Πόσο βαθύ κι ασήμαντο συνάμα,
τής Ζωής καὶ τής Τέχνης σου το δράμα,
σ'ένα παιχνίδι μάταιο καὶ γελοίο,
τού Νού σου να σκορπάς το μεγαλείο! Μέρα-νύχτα να παίζεις με τις λέξεις,
πώς, πρέπει, μεταξύ των, να τις πλέξεις
και πώς, μαζί, να σμίξεις κάποιους ήχους, ώστε νά κλείσεις τ'Όνειρο σέ στίχους!
Πόσος κόπος καὶ πόνος κι αγωνία,
να πλάσεις απ᾿τή θλίψη σου αρμονία.
Kαὶ να τη πλάσεις μ'όλους σου
τούς τρόπους,
γιά να τη ξαναδώσεις στούς ανθρώπους!
(Απόσπασμα)
Ναπολέων Λαπαθιώτης
No comments:
Post a Comment