I had always heard your entire life
flashes in front of your eyes
the second before you die.
First of all, that one second
isn't a second at all,
it stretches on forever,
like an ocean of time...
For me, it was lying on my back
at Boy Scout camp, watching falling stars...
And yellow leaves, from the maple trees,
that lined my street...
Or my grandmother's hands,
and the way her skin seemed like paper...
And the first time I saw my cousin
Tony's brand new Firebird...
And Janie... And Janie... And... Carolyn.
I guess I could be pretty pissed off
about what happened to me...
but it's hard to stay mad, when there's
so much beauty in the world.
Sometimes I feel like I'm seeing it all at once,
and it's too much, my heart fills up
like a balloon that's about to burst...
And then I remember to relax,
and stop trying to hold on to it,
and then it flows through me like rain and
I can't feel anything but gratitude
for every single moment of my stupid little life...
You have no idea what I'm talking about, I'm sure.
But don't worry... you will someday.
Είχα ακούσει από παλιά πως ολάκερη η ζωή
λάμπει μπροστά στα μάτια σου την στιγμή
ακριβώς λίγο πριν πεθάνεις.
Κατ'αρχήν η στιγμή αυτή δεν κρατά μιά στιγμή:
Μεγαλώνει στην αιωνιότητα
σαν ένας ωκεανός χρόνου.
Για μένα ήταν να είμαι παιδί ξαπλωμένος
στην κατασκήνωση, μετρώντας τα πεφταστέρια...
Και τα κίτρινα φύλλα, απ' τους ασφένδαμους
που έπεφταν γραμμή στο δρόμο μου...
Ή τα χέρια της γιαγιάς μου,
και το πως το δέρμα της έμοιαζε σαν από χαρτί...
Και η πρώτη φορά που είδα του ξαδέλφου μου
του Τόνυ την ολοκαίνουργια Φάιρμπερντ...
Και η Τζέινι...και η Τζέινι...και η Κάρολιν.
Θαρρώ πως θα πρεπε να είχα θυμώσει πολύ
για ότι αλήθεια μου συνέβηκε...
Αλλά είναι δύσκολο να μένεις θυμωμένος
όταν υπάρχει τοσο πολλή ομορφιά στον κόσμο...
Μερικές φορές νομίζω πως την βλέπω όλη μαζί
και έχει μαζωχτεί τόση,που γεμίζει την καρδιά μου
σαν ένα μπαλόνι έτοιμο να εκραγεί...
Και τότε θυμάμαι να χαλαρώσω
και να πάψω άλλο να αγκιστρώνομαι σ'αυτό
και τότε κυλάει μέσα μου σαν βροχή
και δεν μπορώ να νιώσω παρά ευγνωμοσύνη
για κάθε ξέχωρη στιγμή της ανόητης ζωούλας μου...
Δεν έχετε ιδέα τι ακριβώς λέω, είμαι σίγουρος.
Αλλά μην ανησυχείτε...θα καταλάβετε κάποτε.
Kevin Spacey
( Ending scene from American Beauty,
http://www.youtube.com/watch?v=yH_CfkNUC_g
by Sam Mendez )
No comments:
Post a Comment