Οι Εραστές Του Τρένου - Metro Lovers

Μάιος είναι τα άνθη
απ' τις νερατζιές
που σχίζουν αθόρυβα
την καρδιά του ανέμου
Οι εραστές του τρένου
Οι χαμένοι ποιητές
στο πλήθος που
μοιράζονται τα χάη τους
Μάιος είναι οι ελπίδες
που κρέμονται
απ' τις χειρολαβές
σαν απασφαλισμένες 
χειροβομβίδες,
Το κορίτσι με τα μεγάλα
καφετιά μάτια
με τα ανθισμένα στήθη
κι απ' την άλλη πλευρά
δάχτυλα αναποφάσιστα από
στιγμιαίες επαφές ανέγγιχτες
Μάιος είναι να σιγοκαίγεσαι
-τάχα με σκέφτεται για λίγο;
όσο το μικρό ταξίδι στις ράγες
κάνει ν'ανοίξει τις πόρτες του
και ξεχαστεί το αγριοκέρασο
κι η απολυτότητα του ρόδου,
και σμίξουν τα σέπια όνειρα
στο δέρμα της οροφής·
Μάιος είναι μολαταύτα, τα άνθη 
απ' τις νερατζιές.



.......................

May is, the flowers 
from bitter orange trees
ripping quietly
the heart of the wind 
Metro lovers 
Lost poets
in the crowd where
they share their chaoses 
May is, the hopes 
hanging 
from the handles 
like unlocked grenades,
The girl with big
brown eyes 
with blooming breasts
and from the other side
undecided fingers from 
instant contacts untouched  
May is, being smoldered kind of
-does she think about me for a while?
till the little trip on the rails 
has opened its doors 
and wild cherry is forgotten 
and the absoluteness of the rose, too 
thus the sepia dreams unite 
on the skin of the roof; 
May is, nevertheless the flowers 
from bitter orange trees.





Panagiotis Xourafas