Borderline

Ένιωσα 
ακολουθώντας 
το φως του βορρά 
ολότελα χαμένος
στην ονειρική μεθόριο, 
σαν αποδημητικό
έντρομο
για τη ζωή που πέταξε 
στην ράχη της αστραπής,
τόσο φριχτά αμέριμνος 
τόσο ανύπαρκτος,
ώσπου έπεσε η μπάρα. 
Πρώτη η θεσπέσια ύπαρξη:
-Πρέπει να διαλέξετε πλευρά.
-Είμαι εδώ, επέλεξα.
-Τι έχετε να δηλώσετε;
-Επισκέπτης στο άγνωστο.
Μιλούσε, μιλούσε 
η χήρα του έρωτα,
μια γλώσσα οικεία 
πιο άγνωστη από ποτέ,
που όσο πιο γρήγορα 
ήθελα να ξεχάσω:
-Τα χαρτιά σας.
-Μισό λεπτό. 

[ Θεός αν είσαι,
που είσαι ; ]
Τα λεπτά όμως κύλησαν  
βασανιστικά αργά 
ψάχνοντας εναγώνια 
ολούθε και πιο πέρα 
ανάμεσα σε σωσίβια,
στοιβαγμένες αναμνήσεις 
και πνιγμένα συναισθήματα: 
-Δεν βρίσκω το διαβατήριο. 
-Δεν μπορώ να σας αφήσω 
  να περάσετε, μπορεί να είστε 
  παράνομος μετανάστης.
-Μα είμαι Έλληνας γιατρός 
  με μόνιμη θέση.
-Δυστυχώς θέλουμε αποδείξεις. 
Θλίψη απόγνωση οργή 
κατάκλυσαν το είναι μου 
κι έμοιαζε κούφια η γη 
όσο ποτέ άλλοτε 
άκουγα τα πάντα 
να σφυρίζουν οι καλαμιές 
να κοάζουν τα βατράχια
να κράζουν τα κοράκια 
φωνές του παρελθόντος
κλωστές λεπτές 
σε άφιλες στέπες,
ζωές πρωθύστερες
λόγχες χλωρού σταριού
που διαπερνούσαν το στέρνο:
-Χαίρετε, δεν υπήρξατε ποτέ.



...................

Felt like

following

northern lights

totally lost

in the dream border,

as a migratory bird

full of fear

for the life flown

on the back of the lightning,

so horribly petrified

so non-existent,

until the bar fell.

First the exquisite being:

-You have to choose a side.

-I'm here, I chose.

-What do you have to declare?

-Visitor to the unknown.

She spoke, she spoke

the widow of love,

a familiar language

more unknown than ever,

as quickly as possible

I would wish to forget:

-Your papers.

-Just a minute.

[God if you are there,

where are you ; ]

But the minutes rolled

cruelly slow

looking haggardly

and beyond

between life jackets,

stacked memories

and choked feelings:

-I can not find the passport.

-I can not let you pass

you may be an

illegal immigrant.

-But I am a Greek doctor

with a permanent position.

-Sorry but we need proof.

Sorrow, despair and rage

flooded all of me

and the earth seemed 

more hollow than ever before,

I was hearing everything

reeds whisking

frogs singing

crows cawing

voices of the past

fine threads

in desert steppes,

lives first

spears of green wheat

that crossed the sternum:

-Goodbye, you've never existed.

Panagiotis Xourafas

30/12/2016