Ένα Μπλέ Παράθυρο - A Blue Window

Ένα μπλε παράθυρο, ανοιχτό.
Στο περβάζι του 
προέκταση της θάλασσας
ένα γυμνό σώμα αριστερά.
Αλάτι κι ασβέστης σε ίσες δόσεις.
Στ' ανήσυχα τα δάχτυλα, χίλιες λέξεις δεξιά
απ' την απρόσμενη καταδική σου καταδίκη.
Επαφίεται στον οίστρο τ' ουρανού
να αποφανθεί.
Πως να αποδράσεις απ' την εμμονική μορφή;
Το μάτι της καταιγίδας στην τσαγιέρα της
ειναι από πράσινο μελί. Κάθε αμφίσημη εικόνα
και μια φουρτούνα τροπική.
Κάτι θα έχει ο τρόπος της
που γεννοβολά γλαυκές αρνήσεις
σαν θεριά ανήμερα, κλειδωμένα
στο όστρακο της μωβ κάμαρης.
Ποιός κλειδοκράτορας; Κείνο που μας σώζει
είναι που η Αθήνα έχει κλίμα εύκρατον ξηρόν.



..................................




A blue window, open. 
On its window sill , 
as an extension of the sea 
a naked body on the left.
Salt and lime in equal doses. 
In restless fingers, a thousand words on the right
from your very own unexpected condemnation. 
All is left to the estrus of the sky, to come
to a decision. 
How can you escape from the obsessive figure? 
The eye of the storm in her tea pot 
is from honey green. Every ambiguous picture 
is followed by a tropical tempest. 
There must be something in her way 
spawning glaucous denials,
like savage beasts, locked
in the shell of the purple bedroom. 
Doorkeeper who? What saves us is 
that Athenian climate is temperate and dry.






Panagiotis Xourafas