Με γυμνά πόδια
στο γκρίζο μάρμαρο
χορεύοντας
κάτι σαν βαλς,
απεγνωσμένα
θεοσκότεινα
με αγκαλιά το μαξιλάρι,
χορογραφώντας
την άγια νύχτα
που εντός μου ζεί
σαν διαφυγή και ώσμωση
σ' ένα βιτρό χρωμάτων,
πάω γυρεύοντας
βουίζει το μυαλό
μα κι από έξω,
μας χωρίζει
ένα παράθυρο σταυρός
από γυαλί τετράδυμο
πάντα το ίδιο κίνητρο
γυρίζω την χειρολαβή
ανοίγω γρήγορα
να με ποτίσει ο βοριάς
δακρύζοντας κρυφά
να ισορροπήσει
εντός μου το κενό,
το σύμπαν από χέρια.
στο γκρίζο μάρμαρο
χορεύοντας
κάτι σαν βαλς,
απεγνωσμένα
θεοσκότεινα
με αγκαλιά το μαξιλάρι,
χορογραφώντας
την άγια νύχτα
που εντός μου ζεί
σαν διαφυγή και ώσμωση
σ' ένα βιτρό χρωμάτων,
πάω γυρεύοντας
βουίζει το μυαλό
μα κι από έξω,
μας χωρίζει
ένα παράθυρο σταυρός
από γυαλί τετράδυμο
πάντα το ίδιο κίνητρο
γυρίζω την χειρολαβή
ανοίγω γρήγορα
να με ποτίσει ο βοριάς
δακρύζοντας κρυφά
να ισορροπήσει
εντός μου το κενό,
το σύμπαν από χέρια.
................
Barefoot
on the grey marble
dancing
something like waltz
desperately
dark as hell
hugging the pillow,
choreographing
the holy night
which lives within me
like escape and osmosis
in a stained glass,
I'm looking for trouble
my mind's buzzing
but from the outside,
separates us
a cross window
of quadruple pane
always the same motivation
I turn the handle
I open quickly
the north wind to soak me
tearing secretly
to balance
the gap inside me,
the universe of hands.
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment