Ένιωσα
ακολουθώντας
το φως του βορρά
ολότελα χαμένος
στην ονειρική μεθόριο,
σαν αποδημητικό
έντρομο
για τη ζωή που πέταξε
στην ράχη της αστραπής,
τόσο φριχτά αμέριμνος
τόσο ανύπαρκτος,
ώσπου έπεσε η μπάρα.
Πρώτη η θεσπέσια ύπαρξη:
-Πρέπει να διαλέξετε πλευρά.
-Είμαι εδώ, επέλεξα.
-Τι έχετε να δηλώσετε;
-Επισκέπτης στο άγνωστο.
Μιλούσε, μιλούσε
η χήρα του έρωτα,
μια γλώσσα οικεία
πιο άγνωστη από ποτέ,
που όσο πιο γρήγορα
ήθελα να ξεχάσω:
-Τα χαρτιά σας.
-Μισό λεπτό.
[ Θεός αν είσαι,
που είσαι ; ]
Τα λεπτά όμως κύλησαν
βασανιστικά αργά
ψάχνοντας εναγώνια
ολούθε και πιο πέρα
ανάμεσα σε σωσίβια,
στοιβαγμένες αναμνήσεις
και πνιγμένα συναισθήματα:
-Δεν βρίσκω το διαβατήριο.
-Δεν μπορώ να σας αφήσω
να περάσετε, μπορεί να είστε
παράνομος μετανάστης.
-Μα είμαι Έλληνας γιατρός
με μόνιμη θέση.
-Δυστυχώς θέλουμε αποδείξεις.
Θλίψη απόγνωση οργή
κατάκλυσαν το είναι μου
κι έμοιαζε κούφια η γη
όσο ποτέ άλλοτε
άκουγα τα πάντα
να σφυρίζουν οι καλαμιές
να κοάζουν τα βατράχια
να κράζουν τα κοράκια
φωνές του παρελθόντος
κλωστές λεπτές
σε άφιλες στέπες,
ζωές πρωθύστερες
λόγχες χλωρού σταριού
που διαπερνούσαν το στέρνο:
-Χαίρετε, δεν υπήρξατε ποτέ.
...................
Felt like
following
northern lights
totally lost
in the dream border,
as a migratory bird
full of fear
for the life flown
on the back of the lightning,
so horribly petrified
so non-existent,
until the bar fell.
First the exquisite being:
-You have to choose a side.
-I'm here, I chose.
-What do you have to declare?
-Visitor to the unknown.
She spoke, she spoke
the widow of love,
a familiar language
more unknown than ever,
as quickly as possible
I would wish to forget:
-Your papers.
-Just a minute.
[God if you are there,
where are you ; ]
But the minutes rolled
cruelly slow
looking haggardly
and beyond
between life jackets,
stacked memories
and choked feelings:
-I can not find the passport.
-I can not let you pass
you may be an
illegal immigrant.
-But I am a Greek doctor
with a permanent position.
-Sorry but we need proof.
Sorrow, despair and rage
flooded all of me
and the earth seemed
more hollow than ever before,
I was hearing everything
reeds whisking
frogs singing
crows cawing
voices of the past
fine threads
in desert steppes,
lives first
spears of green wheat
that crossed the sternum:
-Goodbye, you've never existed.
Panagiotis Xourafas
30/12/2016
