Τι τραγούδι κι' ετούτο απόψε που ανεβαίνει
κι' υφαίνει
με ηχώ από κρύσταλλο καρδιάς
τ' αστέρια
Τι γιορτή πηγής
καρδιάς γαμήλιας
Δεν υπήρξα παρά
μιά λακκούβα σκοτεινιάς
Τώρα δαγκώνω
Διάστημα
καθώς βρέφος τη ρώγα τού βυζιού
Τώρα γίνομαι στουπί
στο μεθύσι από Σύμπαν.
----------------------------------
Quale canto s'è levato stanotte
che intesse
di cristallina eco del cuore
le stelle
Quale festa sorgiva
di cuore a nozze
Sono stato
uno stagno di buio
Ora mordo
come un bambino la mammella
lo spazio
Ora sono ubriaco
d'universo
Giuseppe Ungaretti
P.S: On the right pics from Astypalea island
No comments:
Post a Comment