Η Αφροδίτη στην Λιοσίων - Aphrodite in Liossion St.

 

Είναι πια 

εξαντλημένες 

οι ώρες αναμονής 

που ισχνές

ξεροσταλιάζουν 

στην αίθουσα 

με τους καθρέφτες, 

διαμαρτυρόμενες 

σαν επιταγές πάνδημες 

αμοιβών ουράνιων.

Σχολάσανε οι άγγελοι

ξεψύχησαν οι δαίμονες,

χαθήκαν όλα. Και οι λέξεις;

Σαν δεν τους αλλάζουνε 

μορφή και μουσική 

οι ειδικοί του κυνισμού 

χαράζουν από κάτω τους 

βαθιές υπογραμμίσεις 

από συμφορές συμφέρουσες. 

Τι μένει αλήθεια τώρα πιά 

απ’ την παλιά γραφή,

ποιά ελπίδα να σωθεί;

Επιγραφές νέον

από δω κι από κει,

πάνω απ’ τα ανώφλια

των φρεσκοβαμμένων

οίκων της χαράς 

και κάπου ανάμεσα, 

βουβή κι ασύμφορη

να κυματίζει λάμψεις 

η άλλη θάλασσα-

η απόστροφος 

του σ'αγαπώ.  

...................

Now are they

exhausted,

the hours

so skinny as

they're kept waiting

inside the room

with mirrors,

protesting

like pandemic checks

of heavenly rewards.

The angels quit

the demons died out,

all was lost. And words?

When their form 

and their music 

are not changed by

the experts in cynicism

their bellies are carved

in deep underlinings of 

fortune made of misfortune.

What's really left now

from the old scripture,

which hope to be saved?

Neon signs

on either side of 

the street,

over the lintels

of freshly painted

houses of joy and, 

somewhere in between

mute and uncommercial,

waving flashes 

is the other sea-

the apostrophe

of I'm in love.

Panagiotis Xourafas