Tuesday 9 June 2009

Mandy


Θυμάμαι όλη τη ζωή μου βροχερή
σαν παγωμένο νερόχιονο,
Σκιές ενός ανθρώπου
Ένα πρόσωπο πίσω από ένα παράθυρο
Κλαίγοντας μέσα στην νύχτα,
Στην νύχτα που θα κρατήσει ως το πρωί.
Άλλη μιά μέρα ακόμη
Άνθρωποι ευτυχισμένοι στό διάβα μου
Κοιτώντας τα μάτια τους
Βλέπω μιάν ανάμνηση
Ποτέ δεν συνειδητοποίησα πόσο ευτυχή με έκανες.
Ω,Μάντυ,λοιπόν ήλθες καί μου έδωσες δίχως να πάρεις
Μα σε έδιωξα μακριά
Ω,Μάντυ,λοιπόν με φίλησες καί έπαψα να τρέμω
Και σε έχω ανάγκη σήμερα,ω,Μάντυ.

Στέκομαι στίς παρυφές του χρόνου
που σκόρπισα όταν η αγάπη ήταν δική μου
Κλεισμένος σ'ένα κόσμο ανηφορικό
Τα δάκρυα τη σκέψη πνίγουν και τίποτα δεν ταιριάζει
Ω,Μάντυ,λοιπόν ήλθες καί μου έδωσες δίχως να πάρεις.
Το χθες μοιάζει όνειρο-το πρωινό εμπρός μου
Κλαίγοντας σε μιαν αύρα-ο πόνος με καλεί,
Ω,Μάντυ,λοιπόν ήλθες καί μου έδωσες δίχως να πάρεις...

Barry Manilow

No comments: