Ο Σπόρος Μέσα Μου - The Seed Is In Me

 

Νεκρός ή ζωντανός

ο σπόρος είναι μέσα μου

στην καθολική λευκότητα των οστών μου

Όλοι αισθάνονται

δυσάρεστα

με την αδιαμφισβήτητη λευκότητα των οστών μου

λευκά σαν το στήθος της Ίνγκριντ ή της Μαρίας

που ενδημούν στις σκανδιναβικές χώρες

ή στην Πολάνα το έξυπνο μέρος

της παλιάς μου πόλης.

Όλοι αισθάνονται

δυσάρεστα

που το μείγμα στις φλέβες μου πρέπει να είναι

αίμα από το αίμα του κάθε αίματος

και αντί για ειρήνη ανείπωτη

από καθαρή και απλή γέννηση

κι απο καθαρό και απλό θάνατο

αναπαράγουν ένα σύμπλοκο εξάνθημα

από τον σπόρο των οστών μου.

Αλλά μια νύχτα με τις μαζαλέιρες φορτωμένες πράσινα φρούτα

να στροβιλίζονται δονήσεις πάνω από τις ιδρωμένες πέτρες

και τα δάκρυα των ποταμών

Όλοι αισθάνονται

δυσάρεστα

με τον άσπρο σπόρο μέσα μου

αναπαράγοντας ένα εξάνθημα που πυορροεί

Και μια μέρα

θα έρθουν όλες οι Μαρίες των μακρινών εθνών

μετανιωμένες ή όχι

κλαίγοντας, γελώντας

ή ερωτοτροπώντας 

στον ρυθμό ενός τραγουδιού

Να πούν στα κόκαλά μου

συγχώρεσε μας, αδερφέ.

.................

Dead or living

the seed is in me

in the universal whiteness of my bones

All feel

uneasiness

at the undoubted whiteness of my bones

white as the breasts of Ingrids or Marias

in Scandinavian lands

or in Polana the smart quarter

of my old native town.

All feel

uneasiness

that the mingling in my veins should be

blood from the blood of every blood

and instead of the peace ineffable of pure and simple birth

and a pure and simple death

breed a rash of complexes

from the seed of my bones.

But a night with the massaleiras heavy with green fruit

batuques swirl above the sweating stones

and the tears of rivers

All feel

uneasiness

at the white seed in me

breeding a rash inflamed with malediction.

And one day

will come all the Marias of the distant nations

penitent or no

weeping

laughing

or loving to the rhythm of a song

To say to my bones

forgive us, brother.

José Craveirinha