The Road Not Taken (A Poem For My Birthday)

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I-
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
..........................................
Δυό δρόμοι απόκλιναν σ'ένα κίτρινο δάσος,
και συγνώμη που δεν μπόρεσα να πάρω και τους δυό,
Όντας ένας μόνο ταξιδιώτης,στάθηκα πολύ
κοιτάζοντας τον ένα όσο πιό μακριά μπορούσα,
εκεί που έστριβε στα χαμόκλαδα.
Τότε πήρα τον άλλο, τόσο ορθό όσο καί όμορφο,
και έχοντας πιθανώς καλύτερο επιχείρημα,
γιατί ήταν χορταριασμένος κι' έψαχνα να ντυθώ
παρ'ότι το πέρασμα εκεί
τους είχε ντύσει στ' αλήθεια το ίδιο,
και κείνο το πρωινό μοιάζαν όμοιοι
με τα απάτηγα φύλλα πάνω τους.
Λοιπόν, κράτησα τον πρώτο δρόμο γιά άλλη μέρα!
Άν και ξέροντας πώς ο ένας δρόμος φέρνει τον άλλο
αμφέβαλα αν θα επέστρεφα ποτέ.
Θα το λέω αυτό με αναστεναγμό,
Κάπου, χρόνια καί χρόνια μετά:
Δυό δρόμοι χώρισαν σε ένα δάσος, και γω-
Πήρα τον λιγότερο περπατημένο,
και τούτο έκαμε όλη την διαφορά.

Robert Frost