Η Ενάτη Τού Μπετόβεν Κατανοηθείσα Τελικά Ώς Σεξουαλικό Μήνυμα - The 9th Symphony Of Beethoven Understood At Last As A Sexual Message

Ένας άντρας χωμένος 
μες στη φρίκη τής ανημπόριας
ή της αντιπαραγωγικότητας, 
χωρίς να γνωρίζει τη διαφορά
ένας άντρας που προσπαθεί να πει κάτι
ουρλιάζοντας απ’ την κλιμακτηριακή
μουσική τής πέρα για πέρα
απομονωμένης ψυχής
στριγκλίζοντας στη Χαρά 
απ’ τη βαθιά τρύπα τού εγώ
μουσική χωρίς το φάντασμα
άλλου ανθρώπου μέσα της, μουσική
που παλεύει να πει κάτι που ο άντρας
δε θέλει να ξεστομίσει, 
που θα παρέμενε αν ήταν στο χέρι του
φιμωμένος και φυλακισμένος 
και μαστιγωμένος απ’ τις χορδές της Χαράς
όπου τα πάντα είναι σιωπή και το
χτύπημα μιας ματωμένης γροθιάς πάνω
σ’ ένα κομματιασμένο τραπέζι

................................... 

A man in terror of impotence

of infertility, not knowing the difference

a man trying to tell something

howling from the climacteric

music for the entirely

isolated soul

yelling at Joy from the tunnel of the ego

music without the ghost

of another person in it, music

trying to tell something the man

does not want out, would keep if he could

gagged and bound and flogged with chords of Joy

where everything is silence and the

beating of a bloody fist upon

a splintered table 

Poetry: Adrienne Rich

Music Link:http://www.youtube.com/watch?v=YAOTCtW9v0M&feature=related

Η Γέφυρα - El Puente

Ανάμεσα στο τώρα και στο τώρα,

ανάμεσα στο είμαι και στο είσαι,

η λέξη γέφυρα.

Μπαίνοντας σ'αυτήν 

μπαίνεις στον εαυτό σου:

ο κόσμος συνέχεται

και κλείνει σαν δαχτυλίδι.

Από τη μία όχθη στην άλλη,

υπάρχει πάντα

ένα σώμα τεντωμένο:

Ενα ουράνιο τόξο.

Θα κοιμηθώ κάτω από τις αψίδες του.

........................

Entre ahora y ahora,

entre yo soy y tu eres,

la palabra puente.

Entras en ti misma

al entrar en ella:

como un anillo

el mundo se cierra.

De una orilla a la otra

sempre se tiende un cuepro,

un arcoiris.

Yo dormire bajo sus arcos.

Octavio Paz

Partenogénesis - Παρθενογένεση

Όλοι εκείνοι που με συμβούλευαν
αποτρελλαίνονται μέρα με τη μέρα.
Ευτυχώς που τούς αγνόησα,
κι' έτσι πήγαν σ'άλλη πόλη όπου 
όλοι τους ζούν παρέα, αλλάζοντας 
συνεχώς τα σομπρέρος τους.

Ήσαν άξια υποκείμενα,
πολιτικώς σκεπτόμενα,
και κάθε λάθος που διέπραττα,
τους έκανε να υποφέρουν τόσο
που γκρίζαραν και ζάρωναν,
έπαυαν να τρώνε κάστανα,
και μιά φθινοπωριάτικη μελαγχολία,
τελικά τους άφηνε να παραληρούν.


Τώρα πιά δεν ξέρω τι να γίνω,
επιλήσμων ή σεβαστικός'
να συνεχίσω να τους δίνω συμβουλές
ή να τούς μέμφομαι γιά την τρέλλα τους.
Αδυνατώ να διακυρύττω ανεξαρτησία.
Είμαι χαμένος σε τόσο πυκνό φύλλωμα...
Πρέπει τάχα να βγώ ή να μπώ,
να ταξιδέψω ή να χρονοτριβώ,
να αγοράσω γάτες ή ντομάτες;


Θα δοκιμάσω να καταλάβω
τι δεν πρέπει να κάνω, έπειτα να το κάνω,
και έτσι να μπορέσω να δικαιολογήσω
τούς τρόπους που ίσως μού διαφεύγουν,
γιατί άν δεν κάνω λάθη
ποιός θα πιστέψει στα σφάλματα μου;
Άν συνεχίζω να δείχνω σοφός,
κανείς δεν θα με προσέξει.


Αλλά θα προσπαθήσω να αλλάξω,
να δίνω χαιρετίσματα όλο φροντίδα
και να κοιτάω το φαίνεσθαι
με αφιέρωση και ζήλο
έως να γίνω αυτό πού αυτοί επιθυμούν,
όσο μπορεί και όσο δεν μπορεί κανείς,
μέχρι να υπάρχω μόνον γιά τους άλλους.


Και τότε, αν με αφήσουν ήσυχο,
θα αλλάξω ολοκληρωτικά,
θα είμαι αλλιώτικος στο δέρμα μου'
και όταν θα έχω ένα άλλο στόμα,
άλλα υποδήματα, άλλα μάτια'
όταν όλα επάνω μου είναι αλλαγμένα
και κανένας δεν με αναγνωρίζει,
αφού τα πάντα είναι υπεράνω εμού,
θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο.


......................................



Todos los que me daban consejos
están m´s locos cada día.
Por suerte no les hice caso
y se fueron a otra ciudad,
en donde viven todos juntos
intercambiándose sombreros.

Eran sujetos estimables,
políticamente profundos,
y cada falta que yo hacía
les causaba tal sufrimiento
que encanecieron, se arrugaron,
dejaron de comer castañas,
y una otoñal melancolía
por fin los dejó delirantes.

Ahora yo no sé que ser,
si olvidadizo o respetuoso,
si continuar aconsejado
o reprocharles su delirio:
no sirvo para independiente,
me pierdo entre tanto follaje,
y no sé si salir o entrar,
si caminar o detenerme,
si comprar gatos o tomates.

Voy a tratar de comprender
lo que no debo hacer y hacerlo,
y así podre justificar
los caminos que se me pierdan,
porque si yo no me equivoco
quién va a creer en mis errores?
Si continúo siendo sabio
nadie me va a tomar en cuenta.

Pero trataré de cambiar:
voy a saludar con esmero,
voy a cuidar las apariencias
con dedicación y entusiamo
hasta ser todo lo que quieran
que uno sea y que uno no sea,
hasta nos sino los otros.

Y entonces si me dejan tranquilo
me voy a cambiar de persona,
voy a discrepar de pellejo,
y cuando ya tenga otra boca,
otros zapatos otros ojos,
cuando ya sea diferente
y nadie pueda conocerme
seguiré haciendo lo mismo
porque no sé hacer otra cosa. 

Poetry: Pablo Neruda 
Greek Translation: Panagiotis Xourafas

Πολυτεχνείο 2010

 To αγόρι και η πόρτα


Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! - φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, - η ιστορία
Να προφτάσουμε. 

......................

The boy and the door

He fell down there
where is a red lake
a red tree,
a red bird.
The demolished door
stood up again-
thousands of horses.
People was the rider.
Comnenus! - we screamed.
He turned back and looked at us.
He did not wear either a bandage
or a wreath.
White horses, red horses
and black, more black-
gallop, - history
To catch up with.



Giannis Ritsos

The Crystal Ship

Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss

The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
We'll meet again, we'll meet again

Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry, I'd rather fly

The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time
When we get back, I'll drop a line 

 Lyrics:The Doors 

 Video Link: http://www.youtube.com/watch?v=2WW9T6mRkQA&feature=related

Στην Άχλυ Τού Νοτιά - South Wind Haze

Τα τζάµια φέγγανε 
από τη χαρά της µέλισσας

Γύρω από το φαγητό
κάθονταν τα παιδιά

Στο δρόµο η αθώα µιλιά 
έτρεχε από µια κρήνη

Σπίνοι ξεκούφαιναν 
τα πιο ψηλά κλαδιά

"Γιατί παιδιά τι θέλετε 
τόσο νωρίς στον κόσµο"

Η άνοιξη δε στολίζεται 
µονάχα µε βροχές

Αγέρας αλαφρύς 
µπαίνει απ' τις σιδερένιες πόρτες

Χτυπούνε τα παντζούρια στον απάνω µαχαλά

"Ία… ου… έεεε… -κι η ηχώ: ούουου… έεεεε…"

Απέναντι σε µια γλαυκή χερσόνησο επιβάτες

Έφτασαν απ' την Πούλια και ζητάν ψωµί

'Αντε να τρέξει ακόµα λίγο το ποτάµι

Να σκιρτήσει ακόµα λίγο η θάλασσα

Ν' ανέβουν τα γεράκια στα θεόρατα βουνά

Έξω περνάν τα κάρα τραγουδώντας µες στην άχλυ του νοτιά

Ορθοί αλαλάζουνε κι οι καροτσέρηδες

"Σήµερα σήµερα παιδιά."

Ένα γαρούφαλο την ώρα εκείνη σκάει µες στον αγέρα

Πολλοί δακρύζουν και συνοµιλούν

'Αλλοι πηγαίνουν σιωπηλά και στρώνουν καταγής χορτάρι

Για να µπορέσει πια να κοιµηθεί ο ήλιος

Για να µπορέσει πια να κοιµηθεί ο ήλιος.

.................................

The window panes glimmered of the joy of the bee
Around food children were sitting

In the street the innocent voice run away from a fountain
finches dinned the highest branches
"What do you want kids so early in this world"
Spring don't tog only with rain

A slight wind gets through the iron doors
The shutters knock on the upper floor
"Eahh...uhh...ehh - and the echo: uhhhh...ehhhh..."
Over a glaucous peninsula passengers
Arrived from Pleiades asking for bread
Let the river run a little bit more
And the sea frisk for a while
Let the falcons fly over the highest mountains
Outside the carts pass singing in the south wind haze
The cart riders stand up and shout:
"Today, today kids"
  A carnation at that time bursts in the wind
Many shed tears and chat
Others go silently and strew grass on the ground
For the sun to go and sleep at last
For the sun to go and sleep at last.

 

 

Poetry :Odysseas Elytis

Pic: Pleiades (November) 

Η Kαταπακτή - The Trap Door

Ανοίγοντας

μια απ’ τις καταπακτές του χρόνου

ξεχύθηκε ένα φως παράξενο

τόσο διαπεραστικό

που καθώς κοίταζαν οι άνθρωποι

ο ένας τον άλλον καχύποπτα

φάνηκαν τα ανεκπλήρωτα πάθη

τα στίγματα της κάθε ύπαρξης

η αγωνία μιας υπέρβασης

που καίει τους πάντες

το καθημερινό ψέμα

πως όλα πάνε καλά

.......................

Opening up

one of the trap doors of time

a strange light came out

so piercing

that while people looked 

at each other suspiciously

the unfulfilled passions became visible

the stigmas of every existence

the agony of a transcendence

that burns everyone,

the everyday lie

that everything goes well.

Pavlos Paraskevaidis

Συμβουλή (Πρός Ερωτευμένους!)

Listen to me brave

young men of Aphroditi,

listen to me, I say, I have 

one new proverb.

I don't want her underaged,

and not overaged either.

I hate the sour grape,

and I hate the raisin too.

I give you an advice,

I leave you with my caution,

That Love's gift 

should be averaged.

Athanasios Christopoulos

Σχέδιο Για Άλλοθι - Plan For Alibi

Πέθανε χτές ο ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, 
σε ηλικία 90 ετών.Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Μεταξύ 1937 και 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Είχε διατελέσει σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.

Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του «Fuga». Το 1983 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για τη συλλογή του In Perpetuum. Ακολουθεί το εξαιρετικό ποίημα του "Σχέδιο γιά άλλοθι" :

Το σκυλί μου κόπια του όγδοου αιώνα

κομμένο στα τέσσερα

μ' άλλους σακατεμένους κώδικες

λέω να το πουλήσω για πατατόσπορο

έχω παιδιά να θρέψω

θέλει πισσόχαρτο η στέγη μου

θέλει καλαμπόκι το κοτέτσι

θέλουν τα ποντίκια μου τυρί

την Πτολεμαία Κλεοπάτρα θέλω στο στρώμα μου

και βρέχει

....................

My dog ,copy of eighth century

cut in four pieces

along with other crippled codes

I'm thinking of selling it for potato seed

I have children to feed

my roof needs tar paper

my coop wants corn

my mice lust for cheese

Ι desire Ptolemaic Cleopatra on my bed

and it's raining


Ektor Kaknavatos

Ιωνικόν - Ionian

Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν από τους ναους των,
διόλου δεν πέθαναν γι΄αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας εσένα αγαπούν ακόμη,
εσένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώσει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο,
την ατμόσφαιρά σου περνά σφρίγος από την ζωή των
και κάποτε αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη με διάβα γρήγορο,
πάνω από τους λόφους σου περνά.

........................................

Just because we've torn their statues down,

and cast them from their temples,

doesn't for a moment mean the gods are dead.

Land of Ionia, they love you yet,

their spirits still remember you.

When an August morning breaks upon you

a vigour from their lives stabs through your air;

and sometimes an ethereal and youthful form

in swiftest passage, indistinct,

passes up above your hills. 

Constantine Cavafy

Άφησε Με Εδώ

Έχω τα φώτα μου τελείως σβηστά
γυρίζω από σκοτάδι σε σκοτάδι
κρυμμένος πίσω απ' τα πεσμένα ρολά
βλέπω της νύχτας το κορμί να λαχανιάζει
Παραδομένο σε ρεφραίν 
από σουξέ θλιβερά
σαλτάρει πάνω στα τραπέζια κι αφηνιάζει
Έχει στολίσει με λαμπάκια 
τη μεγάλη ερημιά αυτής της πόλης 
που δεν ξέρει τι γιορτάζει

Άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ που μ' έχεις γράψει 
βρε ζωή μου να δω
την ποιο τρελή της ιστορίας σου σελίδα
άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ στο περιθώριο μόνο να ζω
οι απελπισμένοι ανακάλυψαν την ελπίδα

Ακόμα μια μέρα μέρα ξυπνά
το μπάχαλο αλλάζει προσωπείο
το καραβάνι ξεκινάει για δουλειά
με χρεωμένα ΙΧ στη Μεσογείων
Προεδριλίκι και λεζάντα με λεφτά πλαστικά
ζωές ριγμένες σε πελάγη επιτοκίων
Κι όσοι επιμένουνε να λεν αυτό το χάλι χαρά
να στοιχηθούνε στην ουρά των ηλιθίων.


Poetry/Lyrics : Lina Dimopoulou 
Music/Vocals : Lavrentis Macheritsas
Video Link : http://www.youtube.com/watch?v=qLRjvEhdipc

Χάθηκε Ένα Πρωινό - A Morning Was Lost

Χάθηκε ένα πρωινό στην αγκαλιά της νύχτας

ψάξε στο βορειο σέλας μού 'πες της ψυχής

μα, αλίμονο,η ελπίδα λείπει σε ταξίδι αναψυχής,

δεν θα την βρώ σε παγωμένους λεπτοδείκτας.

Στόμα σε στόμα κυκλοφόρησε σαν φήμη

πως τάχα έχασε το δρόμο του το φώς

κλείνει τα μάτια η μέρα και ξεχνώντας πως,

έχει κι' η αγάπη την δικιά της μνήμη.

Χαθηκε ένα πρωινό στην αγκαλιά της νύχτας

ο ήλιος κλείστηκε αιχμάλωτος του φεγγαριού

σε σκοτεινό υπόγειο στην κόψη του μεσημεριού,

και γω ακόμα αναζητώ τα αίτια της ήττας.

..................................


A morning was lost in the arms of the night
'search in the Northern Lights of soul' you told me
but it's sad that hope is in a leisure voyage, and 
thus I can't find it on frozen minute needles.


Мouth to mouth it spreaded as a rumor
that maybe light had lost its way
but the day closes its eyes forgetting that,
Love has got its own memory.


A morning was lost in the arms of the night 
the sun was imprisoned by the moon
in a dark basement at noon's edge, 
and I'm still searching for the reasons of defeat.

Panagiotis Xourafas

Εκλογές ...

Πάνε πονηριές και δόλοι,
Και σωφρώνως λένε όλοι,
Πως θα βάλουν πλέον παύλα,
Στα σημερινά τα φαύλα!

Σκατά εδώ, σκατά εκεί, 
σκατά κι ο κόσμος όλος
κι απ΄τα πολλά πια τα σκατά 
μου πιάστηκε κι ο κώλος.
Έρχεται ο ένας ο σκατάς, 
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
σαν φύγει όμως βλέπουμε 
πως αποσκατωθήκαμε.

Giorgos Souris

Το Ποίημα Ενός Πουκάμισου - Ovo Je Pesma Jedne Kosulje

Αυτό είναι το ποίημα ενός πουκάμισου,

το οποίο είναι ερωτευμένο ως το λαιμό 

με ένα απλό ξύλινο μανταλάκι, και λέει:

Με κρατάς σ'αυτή την κούνια να μην γλιστρήσω.

Να μου εξατμιστούν τα δάκρυα στον ήλιο.

Χάρη σ'εσένα θα μπορώ να αστειευτώ 

με τα ζώα και τα πουλιά στον κήπο αυτό.

Θα φουσκώνω. Θα ξελύσω 

όλα τα κουμπιά στο πάνινό μου σώμα.

Ολάκερο το πρωί, θα γινώ σημαία η οποία 

με τα χέρια της θα πλαταγίζει τον αγέρα

και θα μυρίζει σαπούνι κι'ουρανό.

Κράτα με σφιχτά, αλλά μην με ζηλεύεις. 

Εμένα με σιδερώνουν το μεσημέρι.

..................................

Ovo je pesma jedne kosulje,
zaljubljene do okovratnika u jednu sasvim banalnu drvenu stipaljku, i glasi:
Drzis me na ovoj ljuljasci da se ne okliznem. Da mi suze ispare na suncu.
Zahvaljujuci tebi moci cu malo da se nasalim sa stokom i zivinom u ovom dvoristu.
Nadimacu se. Raskopcacu svu dugmad na svom platnenom telu.
Celo prepodne bicu zastava koja rukavima samara vetar i mirise na sapunicu i nebo.
Drzi me cvrsto, ali nemoj da mi zavidis. Mene popodne peglaju.

Novi Sad, 1954.
 

Poetry:Miroslav-Mika Antic

Translation : Marina Markovic

Âme Profonde Et Tranquille - Ψυχή Γαλήνια Και Βαθιά

Βλέπεις τα βουνά και την πόλη

με την ίδια σοβαρή ματιά.

Σε λευκή μουσελίνα,

Ακουμπάς ονειρικά

πάνω στην γκρίζα ομίχλη.

Το φεγγάρι λικνίζεται

αφημένο στη σιωπή

το δέντρο καπνισμένο και υγρό'

Τίποτε δεν έχει για τις πεδιάδες ακουστεί,

Κείνη η αβέβαιη φήμη

Πως άνθρωποι ζούνε ανάμεσά τους.

........................

Tu vois les monts et la ville
D’un même grave regard.
Dans la mousseline blanche,
Rêveusement tu te penches
Sur le fond gris du brouillard.
La lune qui se balance
Est partie avec silence
De l’arbre humide et fumeux ;
On n’entend rien de la plaine
Que la rumeur incertaine
Des hommes vivant entre eux.

Cecile Sauvage

Νικηφόρος Βρεττάκος :Τρία Σύντομα Ποιήματα

1. Πλούμιτσα

Πρόσμενες να με δεις όπως το δέντρο

που κουνιέται από τ' άνθη του!.. Όμως όχι!

Χρειάζεται πολύς ήλιος για ν' ανθίσεις!

2. Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου

Μην με μαρτυρήσεις!

Και προπαντός να μην του πεις 
πως μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!

Καθώς κοιτάς τον Ταϋγετο, 
σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα. 
Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα

που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δακρυά μου,

ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος

είναι όμορφος!

3. Κι' αν τυχόν

Κι' αν τυχόν κάπου ανάμεσα

στους γαλάζιους διαδρόμους

συναντήσω αγγέλους,

θα τους μιλήσω Ελληνικά

επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.

Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική.

............................

1. Ploumitsa

You waited to see me like the tree

moving from its flowers!...But,no!

It takes more sun light for you to bloom!

2. A Letter to the man from my country

Don't betray me!

And above all, don't tell him that hope has abandoned me!

As you stare at Taygetus, spot the canyons

I crossed. And the tops I have stepped on. And the stars

I have seen. Tell them on behalf of me, on behalf of my tears,

I still insist that the world 

is beautiful!

3. Even if

And even if, in some place through

the blue corridors

I meet angels,

I will talk to them in Greek

for they don't speak any language.

They speak to each other with music. 

Nikiforos Vrettakos