Σιωπή - A Callarse

Τώρα θα μετρήσουμε ως το δώδεκα

και θα μείνουμε όλοι ακίνητοι

για μια φορά κατά πρόσωπο με τη γη,

ας μην μιλήσουμε σε καμία γλώσσα·

ας σταματήσουμε για ένα δευτερόλεπτο,

μην κουνώντας τα χέρια μας τόσο πολύ.

Θα ήταν μια ξεχωριστή στιγμή

χωρίς βιασύνη, χωρίς μηχανισμούς·

θα ήμασταν όλοι μαζί

σε μια ξαφνική παραδοξότητα.

Ψαράδες στην παγωμένη θάλασσα

δεν θα έβλαπταν τις φάλαινες

και ο άντρας που μαζεύει αλάτι

δεν θα κοίταζε τα πληγωμένα χέρια του.

Εκείνοι που ετοιμάζουν πράσινους πολέμους,

πολέμους με αέριο, πολέμους με φωτιά,

νίκες χωρίς επιζώντες,

θα φορούσαν καθαρά ρούχα

περπατώντας με τους αδέλφια τους

στη σκιά, δίχως να κάνουν τίποτα.

Αυτό που θέλω ας μην συγχέεται

με την απόλυτη αδράνεια.

Η ζωή είναι αυτό που είναι...

Αν δεν ήμασταν τόσο ξεροκέφαλοι

για τη διατήρηση της ζωής μας σε κίνηση,

και δεν κάναμε απολύτως τίποτα για μια φορά,

ίσως τότε μια πελώρια σιωπή μπορούσε

να διακόψει αυτήν τη θλίψη

του να μην καταλαβαίνουμε ποτέ τον εαυτό μας

και να τον απειλούμε διαρκώς με θάνατο.

Τώρα θα μετρήσω ως το δώδεκα

θα μείνετε σιωπηλοί και εγώ θα φύγω.

....................

 Pablo Neruda