Μαγικές Πορείες - Magic Routes

Κάποια παραλία θα λιώνει τώρα από μοναξιά
θυμάμαι πως ασθράφταν τα δάκρυα του φεγγαριού
όταν τα χέρια σου ίδια κισσοί σε όνειρο
περίσφιχναν τις ευωδιές της σάρκας-πιο πρίν
ένα αγωνιώδες φιλί και μιά σιωπή σχιστή
το νήμα το αργυρόφωτο της νύχτας, έλυε
στης μορφής σου τα πέρατα ριγούν οι φυλλωσιές
σαν σκέψεις που φτεροκοπούν αδιάκοπες
προχού στην άμμο την καυτή γεννήσουν λέξεις.

Κάποια παραλία θα λιώνει τώρα από μοναξιά
οι ώρες οι μικρές που γίνονται αιώνες,
είναι σκηνές εντυπωμένες στις θαλάσσιες σπηλιές,
αρχαίου μυστικού θεού γυμνό κροτάλισμα-και απορώ
μα που 'χες φυλαγμένη τόση πεθυμιά,
σμιλεμένη σαν άυλο αδυσώπητο μυστήριο
πως στού χεριού σου τις γραμμές
θα εύρισκαν πορείες μαγικές οι χάρτες μου...


Some shore will be melting now of loneliness
I remember how the moon tears blazed
when your hands like ivy in a dream
engirded the fragrance of flesh-before
an agonizing kiss and a cleft silence
untied the silver lighted thread of the night,
on your figure's ends foliages quiver
like thoughts fluttering ceaselessly
words yet ere they breed on the hot sand.

Some shore will be melting now of loneliness,
Wee hours that turn into centuries,
are scenes engraved in the sea caves
an ancient mystic god's bare chatter-and I wonder
where have you kept a desire so strong,
chiseled like a discarnate relentless mystery
that on the lines of your palm
my charts would find routes of magic...


Panagiotis Xourafas