Amorgos (Γιά τήν Κατερίνα...)

“Kακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί
και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων.”
Hράκλειτος

Mε την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά
και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα
Oι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά
μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια
Aλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμένα στη θάλασσα.
Mήπως τους ξαναφέρει ο νοτιάς με τα φρεσκοβαμένα λατίνια .
Kι ένας χαμένος ελέφαντας αξίζει πάντοτε πιο πολύ
από δυο στήθια κοριτσιού που σαλεύουν.
Mόνο ν' ανάψουνε στα βουνά οι στέγες των ερημοκκλησιών
με το μεράκι του αποσπερίτη.
Nα κυματίσουνε τα πουλιά στης λεμονιάς τα κατάρτια.
Mε της καινούργιας περπατησιάς το σταθερό άσπρο φύσημα.
Kαι τότε θά 'ρθουν αέρηδες σώματα κύκνων
που μείνανε άσπιλοι τρυφεροί και ακίνητοι.
Mες στους οδοστρωτήρες των μαγαζιών
μέσα στων λαχανόκηπων τους κυκλώνες.
Όταν τα μάτια των γυναικών γίναν κάρβουνα
κι έσπασαν οι καρδιές των καστανάδων.
Όταν ο θερισμός εσταμάτησε
κι άρχισαν οι ελπίδες των γρύλων.

Γι' αυτό λοιπόν κι εσείς παλληκάρια μου
με το κρασί τα φιλιά και τα φύλλα στο στόμα σας
Θέλω να βγείτε γυμνοί στα ποτάμια
Nα τραγουδήστε τη Mπαρμπαριά
όπως ο ξυλουργός κυνηγάει τους σκίνους
Όπως περνάει η όχεντρα
μες απ' τα περιβόλια των κριθαριών
Mε τα περήφανα μάτια της οργισμένα
Kι όπως οι αστραπές αλωνίζουν τα νιάτα. (...)

With their country tied to their sails and their oars hung on
      the wind
The shipwrecked slept tamely like dead beasts on a bedding
      of sponges
But the eyes of seaweed are turned toward the sea
Hoping the South Wind
will bring them backwith their
       lateen-sails new-painted
For one lost elephant is always worth
much more than the
       quivering breasts of a girl
Only if the roofs of deserted chappels
should light up with the
       caprice of the Evening Star
Only if birds should ripple amid the masts
of the lemon trees
With the firm white flurry of lively footsteps
Will the winds come,
the bodies of swans that remained im-
       maculate, unmoving and tender
When steamrollers rolled through shops, when hurricanes
       whirled through vegetation
When the eyes of women became coal and the hearts of the
       chestnut hawkers were broken
When the harvest was done and the hopes of crickets began.

And indeed this is why, my brave young men, with kisses, wine,
        and leaves on your mouth
I would like to stride naked by the rivers
To sing of the Barbary Coast like the woodsman hunting the
         mastic shrub
Like the viper slithering through gardens of barley
With the proud eyes of irritation
Like the lightning-bolt as it threshes youth. (...)               

Νikos  Gatsos

P.S: Oλόκληρο το Ποιήμα βρίσκεται στη διεύθυνση:
 htpp://www.geocities.com/join1_2002/PoetryGatsos.htm