On Pain - Για Τον Πόνο

Και μιά γυναίκα μίλησε λέγοντας:
Μίλησε μας γιά τον Πόνο.
Και είπε αυτός: Ο Πόνος
είναι το σπάσιμο της πέτρας
που περισφίγγει τη γνώση σας.
Οπως το κέλυφος του καρπού
πρέπει να σπάσει γιά να φανεί
η καρδιά του μπρος στον ήλιο,
έτσι και σεις ,πρέπει τον πόνο να γνωρίσετε.
Κι' εσείς μπορέσατε μες στην καρδιά σας να διαφυλάξετε τον θαυμασμό μπρος στα καθημερινά θαύματα της ζωής. Ο πόνος δεν πρέπει να'ναι λιγότερο εξαίσιος από την ηδονή. Και πρέπει να δεχτείτε την αλλαγή των εποχών μες στην καρδιά, όπως δεχτήκατε πάντα τις εποχές που έρχονται και φεύγουν ή μία πίσω από την άλλη πάνω στη γη. Πρέπει να δείτε με γαλήνη μες από τους χειμώνες της θλίψης σας.
Πολύς από τον πόνο σας διαλέχτηκε μονάχος του. Είναι το πιό πικρό ποτήρι που προσφέρει στον άρρωστο εαυτό σας ο μάγος που ζει μέσα σας και τον γιατρεύει.
Πιστέψετε σ' αυτό το μάγο,και πιείτε σιωπηλά και ήρεμα το υγρό που σας προσφέρει: Γιατί το χέρι του, ας είναι σκληρό και βαρύ, οδηγιέται απ' το τρυφερό χέρι του Αόρατου, Κι' η κούπα που φέρνει μαζί του, ας τσουρουφλίζει τα χείλη σας, πλάστηκε από πηλό που υγράθηκε απ' τον Πλάστη με τα δικά Του άγια δάκρυα.

.....................................

And a woman spoke, saying, "Tell us of Pain."
And he said:
Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding. Even as the stone of the fruit must break, that its heart may stand in the sun, so must you know pain. And could you keep your heart in wonder at the daily miracles of your life, your pain would not seem less wondrous than your joy; And you would accept the seasons of your heart, even as you have always accepted the seasons that pass over your fields. And you would watch with serenity through the winters of your grief.Much of your pain is self-chosen.It is the bitter potion by which the physician within you heals your sick self. Therefore trust the physician, and drink his remedy in silence and tranquillity:For his hand, though heavy and hard, is guided by the tender hand of the Unseen,And the cup he brings, though it burn your lips, has been fashioned of the clay which the Potter has moistened with His own sacred tears.


Chalil Gibran