Monday, 28 February 2011

Φόβος - Fear

Δεν πρεπει να φοβαμαι. 
Ο Φοβος ειναι ο φονιας του νου.
Ο Φοβος ειναι ο μικρος θάνατος 
που φερνει την ολοκληρωτικη 
εξοντωση. Θα αντιμετωπισω 
καταματα τον Φοβο μου.
Θα τον αφησω να περασει 
απο πανω και απο μεσα μου.
Και οταν θα φυγει ,θα στρεψω
το εσωτερικο μου βλεμμα για να 
δω το δρομο απ'οπου περασε. 
Εκει οπου θα εχει περασει ο Φοβος,
δε θα υπαρχει τιποτα. 
Μονο εγω θα βρισκομαι εκει.


I must not fear. Fear is the mind-killer. Fear is the little-death that brings total obliteration. I will face my fear. I will permit it to pass over me and through me. And when it has gone past I will turn the inner eye to see its path. Where the fear has gone there will be nothing. Only I will remain.


Frank Herbert

To The Moon

Βάλε στόχο το φεγγάρι. 
Ακόμα κι αν αποτύχεις, 
θα βρεθείς ανάμεσα στ’ αστέρια. 

...................
Aim at the moon.
Even if you fail,
you will be among the stars.




Unknown

Friday, 25 February 2011

Ένας Λαός Με Σκυμμένο Το Κεφάλι, Ένας Πρωθυπουργός Χωρίς Κεφάλι, Κι' Ένας Ποιητής...

Τα ελληνικά νησιά δεν είναι προς πώληση, δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αποκλείοντας για άλλη μια φορά την πιθανότητα η Ελλάδα να προχωρήσει σε πώληση κάποιου από τα νησιά της Μεσογείου προκειμένου να μπορέσει αν αποπληρώσει το χρέος της.
Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters που επικαλείται συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού στην γερμανική Bild, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν θα πουληθούν ελληνικά νησιά καθώς αποτελούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του έθνους και είναι σημαντικά για τον τουρισμό. Η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού έρχεται ως απάντηση στην εκτενή «καμπάνια» της δημοφιλούς γερμανικής εφημερίδας που θέλει την Αθήνα να εξετάζει το ενδεχόμενο πώλησης κάποιων εκ των νησιών της.

«Αποκλείεται οποιοδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο», απάντησε χαρακτηριστικά ο κ. Παπανδρέου ερωτώμενος για το εάν θα πουληθούν ελληνικά νησιά συμπληρώνοντας «Θα πρέπει απλά να αναλογιστείτε πόσο σημαντικά είναι αυτά τα νησιά για την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία. Έχουμε ξοδέψει τεράστια ποσά από τους αμυντικούς μας προϋπολογισμούς προκειμένου να προστατέψουμε τα νησιά που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια».
Παράλληλα ο πρωθυπουργός σημείωσε: “Τα νησιά είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά και εκτιμώνται επίσης από τους Γερμανούς τουρίστες. Αν τα πουλούσαμε σε μερικούς εξαιρετικά πλούσιους ανθρώπους τότε αυτό θα σήμαινε ότι τα νησιά θα ήταν "κλειστά" για όλο τον υπόλοιπο κόσμο». «Επιθυμούμε να αναπτύξουμε αυτό το μοναδικό φυσικό τοπίο προσεκτικά και οικολογικά, κάτι τέτοιο θα μας απέφερε πολλά περισσότερα», πρόσθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Επιπλέον ο Έλληνας πρωθυπουργός σημείωσε ότι κατανοεί την δυσαρέσκεια των Γερμανών πολιτών σχετικά με το πακέτο διάσωσης της Ευρωζώνης και ευχαρίστησε του Γερμανούς για την συμμετοχή τους σε αυτό.Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η Ελλάδα έχει λάβει δάνειο και όχι ελεημοσύνη. «Αυτά είναι δάνεια και πληρώνουμε τόκους στους δανειστές μας, δεν είναι δώρα», ανέφερε ο Έλληνας πρωθυπουργός προσθέτοντας ότι «Και δεν θέλαμε τα δάνεια για να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν – αλλά για να κερδίσουμε χρόνο για τις απαραίτητες αλλαγές».
"Ωστόσο μπορώ να κατανοήσω μέρος της ενόχλησης της Γερμανίας. Μπορώ απλά να την ευχαριστήσω", σημείωσε ο κ. Παπανδρέου. 


-Μα είναι ποτέ δυνατόν να απαντάει σε τέτοιες ερωτήσεις Έλληνας πρωθυπουργός; 
Είναι τόσο μικρονοικός ή απλά 
δεν έχει εθνική συνείδηση;   
Ντροπή του...
Γι'αυτόν αφιερωμένοι
λίγοι στίχοι από το Δωδεκάλογο του Γύφτου:


«Εμείς δεν γονατίσαμε σκυφτοί
τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού
σαν τα σκουλήκια που πατεί μας
μα για ν’ αντισταθεί με το σπαθί,
βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική,
και σαν πολύ ονειρόπληκτη η ψυχή μας».


Κωστής Παλαμάς

Monday, 14 February 2011

Μοναξιά Δεν Υπάρχει - No Solitude


















There is no solitude where a man
digs or whistles or washes his hands.
There is no solitude where a tree
moves its leaves.Where a nameless
insect finds a flower and sits there,
where a brook mirrors a star, where a baby 
while touching its mother's breast
sleeps with its happy tiny lips open,
there is no solitude at all.



Nikiforos Vrettakos



In The Beginning - Στήν Αρχή (Άξιον Εστί)

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ το φως 
Και η ώρα η πρώτη
που τα χείλη ακόμη 

στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα 

του κόσμου
Αίμα πράσινο και βολβοί 

στη γη χρυσοί
Πανωραία στον ύπνο της 

άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω απ' τις χαρουπιές 

και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες
Εκεί μόνος αντίκρισα
τον κόσμο
κλαίγοντας γοερά


..........................

IN THE BEGINNING was light
And the first time
that lips still 
try things 
on clay
of the world
Blood green and bulbs
golden down on earth
Sublime in her sleep
the sea layed down
unwhitened gauzes of aether
under the locust trees
and the great upstanding palm trees
There by myself I first 
saw the world
crying in a moanful way




Poetry : Odysseas Elytis  
(First Lines of "Axion Esti")
Photo :A little Brazilian girl 
after huge flood disasters this year

Monday, 7 February 2011

Gary Moore (1952-2011). R.I.P

Ο Gary Moore, γεννήθηκε ως Robert William Gary Moore στις 4 Απριλίου τού 1952.Ήταν μουσικός, περισσότερο αναγνωρισμένος ως κιθαρίστας της blues rock μουσικής,καθώς επίσης και τραγουδιστής, με καταγωγή από το Belfast της Βόρειας Ιρλανδίας.Η καριέρα του ξεκίνησε την δεκαετία του 1960. Ο ίδιος συνεργάστηκε με καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους οι Phil Lynott και Bryan Downey, από τα χρόνια του στο Γυμνάσιο,με αποτέλεσμα να γίνει μέλος δύο φορές στο ιρλανδικό συγκρότημα της ροκ Thin Lizzy.Εκτός από τις συνεργασίες του με συγκροτήματα, ο Μооre είχε και μία πολύ επιτυχημένη σόλο καριέρα.Θα μείνει σε όλους αξέχαστος ο δίσκος με το Still Got The Blues,όπως καί η συναυλία του στον Πειραιά πριν δύο χρόνια. Πέθανε στον ύπνο του, στις 6 Φεβρουαρίου του 2011, από αγνωστα ακόμη αίτια, ενώ βρισκόταν στην πόλη Μάλαγα της Ισπανίας. Σαν φόρος τιμής ακολουθεί ένα από τα πιό αγαπημένα σε μένα τραγούδια του, το Spanish Guitar.
Αθάνατος...

 Spanish Guitar

As I sit here and play
My spanish guitar
Underneath the stars,
It passes the time away.
Each note I play
Is a memory of Spain,
The melodies they take 
me back there again

So as I sit here and play
On my old spanish guitar,
Each note I play
Just sails away.
And it brings me closer
To that spanish senorita.
Oh, she's so far away.
 
As I sit here and play
Underneath the stars,
It passes the time away
And brings me closer
To my spanish holiday.

 Gary Moore

Sunday, 6 February 2011

Burnished Day - Μέρα Στιλπνή
























































Burnished day, conch of the voice that fashioned me
Naked, to step through my perpetual Sundays
Between the shores’ cries of welcome,
Let your wind, known for the first time, blow freely
Unfold a lawn of tenderness
Where the sun can roll his head
Can enflame the poppies with his kiss
Poppies nourished by men so fine
That the sole mark on their bare chests
Is the blood of defiance that annuls sorrow
And attains the remembrance of liberty.

I spoke of love, of the rose’s health, of the ray
That by itself goes straight to the heart,
Of Greece that steps so surely on the sea
Greece that carries me always
Among naked snow-crowned mountains.

I give my hand to justice
Diaphanous fountain, sublimest spring,
My sky is deep and changeless
All I love is incessantly reborn
All I love is always at its beginning. 


Odysseas Elytis

Friday, 4 February 2011

Χαίσετο Γαρ - Scared To Shit

Oι Έλληνες πολιτικοί τα τελευταία 40 χρόνια, έχουν μιά τετοια ηττοπαθή και ντροπιαστική συμπεριφορά όσον αφορά το καλό τού λαού και τού Έθνους (που δυστυχώς την ασπάζονται παθητικά και πολλοί πολίτες) , έτσι που αν ζούσε ο μέγιστος Αριστοφάνης βεβαιότατα θα τους έλεγε το εξής εκπληκτικό του απόφθεγμα:

Ουκ αν μαχέσαιτο,
χέσαιτο γαρ εί μαχέσαιτο

(Δεν θα πολεμούσε,
γιατί θα χεζόταν
εάν πολεμούσε)

....................................

He wouldn't fight, because
if he did he would have been shitting on him.




Aristophanes (Ιππείς, 1057)

Thursday, 3 February 2011

Ελλαδογραφία

Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως. Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως καί προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως.Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος.

Επίσκοποι και προεστοί
κατακτητές και στρατηλάτες
επαναστάτες και αστοί
της ιστορίας οι πελάτες.

Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου,εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως, αλλ' αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης,αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν δι' ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της περιδεούς ανθρωπότητος.

Στο Σούλι και στην Αλαμάνα
κάναμε φως τη συμφορά
θα μας θυμούνται τάχα μάνα
καμμιά φορά;

Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζώσας αιωνιότητας, ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους. Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας. Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ' ιδίαν εκάγχασαν- ακριβώς όπως αι Αθήναι.

Χτυπάτε της οργής προφήτες
καμπάνα στην Καισιαριανή
νά 'ρθουν απόψε οι Διστομίτες
νά 'ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί
με σπαραγμό κι απελπισία
για τη χαμένη τους θυσία.

Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω; Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδιον, αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του και θα καταβροχθίσει αυτούς! Γένοιτο! και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;


Poetry : Nikos Gatsos
Music : Manos Hatzidakis
Vocals : Mikis Theodorakis 
Picture : The Sacred Oak in Dodoni  (Η Ιερή Βελανιδιά στη Δωδώνη) 
Video :http://www.youtube.com/watch?v=BXr63ykYcHo&feature=related  

Wednesday, 2 February 2011

Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916 - 2011). In Memoriam

Αξιοθαύμαστη Απλότητα

Σταγόνα-σταγόνα
Λέξη προς λέξη
Φύλλο το φύλλο
Μπουμπουκιάζει
Η αγριοτριανταφυλλιά
Μπουμπουκιάζει
Ο χρόνος
Με τα γαλάζια του χρώματα
Τα κόκκινα
Τα χρυσαφιά

Κι η μέρα
Ένα στέμμα με πορτοκαλάνθια
Φορεί

Αξιοθαύμαστη απλότητα!
Χαρά ιερή!

Σας περιμένω
Με τα χέρια μου ανοιχτά

............................

Remarkable Simplicity

Drop after drop
Word after word
Τhe wild rose
Blooms
The time
Blooms
In its azurre colours
The red
The golden

And the day
Wears
A crown of orange flowers

Remarkable simplicity!
Sacred joy!

I am waiting for you
With my arms wide open

Poetry : Takis Varvitsiotis

Tuesday, 1 February 2011

Φλεβάρη Πρόσωπο - Fabruary Face

 Γιατί, τι τρέχει και έχεις
Φλεβάρη πρόσωπο,
γεμάτο παγωνιά,
σύννεφα και καταιγίδα;

..................


Why, what's the matter,
That you have 
such a February face,
So full of frost, 
of storm and cloudiness? 



 William Shakespeare 
(Much Ado About Nothing - Πολύ Κακό Γιά Το Τίποτα)