Αντιψυχή - Antipsyche

( Ήσουν, 
εκεί ήσουν 
βγαίνοντας 
βιαστικά
απ' το μετρό 
η ξοδεμένη
αγάπη, 
ήσουν 
το μαστίγιο
στα σκαλοπάτια
της σιωπής 
ήσουν 
μιά ήπειρος 
και μιά νησί,
ήσουν 
μιά άμμος
και μιά γυαλί
ήσουν 
μιά καρδιά 
και μιά σπαθί,
μιά φύλλο 
πλαστικό 
μιά φύλλο 
δέντρου 
πράσινο
-ανεπαίσθητα 
πυρρό-
που λυγίζει  
την ακαμψία 
του χειμώνα.
Ησουν-
και τι δεν ήσουν,
μα μέσα απ όλα
ήσουν 
πορφυρός  
αντικατοπτρισμός,
η αντιψυχή
του ποιήματος
της γένεσης, 
που έκλεισε 
τον κύκλο του. )



..............




(You were,
there you were
coming out
hastily
from the metro
the spent
love,
you were
the whip
on the stairs
of silence
you were
once the continent
once the island,
you were
once the sand
once the glass
you were
once the heart
once the sword,
once the plastic leaf
once the green 
-slightly orange-
leaf from a tree,
bending
the stiffness
of winter.
You were-
so many things you were,
but through it all
you were
the purple
mirage,
the antipsyche
of the poem
of genesis,
which closed
its circle. )




Panagiotis Xourafas