken off those dreams visiting us under the rock.

Alkman

Σαν Τα Φύλλα - Like The Leaves

Κι εμείς σαν της πολύανθης της άνοιξης τα φύλλα,
που βγαίνουν και γοργά στο φως του γήλιου μεγαλώνουν,
γραφτό μας απο τους θεούς, τη νιότη μια στιγμούλα
μονάχα να χαιρόμαστε,
χωρίς να βάνει ο νούς μας ούτε κακό κι ούτε καλό
δυό μαύρες Μοίρεςστέκουν πλάι μας πάντα,
η μιά κακά γεράματα κρατώντας
κι η άλλη θάνατο
ο καρπός της νιότης βαστά λίγο,
κι όσο που ο γήλιος πα στη γης μια μέρα αιθερολάμνει.
Μα σαν περνά πια της ζωής η ώρα αυτή η πανώρια,
καλύτερος ο θάνατος παρά να ζεί κανένας.
Τί στην ψυχή πίκρες πολλές γεννιούνται
μαύρη φτώχεια δέρνει του ενός το σπιτικό
με τα κακά της όλα παιδιά δεν έχει και ποθεί
για ν' αποχτήσει ο άλλος,ως που
με τη λαχτάρα του στον Άδη κατεβαίνει.
Άλλου του τρώει τη ζωή η αρρώστια
και δεν είναι κανένας,
που πολλά κακά να μην του δίνει ο Δίας.


But we are like the leaves that flowery spring puts forth,
quick spreading in the sun's warm light;
for a brief span of time we take our joy
in our youth's bloom,the future, good or ill,
kept from us, while the twin dark Dooms stand by,
one bringing to fulfilment harsh old age, the other death.
The ripeness of youth's fruit is short,
short as the sunlight on the earth,
and once this season of perfection's past,
it's better to be dead than stay alive.
All kinds of worry come. One man's estate is failing,
and there's painful poverty; another has no sons
-the keenest need one feels as one goes down below the earth;
sicness wears down another's heart.
There's none Zeus doesn't bring so many ills.


Mimnermus

Ο Μίμνερμος ήταν ελεγειακός ποιητής από την Κολοφώνα της Μικράς Ασίας, ο οποίος άκμασε την περίοδο 630-600 π.Χ. Ο Μίμνερμος θεωρείται πατέρας της Ερωτικής Ελεγείας. Είναι ο ποιητής του έρωτα και της μελαγχολίας και τα ποιήματά του μιλούν για την ηδονή, την απόλαυση και το φόβο των γηρατειών. Ανάμεσα στα σωζόμενα έργα του, ένα ποίημα αναφέρεται στη διαμάχη μεταξύ των Ιωνικών πόλεων της Μικράς Ασίας και των βασιλιάδων της Λυδίας και την αντίθεση των τότε κατοίκων με τους προγόνους τους, που κάποτε είχαν νικήσει το Λυδό βασιλιά Γύγη. Ωστόσο, τα πιο σημαντικά έργα του ήταν σειρά από ελεγείες που αναφέρονται στη Ναννώ, αυλητρίδα και κατά κάποιους, αγαπημένη του ποιητή.

Mimnermus lived in the troubled time when the Ionic cities of Asia Minor struggling to maintain themselves against the rising power of the Lydian kings. One of the extant fragments of his poems refers to this struggle, and contrasts the present effeminacy of his countrymen with the bravery of those who had once defeated the Lydian king Gyges.His most important poems were a set of elegies addressed to a flute player (Auletris) named Nanno, collected in two books called after her name. Mimnermus was the first to make the Elegiac verse the vehicle for love poetry.

Μαγικές Πορείες - Magic Routes

Κάποια παραλία θα λιώνει τώρα από μοναξιά
θυμάμαι πως ασθράφταν τα δάκρυα του φεγγαριού
όταν τα χέρια σου ίδια κισσοί σε όνειρο
περίσφιχναν τις ευωδιές της σάρκας-πιο πρίν
ένα αγωνιώδες φιλί και μιά σιωπή σχιστή
το νήμα το αργυρόφωτο της νύχτας, έλυε
στης μορφής σου τα πέρατα ριγούν οι φυλλωσιές
σαν σκέψεις που φτεροκοπούν αδιάκοπες
προχού στην άμμο την καυτή γεννήσουν λέξεις.

Κάποια παραλία θα λιώνει τώρα από μοναξιά
οι ώρες οι μικρές που γίνονται αιώνες,
είναι σκηνές εντυπωμένες στις θαλάσσιες σπηλιές,
αρχαίου μυστικού θεού γυμνό κροτάλισμα-και απορώ
μα που 'χες φυλαγμένη τόση πεθυμιά,
σμιλεμένη σαν άυλο αδυσώπητο μυστήριο
πως στού χεριού σου τις γραμμές
θα εύρισκαν πορείες μαγικές οι χάρτες μου...


Some shore will be melting now of loneliness
I remember how the moon tears blazed
when your hands like ivy in a dream
engirded the fragrance of flesh-before
an agonizing kiss and a cleft silence
untied the silver lighted thread of the night,
on your figure's ends foliages quiver
like thoughts fluttering ceaselessly
words yet ere they breed on the hot sand.

Some shore will be melting now of loneliness,
Wee hours that turn into centuries,
are scenes engraved in the sea caves
an ancient mystic god's bare chatter-and I wonder
where have you kept a desire so strong,
chiseled like a discarnate relentless mystery
that on the lines of your palm
my charts would find routes of magic...


Panagiotis Xourafas

Μεγάλωσα (Χάρις Αλεξίου)

Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ... γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας
Να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλο εμείς...

Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους
μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Τέρας της οικογενείας
Ανούσιας ευγένειας
ψευτο- υποταγή
Ηθοποιός παιδί
στο ρόλο του μεγάλου
Δεν μιλάω για βία,
μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία
σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη,
στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας νευρωτικός

Μεγάλωσα ...
Σύνδεση otenet
Γλυκά από το Pallete,
Μετά Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαί
Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυάγιο
Πάμε γι άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα
Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια
Επιφάνεια- επιφάνεια- επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα καφτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... Καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός

Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το άλφα
Και κάτω απ' το μηδέν το υποσυνείδητο μου
Το χώμα λασπώνει
Τους σάπιους καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει,
Δεν είναι γιατί φταίει δεν έχει που να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Καλά να πάθει Καλά να πάθει- Καλά να πάθει
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια το μεγαλώνει
Πάντα γι άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις στην απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ' αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους στα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ' άλλους τα άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες yes να λες no
Να συνηθίσεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μη μπορείς χωρίς φραπέ

Πάντα για άλλους μιλάμε ...

Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα...

Poetry/Music : Harris Alexiou
Video : http://www.youtube.com/watch?v=dlOWKuVJu0s

A Federico, Con Unas Violetas - Στο Φεντερίκο Με Βιολέτες

"Y recuerdo una brisa triste por los olivos"
Federico Garcia Lorca

Después
de la prisa cansada de los últimos trenes
nada vuelve. Sólo queda
tu rostro sobre Broadway
y es difícil, de tanta soledad,
cerrar los ojos sin dudar que existes.

Absurda
esta lengua de fuego que parte el horizonte,
que se extiende indomable sobre los corazones,
multiforme y herida,
que revienta y parece
la sonrisa forzada de una máscara rota.

Sola
la ciudad se disfraza en un escalofrío
y sus ojos te apuntan
lineados y ciegos
como un rastro de dientes que se olvide en los hombros.

Entonces
el alcohol es la sangre que desnuda los labios,
porque viene la noche,
porque llega la muerte sobre un brazo doblado
para dejarte a solas con tus años.

Triste por los olivos,
mientras Harlem entorna sus ventanas,
el tiempo es una brisa que ya nadie recuerda.

......................................................................

"Θυμάμαι ένα θλιβερό αεράκι μέσα από τους ελαιώνες"
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Μετά την κοπιώδη βιάση της ροής των τελευταίων τρένων
επιστρέφει. Ότι απομένει, το πρόσωπο σου στο Μπρόντγουει
και είναι δύσκολο με τόση μοναξιά να κλείνεις τα μάτια
δίχως ν'αμφιβάλλεις γιά το αν υπάρχεις.

Αλλόκοτη τούτη η γλώσσα φωτιάς που σχίζει τον ορίζοντα
που αδάμαστη ξεχύνεται στις καρδιές
πολύμορφη και πληγιασμένη
ξεσπώντας σ'ενα χαμόγελο, που μοιάζει
σαν πιεσμένο από ένα προσωπείο ρηγμένο.

Μόνη
η πόλη μεταμφιέζεται σ' ένα ρίγος
και τα μάτια της σε στοχεύουν
κατ'ευθείαν και τυφλωμένα
σαν ένα σημάδι από δόντια ξεχασμένο στους ώμους.

Τότε
το αλκοόλ είναι το αίμα που ξεγύμνωσε τα χείλη,
γιατί η νύχτα έρχεται
γιατί ο θάνατος έρχεται σ'ένα διπλό μπράτσο,
να σε αφήσει μονάχο με τα χρόνια σου.

Θλιμμένος πλάι στις ελιές,
όταν το Χάρλεμ μισοκλείνει τα παράθυρα του,
ο Χρόνος είναι μιά αύρα που κανείς πιά δεν θυμάται.


Poetry : Luis García Montero
Translation in Greek: Panagiotis Xourafas

Aunque Tu No Lo Sepas - Αν κι εσύ δεν το ξέρεις

Como la luz de un sueño,
que no raya en el mundo pero existe,
así he vivido yo
iluminado
esa parte de ti que no conoces,
la vida que has llevado junto a mis pensamientos...
Y aunque tú no lo sepas, yo te he visto
cruzar la puerta sin decir que no,
pedirme un cenicero, curiosear los libros,
responder al deseo de mis labios
con tus labios de whisky,
seguir mis pasos hasta el dormitorio.
También hemos hablado
en la cama, sin prisa, muchas tardes
esta cama de amor que no conoces,
la misma que se queda
fría cuanto te marchas.
Aunque tú no lo sepas te inventaba conmigo,
hicimos mil proyectos, paseamos
por todas las ciudades que te gustan,
recordamos canciones, elegimos renuncias,
aprendiendo los dos a convivir
entre la realidad y el pensamiento.
Espiada a la sombra de tu horario
o en la noche de un bar por mi sorpresa.
Así he vivido yo,
como la luz del sueño
que no recuerdas cuando te despiertas.

Όπως το φως ενός ονείρου,
που δεν σημαδεύει τον κόσμο, αλλά υπάρχει,
έτσι έχω ζήσει εγώ
οραματιζόμενος
ένα μέρος από σένα, που δεν γνωρίζεις,
τη ζωή που έχεις ζήσει στις σκέψεις μου...

Κι αν κι εσύ δεν το ξέρεις, σ' έχω δει
να διασχίζεις την πόρτα χωρίς να λες όχι,
ζητώντας μου ένα τασάκι, περιεργαζόμενη τα βιβλία,
ανταποκρινόμενη στον πόθο των χειλιών μου
με τα χείλη σου από ουίσκι
ακολουθώντας τα βήματά μου ως το υπνοδωμάτιο.

Έχουμε μιλήσει, επίσης,
στο κρεβάτι, χωρίς βιασύνη, πολλά βράδια
αυτό το κρεβάτι του έρωτα που δεν γνωρίζεις,
που μένει το ίδιο
κρύο όταν εσύ φεύγεις.

Αν κι εσύ δεν το ξέρεις σ' επινοούσα μαζί μου,
κάναμε χιλιάδες σχέδια, περπατήσαμε
σε όλες τις πόλεις που σου άρεσαν,
θυμηθήκαμε τραγούδια, διαλέξαμε παραιτήσεις,
μαθαίνοντας κι οι δυο να συμβιώνουμε
ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη σκέψη.

Επιτηρούμενη στη σκιά του ωραρίου σου
ή στη νύχτα ενός μπαρ αιφνιδιάζοντάς με.
Έτσι έχω ζήσει εγώ,
όπως το φως του ονείρου
που δεν θυμάσαι όταν ξυπνάς.


Poetry : Luis García Montero
Greek Translation : Marianna Tzanaki

Los Ojos - Τα Μάτια

Ο Antonio Machado είναι ίσως με σημαντική διαφορά
ο πιό λαοφιλής Ισπανός ποιητής.
Ο Antonio γεννήθηκε στη Σεβίλλη το 1875, μετακόμισε στη Μαδρίτη στα 8 του, και κατόπιν στη Soria, όπου έμαθε Γαλλικά. Η Πρώιμη του ποίηση στις συλλογές του Soledades (1903) και Soledades, galerías y otros poemas (1907) ήταν βαθιά επηρεασμένη από το Γαλλικό μοντερνισμό.
Ο γάμος του το 1909 με την 16 ετών Leonor συνέπεσε με την πιό χαρούμενη και γόνιμη του ποιητική περίοδο,γράφοντας την καλύτερη ίσως συλλογή του Campos de Castilla (1912).Την περίοδο εκείνη τα κυρίαρχα θέματα στην ποίηση του ήταν η φύση, τα κάστρα και οι μπαλλάντες.
Δυστυχώς η γυναίκα του είχε τραγικό τέλος 5 μόλις χρόνια από το γάμο του,και ο Machado μετακόμισε απο την Soria στην Baeza. Ο Antonio ήταν άλλο ενα θύμα του Ισπανικού εμφυλίου. Ταξίδεψε στην Valencia στην αρχή του εμφυλίου και τάχθηκε με τους Δημοκρατικούς.Το Φλεβάρη του 1939 πέρασε τα Πυρηναία με την μητέρα και τον αδελφό του,αλλά αρρώστησε στο ταξίδι και πέθανε σύντομα,λίγο μετά την άφιξη του στο Collioure. H συλλογή του Obras Completas
(Άπαντα) εξεδόθη το 1947.


Όταν η αγαπημένη του πέθανε
σκέφτηκε πως απλά θα γερνούσε
κλειδαμπαρώνοντας τον εαυτό του σπίτι
μονάχος,με τις θύμησες και τον καθρέφτη
που είχε κοιτάξει αυτή,μιά λαμπερή μέρα.
Σαν τον χρυσό στον κόρφο του φιλάργυρου,
νόμισε πως θα κρατούσε ολάκερο το χτές
ανέπαφο στον καθαρό καθρέφτη.
Γι'αυτόν η ροή του χρόνου θα έπαυε.
Αλλά αφού πέρασε ένας χρόνος,
άρχισε ν'αναρωτιέται για τα μάτια της:
"Ήσαν καφέ ή μαύρα; Ή πράσινα;...Ή γκρίζα;
Πώς ήταν; Θεέ μου! Δεν μπορώ να θυμηθώ..."
Μιά μέρα την άνοιξη,βγήκε έξω απ' το σπίτι
και θρήνησε διπλά, κάτω στον δρόμο
στην σιωπή,με την καρδιά σφαλιγμένη σφιχτά...
Στο θαμβό κούφωμα ενός παραθύρου
διέκρινε μια λάμψη ματιών. Χαμήλωσε το βλέμμα...
και προχώρησε μπροστά...Όπως εκείνα!

Spanish & English Versions in:
http://www.ctspanish.com/literature/eyes.htm


Antonio Machado

Δανεικός Ήλιος - Sun On Loan

Ο Ήλιος.
Δεν είναι δικός μου,
Ούτε και δικός σου.
Κανενός δεν είναι.
Ο Ήλιος.
με τις δανεικές αχτίδες του
-πύρινες λόγχες σε κορμί αιμάσσον-
Ο Δανεικός Ήλιος.
Σταθερό επιτόκιο στη νιότη,
κυμαινόμαινο μετά, καθ' ότι
πάντα γενναιόδωρος πιστωτής του Έρωτα.
Ο Δανεικός Ήλιος.
Χρόνος αποπληρωμής του
μιά ελάχιστη χαρακιά
στην Ανυπαρξία.


The Sun.
It is not mine,
not yours too.
It's nobody's.
The Sun.
With its loaned beams
-fiery shafts on a bleeding body-
The Sun on loan.
Steady bank rate in youth,
rate adjustable later, always being
a generous creditor of love.
The Sun on loan.
And its quittance time is,
a minimal laceration
on Inexistence.


Panagiotis Xourafas

Σαν Χελιδονάκι - Like A Little Swallow

Σαν χελιδονάκι στο μπαλκόνι μου
γύρεψες την πρώτη σου φωλιά
γείρε να πλαγιάσεις στο σεντόνι μου
να γέμισ' η κάμαρη πουλιά.
Τρέχει το νερό πάνω στο σώμα σου
τρέχω το κατόπι σου και εγώ
Δώσε μου αγόρι μου το στόμα σου
στο βαθύ φιλί σου να πνιγώ.
Η ζωή μου αρχίζει μες στα χέρια σου
Ήμουνα αγέννητη ως τα χτες
Πάρε με αγόρι μου στα χέρια σου
πάρε με και κάνε με ό,τι θες

Like a little swallow on my balcony,
looked for your first nest,
bend and sleep on my sheet
to fill up my room with birds.
Water runs over your body
and I run behind you
give me your mouth my boy
to get drown into your deep kiss.
My life starts inside your hands
I was not born till yesterday,
take me in your hands my boy
take me and do me as you please.

Lyrics : Lefteris Papadopoulos
Music : Mimis Plessas
Vocals : Rena Koumioti
Painting : "Swallow Nest" by Nicolay Racovskiy
Video Link : http://www.youtube.com/watch?v=sbAvyLOEzZc

Cloths Of Heaven - Τα Υφάσματα Του Ουρανού

Αν είχα τα κεντημένα
υφάσματα του ουρανού,
Καλοδουλεμένα με χρυσό
κι ασημένιο φως,
Τα γαλάζια και τα μουντά
και τα σκοτεινά υφάσματα
Της νύχτας και του φωτός
και του ημίφωτος,
Θα τ' άπλωνα κάτω από τα πόδια σου...
Αλλά είμαι φτωχός
κι έχω μονάχα τα όνειρά μου
Και τα όνειρά μου είναι αυτά
που έχω απλώσει στα πόδια σου
Περπάτα απαλά, γιατί περπατάς
επάνω στα όνειρά μου...



Had I the heavens’ embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.



W.B.Yeats

What A Difference A Day Made (Makes)

What a difference a day made
Twenty-four little hours
Brought the sun and the flowers
Where there used to be rain

My yesterday was blue, dear
Today I'm part of you, dear
My lonely nights are through,dear
Since you said you were mine

What a difference a day makes
There's a rainbow before me
Skies above can't be stormy
Since that moment of bliss,
that thrilling kiss

It's heaven when you find
romance on your menu
What a difference a day made
And the difference is you

What a difference a day makes
There's a rainbow before me
Skies above can't be stormy
Since that moment of bliss,
that thrilling kiss

It's heaven when you find
romance on your menu
What a difference a day made
And the difference is you...


The English lyrics were written by Stanley Adams, made famous by Harry Roy & his Orchestra. It was published in late 1934. The song is in the Bolero romantic style and its also known as "What a Difference a Day Makes".
This song is one of the most popular boleros of all time, and the signature recording of the song belongs to that of Dinah Washington, who won a Grammy Award in 1959 for Best Rhythm and Blues Performance with this song. (Video Clip available in this location :
http://www.youtube.com/watch?v=OmBxVfQTuvI ). Dinah Washington (August 29, 1924 December 14, 1963) was a blues, R&B and jazz singer. Despite dying at the early age of 39, Washington became one of the most influential vocalists of the twentieth century. She is a 1986 inductee of the Alabama Jazz Hall of Fame. Andy Russell, an Mexican-American singer, recorded the song in 1944. Esther Phillips's 1975 disco remake was a top-20 hit. It was recorded by Diana Ross in 1972, but not released until 34 years later when her Blue album was discovered in the Motown vaults and released in 2006. Other artists who covered the song include also Sarah Vaughan, Renee Olstead, and Aretha Franklin on her 1964 album, Unforgettable: A Tribute to Dinah Washington, Eydie Gorme on her 1964 album, Freddy Fender recorded a version for his 1976 LP If You're Ever In Texas, Eydie Gorme canta en español con Los Panchos, Cher perform the song in The Cher Show, Luis Miguel on his 1991 album Romance, and Jamie Cullum on his 2003 debut album, Twentysomething.
In 2007 R&B/Dance singer Deborah Cox made a remake of this song on her album Destination Moon. Also in 2007, Peter Criss covered the song on his album One for All.

December - Δεκέμβριος

There's a Victorian tin,
I keep my memories in,
I found it up in the attic.
After looking inside,
I find the things that I'm hiding...
The leaves saved from a mistletoe kiss,
Only nostalgia has me feeling like this...
Like I miss you,
It must be the time of year.

Remember December,
It's like a wintergreen
beside a diamond stream,
Remember December,
A fall of snow and the afterglow.
It could be taking our breath away
But the years stand in the way,
Remember December,
How does it make you feel inside ?

Beneath a Valentine, I see a locket is shining
I think it must be the wine,
Makes me feel it's all real.
Where nothing seems to rhyme
To breathe life into the dust of a keepsake
I might as well try to fix a chain on a snowflake
Or a heartache,
It must be the time of year.
Remember...

Should I feel this alone, should I pick up the phone
Should I call you up and wish you 'Happy Christmas' ?
I feel so alone, should I pick up the phone
Take my heart in my hand
And ask if you remember...


Υπάρχει ένα Βικτωριανό μεταλλικό κουτί
που κρατώ τις αναμνήσεις μου εκεί,
το βρήκα πάνω στην σοφίτα.
Αφού κοιτάξω μέσα, βρίσκω όσα φυλαγμένα κρύβω...
Τα φύλλα που γλυτώσαν από ιξού φιλί,
Μοναχά η νοσταλγία με κάνει να νιώθω έτσι...
Σαν να μου λείπεις, αλλά ίσως
πρέπει να οφείλεται στην εποχή του χρόνου.

Θυμήσου ο Δεκέμβριος,
είναι σαν μιά γωλθερία πλάι σε ρεύμα διαμαντένιο
Θυμήσου ο Δεκέμβριος,
το χιόνι που πέφτει και το απόφωτο.
Θα μπορούσε να μας κόβει την ανάσα
μα τα χρόνια στέκονται στο δρόμο εμπρός,
Θυμήσου ο Δεκέμβριος,
πως σε κάνει βαθιά μέσα να αισθάνεσαι;

Πίσω από μιά κάρτα ερωτική, βλέπω ένα μενταγιόν να λάμπει
Νομίζω πως είναι απ' το κρασί,
που αισθάνομαι πως όλα είναι αληθινά.
Εκεί που τίποτα δεν δείχνει να κολλάει
Να ανασαίνεις ζωή στην σκόνη από ένα θυμητάρι
Ίσως και να δοκιμάσω αλυσσίδα να περάσω
σε μιά νιφάδα του χιονιού,
Ή στη καρδιά μου που πονά, αλλά μάλλον
Πρέπει να οφείλεται στην εποχή του χρόνου.
Θυμήσου...

Πρέπει να το περάσω αυτό μόνη, πρέπει να σηκώσω το τηλέφωνο
Να σε καλέσω και να σου πω "Καλά Χριστούγεννα" ;
Νιώθω τόσο έρημη, πρέπει να σηκώσω το τηλέφωνο
Να κρατήσω την καρδιά μου στα χέρια μου,
Σαν σε ρωτήσω αν θυμάσαι...


Lyrics & Music : All About Eve
Picture : "Adam & Eve" by Gustav Klimt
Music Video :
http://www.youtube.com/watch?v=VscdpCV_T78