Sleep - Υπνος

Πάνω στο λόφο
σού ‘στρωσα πευκοβελόνες
κι έριξα πάνω τους αχτίδες
ήλιου κι από πάνω
σου ‘στρωσα ένα χαμόγελο
να μην κόβεται το κορμί σου.

Κι είπα στο χρόνο
να μη σε ξυπνήσει.

Ή, πιο καλά, να σε ξυπνήσει
όσο μπορούσε αργότερα,

γιατί πολλές φορές τα πράγματα
γίνονται μια φορά

κι ας είναι οι μέρες όλες ίδιες
και ο ήλιος αιώνιος.

...................................

Over the hill I laid 
pine tree needles for you
and on them I threw beams 
of the sun and above it all
i put a smile for your body
not to be hurt.

And I asked time
not to wake you up.
Or better, to wake you up
as late as possible
because many times 
things happen only once
even though days look the same
and the sun seems eternal.

Nikiforos Vrettakos

Several Species Of Small Furry Animals Gathered Together In A Cave And Grooving With A Pict

Μάλιστα καί ένα είδος 
σκουμπρο-αποίκου 

καλπάζοντας και γκρεμίζοντας

ξεχύθηκε κάτω απ' αυτόν 
και προς το μέρος μου

οπότε με χτύπησα 
και χτύπησα και αυτό 

κάτω στα πλαινά του,

και έκλαψα, έκλαψα, έκλαψα.

O φόβος τού πεσμένου 

πως δεν θα ξανασηκωθεί 

κι' έπειτα η Κρέιγκ Μάριον, ενόσω

εγώ πετάχτηκα έξω με το μεγάλο το σπαθί 

βγαλμένο απ' το θηκάρι κι' έτρεξα κάτω ,

κάτω στη μεσαία κηλίδα 

αρπάζοντας τη φλογερή ορδή 

που έπεσε τριγύρω στα πόδια μου.

Ποτέ δεν έκλαψε, ποτέ εσείς δεν θα με σώσετε

εσείς σάπια κυνηγόσκυλα τού καιγόμενου πληρώματος.

Λοιπόν κράτησα με δύναμη τη λάμα του μεγάλου σπαθιού 

τσακίζοντας και κόβοντας, κι' έπεσα κάτω 

εμπρός και γύρω από τα πόδια του.

Μάλιστα! 

Μιά κραυγή από τα τρίσβαθα της καρδιάς του

πως ίσως θα έπεφτα νεκρός, 

όσο νεκρός μπορώ να γίνω

δίπλα στα πόδια του.

Τον ξέρεις;

...και ο άνεμος απάντησε Μαρία.
Σ' ευχαριστώ.

..............................

Aye an' a bit of Mackeral settler rack and ruin
ran it doon by the haim, 'ma place
well I slapped me and I slapped it doon in the side
and I cried, cried, cried.

The fear a fallen down taken never back the raize and then Craig Marion,
get out wi' ye Claymore out mi pocket a' ran doon, doon the middin stain
picking the fiery horde that was fallen around ma feet.
Never he cried, never shall it ye get me alive
ye rotten hound of the burnie crew. Well I snatched fer the blade O my
Claymore cut and thrust and I fell doon before him round his feet.

Aye! A roar he cried frae the bottom of his heart that I would nay fall
but as dead, dead as 'a can be by his feet; de ya ken?
...and the wind cried Mary. 
Thank you. 



Poetry: Roger Waters
Music: Pink Floyd
Greek Translation (Sort Of...): Panagiotis Xourafas

Music Video: http://www.youtube.com/watch?v=Q9gf0_vRaEE 

Τραγούδι Του Δεκέμβρη - December Song

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με την κορνίζα μόνο
Ενός καθρέφτη
Απογυμνωμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Μ' ένα φέρετρο να επιπλέει
Στην απεραντοσύνη του
Καταρρακωμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με μιαν εφτάχορδη λύρα
Και μ' όλο το ασήμι του
Αλλαγμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με μια φάτνη
Και μ' ένα δέντρο χριστουγεννιάτικο
Στολισμένος

.......................

December

And the sky returns

with only the frame

Of a mirror

Naked

December

And the sky returns

With a coffin floating

In its vastness

Devastated

December

And the sky returns

With a lyre of seven chords

And with all its silver

Changed

December

And the sky returns

With a manger

And a Christmas tree

Decorated.

Takis Varvitsiotis

Ζιντάν

Mε την γλυκιά αθωότητα και την γλαφυρή φαντασία των παιδιών το κατοικίδιο και ο ποδοσφαιριστής γίνονται ένα. Το ποιήμα που ακολουθεί είναι από την ιστοσελίδα "Άσυλο του παιδιού"
(http://blog33.wordpress.com/)

Panagiotis Xourafas

Jacqueline de Romilly (1913-2010)

«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...»
έλεγε ο Ελύτης στο Άξιον Εστί του...

«Δεν κατοικούμε μια χώρα, κατοικούμε μια γλώσσα» 
έλεγε ο Σιοράν...

 Και αυτό είχε προσπαθήσει να αποδείξει η Ζακλίν ντε Ρομιγύ που κατοίκησε με πάθος 
την ελληνική γλώσσα. Το έργο της-και ευτυχώς, μεγάλο μέρος του είναι μεταφρασμένο 
στα ελληνικά- διαπερνάται από την αγάπη και την εμμονή για την ελληνική γλώσσα.

 H Jacqueline de Romilly, έφυγε χθες πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών. 

Γεννήθηκε στη Chartres το 1913 και σπούδασε Λατινικά και Αρχαία ελληνικά στο Lycée Molière.

Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Καρπός αυτής της αφοσίωσης ήταν περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα κλασικά κείμενα. Το κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της ήταν πάντα ο Θουκυδίδης, στον οποίον, εκτός από τη μετάφραση του έργου του, αφιέρωσε πολλές μελέτες, οι οποίες την ανέδειξαν σε διεθνές επίπεδο. Η ζωή της ήταν μια αδιάκοπη σειρά συγγραφής και διδασκαλίας.

 Ήταν ομότιμος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και επί σειρά ετών, δίδαξε στο College de France. Ήταν μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres.

Επιστέγασμα όλων, η εκλογή της, το 1989, στη Γαλλική Ακαδημία. Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση 1995 και, σε ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων.Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1995 με Προεδρικό Διάταγμα η Jacqueline de Romilly πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα.

Το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού. Η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Collège de France, και η πρώτη γυναίκα μέλος της Académie des inscriptions et belles-lettres στην οποία και προήδρευσε κατά το έτος 1987.
Аκολουθουν τα 5 μέρη του αφιερώματος στην κρατική τηλεόραση στην εκπληκτική όσο και μαγευτική παρουσία της Ζακλίν ντε Ρομιγί. Καλό της Ταξίδι...

1. http://www.youtube.com/watch?v=NPJ7bktrtxE

2. http://www.youtube.com/watch?v=xVHOUxNWKBo

3. http://www.youtube.com/watch?v=C221S_MV4M8

4. http://www.youtube.com/watch?v=0ytlvITqCWw

5. http://www.youtube.com/watch?v=y2UoUy2mnkE

Panagiotis Xourafas

Αντιδραστήρας

Λένε πως η ομορφιά είναι το σχήμα 
που δίνει στα πράγματα η αγάπη.

Μοιραία, λοιπόν, όπως δείχνει το παράδειγμα των κινηματογραφικών δεινοσαύρων, η δεκαετία του '90 έληξε με την εγκαθίδρυση μιας ορισμένης αισθητικής της φρίκης. Αφ' ότου η ομορφιά εκφυλίστηκε απ' την επανάληψη μέχρι του σημείου να μην είναι πια ούτε επιθυμητή ούτε διακριτή εκεί όπου διατηρήθηκε σαν ανάμνηση, η ασχήμια και το τερατώδες κυριάρχησαν σαν το επόμενο must. Δεν επρόκειτο πλέον για την ασχήμια που αναγνωρίζαμε στις παλιές μυθοπλασίες και που εμπλεκόταν ανέκαθεν σε όλες τις αφηγήσεις από κτίσεως κόσμου ως αντίπαλος της ομορφιάς, αλλά για μια καινούργια, αλλόκοτη και γλοιώδη ασχήμια, της οποίας το χαρακτηριστικό ήταν ότι έμοιαζε αγαπητή.

Ετσι τα παιδιά έμαθαν να αγαπούν τα πελώρια ερπετά και ερπετοειδή, που με τη σειρά τους έπαψαν να αντιπροσωπεύουν εμπειρίες φρίκης και κατέληξαν σε «φιλικούς» προϊδεασμούς του Απόλυτου κράτους -γιγάντιες αναφορές στα αχανή επικοινωνιακά και στρατιωτικοβιομηχανικά δίκτυα ενός ολοκληρωτικά παγκοσμιοποιημένου πλανήτη, με τις οποίες αρχίζαμε, οι πάντες, να εξοικειωνόμαστε σχεδόν τρυφερά. Αυτό άγγιξε μέχρι και τη φιλοσοφία των γκάτζετ και των παιδικών τροφίμων, όταν τα αθώα και εξιδανικευμένα κάποτε γλυκίσματα, μικροαντικείμενα και παιγνίδια μιας χρήσεως διέκοψαν τη σχέση τους με τους κάθε είδους αγαθούς ήρωες των παιδικών αφηγήσεων και επιβλήθηκαν σαν καλοπροαίρετοι εκπρόσωποι του Δράκουλα και των δαιμόνων που τον συνόδευαν. Παιγνίδια όπως το ταμαγκότσι συμφιλίωναν τώρα τα παιδιά με την εμπειρία της αρρώστιας και του δίχως νόημα θανάτου, λες και το ζητούμενο από τους μικρούς καταναλωτές δεν ήταν απλώς το να παραδοθούν στο μαζοχισμό αλλά και να τον αγαπήσουν σαν φυσική κατάσταση της ζωής τους.

Αυτή η τάση απειλεί σήμερα όλα τα μήκη και πλάτη του χάρτη των αντικειμένων και των θεαμάτων, δηλαδή ενός κόσμου όπου, για παράδειγμα, σεληνιακά ή άλλα εξίσου εφιαλτικά εξωγήινα τοπία εκθειάζονται σαν ιδανικός προορισμός για τις μελλοντικές διακοπές -ό,τι εμφανίζεται εχθρικό προς τη ζωή προτείνεται, αμέσως, σαν κάτι που πρέπει να αγαπηθεί. Είναι τέτοιες οι ενοχές των ανθρώπων για τα εγκλήματα απέναντι στην ομορφιά του πλανήτη μας, ώστε η αυτοτιμωρία μοιάζει η μόνη διέξοδος από την απάθεια.

Προχθές, «η κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι η απαγορευμένη ζώνη όπου συνέβη το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ το '86 θα αναδειχτεί σε τουριστικό προορισμό», οπότε θα μπορεί κανείς, υποθέτουμε, να παίρνει τα παιδιά του και να τους δείχνει τον αντιδραστήρα ως Παρθενώνα του μέλλοντος. Ψάχνετε για δώρα;
Διαλέξτε έναν μετρητή Γκάιγκερ.

Еυγένιος Αρανίτσης

 - Ελευθεροτυπία (18/12/2010)

The Book Of Restlessness - Το Βιβλίο Της Ανησυχίας

Παρατημένο ελαιοτριβείο με καλαμωτή

ίσκιος πέφτει εκεί που διαβάζω

στο βιβλίο της ανησυχίας ενόσω

ξυστά 
στα τοιχώματα της παραλίας 
περνάει

όπως εχθές το μουλάρι

τριβόμενο από ελαιόδεντρο

φωνή τού ίσκιου 

σκάβει στον ίσκιο

την ίδια ώρα

Πού άραγε

να είναι οι αληθινά

στην αλήθεια ζωντανοί

ζώντες;

..........................

Abandoned oil press with wattle

a shadow is falling where I read

on the book of restlessness while

the mule touches in passing 

through the beach walls like yesterday

scratching in the oil tree
voice of the shadow

digs in the shadow

at the same time

Where indeed

might be those truly

in true life

living?

Manfred Peter Hein

Γονείς - Parents

Γονείς, δέρνετε τα παιδιά σας 
μόλις παρατηρήσετε ότι άρχισαν 
να σας μοιάζουν.


....................

Roditelji, tucite svoju decu cim 
primetite da pocnu da lice na vas.

....................

Parents, beat your children when 
you notice they start looking like you.


Dusan Radovic

Reality

 Η Αλήθεια

δεν υπάρχει απλά,

πρέπει να ευρεθεί

και να κερδηθεί.

................

Reality 

is not simply there, 

it must be searched 

and won.

Paul Celan

Το Γλωσσάριο Τών Ανθέων - Glossary Of Flowers

την ποίησιν ή την δόξα;

την ποίηση

το βαλάντιο ή την ζωή;

τη ζωή

Χριστόν ή Βαραββάν;

Χριστόν

την Γλάτειαν ή μίαν καλύβην;

την Γαλάτεια

την Τέχνην ή το θάνατο;

την Τέχνη

τον πόλεμο ή την ειρήνη;

την ειρήνη

την Ηρώ ή τον Λέανδρο;

την Ηρώ

την σάρκα ή τα οστά;

την σάρκα

την γυναίκα ή τον άνδρα;

τη γυναίκα

το σχέδιον ή το χρώμα;

το χρώμα

την αγάπη ή την αδιαφορία;

την αγάπη

το μίσος ή την αδιαφορία;

το μίσος

τον πόλεμο ή την ειρήνη;

τον πόλεμο

νυν ή αεί;

αεί

αυτόν ή τον άλλον;

αυτόν

εσένα ή άλλον;

εσένα

το άλφα ή το ω μέγα;

το άλφα

την εκκίνηση ή την άφιξη;

την εκκίνηση

την χαράν ή την λύπην;

την χαρά

την λύπην ή την ανίαν;

την λύπη

τον άνθρωπο ή τον πόθο;

τον πόθο

τον πέλεμο ή την ειρήνη;

την ειρήνη

ν’ αγαπιέσαι ή ν’ αγαπάς;

ν’ αγαπώ.

...........................

poetry or glory?

poetry

purse or life?

life

Jesus or Barabbas?

Jesus

Galatia or a hut?

Galatia

art or death?

art

war or peace?

peace

Hero or Leander?

Hero

flesh or bones?

flesh

woman or man?

woman

drawing or colour?

colour

love or unconcern?

love

hatred or unconcern?

hatred

war or peace?

war

now or forever?

forever

this one or the other?

this one

you or another one?

you

Alpha or Omega?

Alpha

departure or arrival?

departure

joy or sorrow?

joy

sorrow or boredom?

sorrow

man or lust?

lust

war or peace

peace

to love or be loved?

to love.

Nikos Engonopoulos

Άννα Δεν Είναι Η Βροχή - Anna It's Not The Rain

Άννα δεν είναι η βροχή 
που σου χαράκωσε το βλέμμα
Είναι που είσαι μοναχή 
κι αν τ’ αρνηθείς θα είναι ψέμα
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό 
άμα το δω σε μάτια ξένα
Άννα γιατί να σου κρυφτώ 
είμαι μονάχος σαν κι εσένα

Έλα λοιπόν και μην αργείς,
μα σε παρακαλώ μονάχα
Πες ότι θες όμως μην πεις, 
πως μ’ έχεις αγαπήσει τάχα.

Άννα οι άνθρωποι πονούν 
και τους φοβίζει το σκοτάδι
Πόσοι για αγάπη δεν μιλούν
για να περάσουν ένα βράδυ
Πόσοι δεν λένε σ’ αγαπώ 
και το ξεχνάνε μόλις φέξει
Άννα ποτέ δεν θα στην πω 
αν δεν την νιώσω αυτή τη λέξη

Έλα λοιπόν και μην αργείς, 
μα σε παρακαλώ μονάχα
Πες ότι θες όμως μην πεις, 
πως μ’ έχεις αγαπήσει τάχα...

 ...............................................

Anna it isn't rain that nicked your look

It is because you're lonely and if you say 'no' will be a lie

I know, I know hot tears if I see them in a stranger's eyes

Anna why should I hide from you, I am lonely just like you.

So come on,don't be late, but I'm just telling you,please

Say what you like but not that you have allegedly loved me.

Anna people hurt and are afraid of the dark

So many speak of love just to spend the night,

So many say 'I love you' and forget it when the day breaks

Anna I will never say this word if I don't feel like saying it.

So come on don't be late, but I'm just telling you,please

Say what you like but not that you have allegedly loved me...

Lyrics : Giannis Kalamitsis

Music : Takis Bougas

Vocals : Costas Karalis

Music Video: http://www.youtube.com/watch?v=Su__Q4afdms

Mouvement - Κίνηση

Η παλλόμενη κίνηση 
της όχθης του ποταμού 
πέφτει,

Το χάσμα στην πρυμναία δοκό,

Η ταχύτητα του χεριού-κιγκλιδώματος

Το πελώριο πέρασμα της ροής

Που διευθύνεται 
από αδιανόητα φώτα

Και η χημική νεότητα

Ταξιδευτές περιτριγυρισμένοι 
από τα νάματα της κοιλάδας

Καί το ρεύμα.

Αυτοί είναι οι κατακτητές του κόσμου
Αναζητώντας μια ατομική χημική περιουσία  
Διασκέδαση και άνεση ταξιδεύουν μαζί τους 
Παίρνουν την εκπαίδευση 
Γιά τις φυλές, τις τάξεις, και τα ζώα, σε αυτό το πλοίο. 
Ανάπαυση και ζάλη 
Για το χειμαρρώδες φως, 
Για τις φοβερές νύχτες της μελέτης.

Γιατί από την κουβέντα ανάμεσα στη συσκευή,-αίμα,άνθη,φωτιά, 

κοσμήματα-

Από τούς ταραγμένους υπολογισμούς σε αυτό το κατάστρωμα της φυγής,

-Μπορείς να δείς,να κυλά σαν ανάχωμα πέρα από την υδραυλική 

κινητήρια οδό,

τερατώδης, αέναα φωτιζόμενη,-η δική τους παρακαταθήκη σπουδών'

Με αυτούς οδηγημένους σε εναρμόνια έκσταση 

καί στον ηρωισμό της ανακάλυψης.

Στα πιο εντυπωσιακά ατμοσφαιρικά συμβάντα 
Ένα νεανικό ζευγάρι αποτραβιέται στην αψίδα εισόδου, 
-Είναι μιά αρχαία συστολή που μπορεί να συγχωρεθεί; - 
Και τραγουδά και στέκεται φρουρός.

...........................

Le mouvement de lacet sur la berge des chutes du fleuve,
Le gouffre à l’étambot,
La célérité de la rampe,
L’énorme passade du courant
Mènent par les lumières inouïes
Et la nouveauté chimique
Le voyageurs entourés des trombes du val
Et du strom.

Ce sont les conquérants du monde
Cherchant la fortune chimique personnelle;
Le sport et le confort voyagent avec eux;
Ils emmènent l’éducation
Des races, des classes et des bêtes, sur ce Vaisseau.
Repos et vertige
A la lumière diluvienne,
Aux terribles soirs d’étude.

Car de la causerie parmi les appareils,—le sang, les fleurs, le feu, les bijoux—
Des comptes agités à ce bord fuyard,
—On voit, roulant comme une digue au delà de la route hydraulique motrice,
Monstrueux, s’éclairant sans fin,—leur stock d’études;
Eux chassés dans l’extase harmonique
Et l’héroïsme de la découverte.

Aux accidents atmosphériques les plus surprenants
Un couple de jeunesse s’isole sur l’arche,
—Est-ce ancienne sauvagerie qu’on pardonne?—
Et chante et se poste.

Poetry: Arthur Rimbaud 

Greek Translation: Panagiotis Xourafas

Η Ενάτη Τού Μπετόβεν Κατανοηθείσα Τελικά Ώς Σεξουαλικό Μήνυμα - The 9th Symphony Of Beethoven Understood At Last As A Sexual Message

Ένας άντρας χωμένος 
μες στη φρίκη τής ανημπόριας
ή της αντιπαραγωγικότητας, 
χωρίς να γνωρίζει τη διαφορά
ένας άντρας που προσπαθεί να πει κάτι
ουρλιάζοντας απ’ την κλιμακτηριακή
μουσική τής πέρα για πέρα
απομονωμένης ψυχής
στριγκλίζοντας στη Χαρά 
απ’ τη βαθιά τρύπα τού εγώ
μουσική χωρίς το φάντασμα
άλλου ανθρώπου μέσα της, μουσική
που παλεύει να πει κάτι που ο άντρας
δε θέλει να ξεστομίσει, 
που θα παρέμενε αν ήταν στο χέρι του
φιμωμένος και φυλακισμένος 
και μαστιγωμένος απ’ τις χορδές της Χαράς
όπου τα πάντα είναι σιωπή και το
χτύπημα μιας ματωμένης γροθιάς πάνω
σ’ ένα κομματιασμένο τραπέζι

................................... 

A man in terror of impotence

of infertility, not knowing the difference

a man trying to tell something

howling from the climacteric

music for the entirely

isolated soul

yelling at Joy from the tunnel of the ego

music without the ghost

of another person in it, music

trying to tell something the man

does not want out, would keep if he could

gagged and bound and flogged with chords of Joy

where everything is silence and the

beating of a bloody fist upon

a splintered table 

Poetry: Adrienne Rich

Music Link:http://www.youtube.com/watch?v=YAOTCtW9v0M&feature=related

Η Γέφυρα - El Puente

Ανάμεσα στο τώρα και στο τώρα,

ανάμεσα στο είμαι και στο είσαι,

η λέξη γέφυρα.

Μπαίνοντας σ'αυτήν 

μπαίνεις στον εαυτό σου:

ο κόσμος συνέχεται

και κλείνει σαν δαχτυλίδι.

Από τη μία όχθη στην άλλη,

υπάρχει πάντα

ένα σώμα τεντωμένο:

Ενα ουράνιο τόξο.

Θα κοιμηθώ κάτω από τις αψίδες του.

........................

Entre ahora y ahora,

entre yo soy y tu eres,

la palabra puente.

Entras en ti misma

al entrar en ella:

como un anillo

el mundo se cierra.

De una orilla a la otra

sempre se tiende un cuepro,

un arcoiris.

Yo dormire bajo sus arcos.

Octavio Paz

Partenogénesis - Παρθενογένεση

Όλοι εκείνοι που με συμβούλευαν
αποτρελλαίνονται μέρα με τη μέρα.
Ευτυχώς που τούς αγνόησα,
κι' έτσι πήγαν σ'άλλη πόλη όπου 
όλοι τους ζούν παρέα, αλλάζοντας 
συνεχώς τα σομπρέρος τους.

Ήσαν άξια υποκείμενα,
πολιτικώς σκεπτόμενα,
και κάθε λάθος που διέπραττα,
τους έκανε να υποφέρουν τόσο
που γκρίζαραν και ζάρωναν,
έπαυαν να τρώνε κάστανα,
και μιά φθινοπωριάτικη μελαγχολία,
τελικά τους άφηνε να παραληρούν.


Τώρα πιά δεν ξέρω τι να γίνω,
επιλήσμων ή σεβαστικός'
να συνεχίσω να τους δίνω συμβουλές
ή να τούς μέμφομαι γιά την τρέλλα τους.
Αδυνατώ να διακυρύττω ανεξαρτησία.
Είμαι χαμένος σε τόσο πυκνό φύλλωμα...
Πρέπει τάχα να βγώ ή να μπώ,
να ταξιδέψω ή να χρονοτριβώ,
να αγοράσω γάτες ή ντομάτες;


Θα δοκιμάσω να καταλάβω
τι δεν πρέπει να κάνω, έπειτα να το κάνω,
και έτσι να μπορέσω να δικαιολογήσω
τούς τρόπους που ίσως μού διαφεύγουν,
γιατί άν δεν κάνω λάθη
ποιός θα πιστέψει στα σφάλματα μου;
Άν συνεχίζω να δείχνω σοφός,
κανείς δεν θα με προσέξει.


Αλλά θα προσπαθήσω να αλλάξω,
να δίνω χαιρετίσματα όλο φροντίδα
και να κοιτάω το φαίνεσθαι
με αφιέρωση και ζήλο
έως να γίνω αυτό πού αυτοί επιθυμούν,
όσο μπορεί και όσο δεν μπορεί κανείς,
μέχρι να υπάρχω μόνον γιά τους άλλους.


Και τότε, αν με αφήσουν ήσυχο,
θα αλλάξω ολοκληρωτικά,
θα είμαι αλλιώτικος στο δέρμα μου'
και όταν θα έχω ένα άλλο στόμα,
άλλα υποδήματα, άλλα μάτια'
όταν όλα επάνω μου είναι αλλαγμένα
και κανένας δεν με αναγνωρίζει,
αφού τα πάντα είναι υπεράνω εμού,
θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο.


......................................



Todos los que me daban consejos
están m´s locos cada día.
Por suerte no les hice caso
y se fueron a otra ciudad,
en donde viven todos juntos
intercambiándose sombreros.

Eran sujetos estimables,
políticamente profundos,
y cada falta que yo hacía
les causaba tal sufrimiento
que encanecieron, se arrugaron,
dejaron de comer castañas,
y una otoñal melancolía
por fin los dejó delirantes.

Ahora yo no sé que ser,
si olvidadizo o respetuoso,
si continuar aconsejado
o reprocharles su delirio:
no sirvo para independiente,
me pierdo entre tanto follaje,
y no sé si salir o entrar,
si caminar o detenerme,
si comprar gatos o tomates.

Voy a tratar de comprender
lo que no debo hacer y hacerlo,
y así podre justificar
los caminos que se me pierdan,
porque si yo no me equivoco
quién va a creer en mis errores?
Si continúo siendo sabio
nadie me va a tomar en cuenta.

Pero trataré de cambiar:
voy a saludar con esmero,
voy a cuidar las apariencias
con dedicación y entusiamo
hasta ser todo lo que quieran
que uno sea y que uno no sea,
hasta nos sino los otros.

Y entonces si me dejan tranquilo
me voy a cambiar de persona,
voy a discrepar de pellejo,
y cuando ya tenga otra boca,
otros zapatos otros ojos,
cuando ya sea diferente
y nadie pueda conocerme
seguiré haciendo lo mismo
porque no sé hacer otra cosa. 

Poetry: Pablo Neruda 
Greek Translation: Panagiotis Xourafas

Πολυτεχνείο 2010

 To αγόρι και η πόρτα


Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! - φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, - η ιστορία
Να προφτάσουμε. 

......................

The boy and the door

He fell down there
where is a red lake
a red tree,
a red bird.
The demolished door
stood up again-
thousands of horses.
People was the rider.
Comnenus! - we screamed.
He turned back and looked at us.
He did not wear either a bandage
or a wreath.
White horses, red horses
and black, more black-
gallop, - history
To catch up with.



Giannis Ritsos

The Crystal Ship

Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss

The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
We'll meet again, we'll meet again

Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry, I'd rather fly

The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time
When we get back, I'll drop a line 

 Lyrics:The Doors 

 Video Link: http://www.youtube.com/watch?v=2WW9T6mRkQA&feature=related

Στην Άχλυ Τού Νοτιά - South Wind Haze

Τα τζάµια φέγγανε 
από τη χαρά της µέλισσας

Γύρω από το φαγητό
κάθονταν τα παιδιά

Στο δρόµο η αθώα µιλιά 
έτρεχε από µια κρήνη

Σπίνοι ξεκούφαιναν 
τα πιο ψηλά κλαδιά

"Γιατί παιδιά τι θέλετε 
τόσο νωρίς στον κόσµο"

Η άνοιξη δε στολίζεται 
µονάχα µε βροχές

Αγέρας αλαφρύς 
µπαίνει απ' τις σιδερένιες πόρτες

Χτυπούνε τα παντζούρια στον απάνω µαχαλά

"Ία… ου… έεεε… -κι η ηχώ: ούουου… έεεεε…"

Απέναντι σε µια γλαυκή χερσόνησο επιβάτες

Έφτασαν απ' την Πούλια και ζητάν ψωµί

'Αντε να τρέξει ακόµα λίγο το ποτάµι

Να σκιρτήσει ακόµα λίγο η θάλασσα

Ν' ανέβουν τα γεράκια στα θεόρατα βουνά

Έξω περνάν τα κάρα τραγουδώντας µες στην άχλυ του νοτιά

Ορθοί αλαλάζουνε κι οι καροτσέρηδες

"Σήµερα σήµερα παιδιά."

Ένα γαρούφαλο την ώρα εκείνη σκάει µες στον αγέρα

Πολλοί δακρύζουν και συνοµιλούν

'Αλλοι πηγαίνουν σιωπηλά και στρώνουν καταγής χορτάρι

Για να µπορέσει πια να κοιµηθεί ο ήλιος

Για να µπορέσει πια να κοιµηθεί ο ήλιος.

.................................

The window panes glimmered of the joy of the bee
Around food children were sitting

In the street the innocent voice run away from a fountain
finches dinned the highest branches
"What do you want kids so early in this world"
Spring don't tog only with rain

A slight wind gets through the iron doors
The shutters knock on the upper floor
"Eahh...uhh...ehh - and the echo: uhhhh...ehhhh..."
Over a glaucous peninsula passengers
Arrived from Pleiades asking for bread
Let the river run a little bit more
And the sea frisk for a while
Let the falcons fly over the highest mountains
Outside the carts pass singing in the south wind haze
The cart riders stand up and shout:
"Today, today kids"
  A carnation at that time bursts in the wind
Many shed tears and chat
Others go silently and strew grass on the ground
For the sun to go and sleep at last
For the sun to go and sleep at last.

 

 

Poetry :Odysseas Elytis

Pic: Pleiades (November) 

Η Kαταπακτή - The Trap Door

Ανοίγοντας

μια απ’ τις καταπακτές του χρόνου

ξεχύθηκε ένα φως παράξενο

τόσο διαπεραστικό

που καθώς κοίταζαν οι άνθρωποι

ο ένας τον άλλον καχύποπτα

φάνηκαν τα ανεκπλήρωτα πάθη

τα στίγματα της κάθε ύπαρξης

η αγωνία μιας υπέρβασης

που καίει τους πάντες

το καθημερινό ψέμα

πως όλα πάνε καλά

.......................

Opening up

one of the trap doors of time

a strange light came out

so piercing

that while people looked 

at each other suspiciously

the unfulfilled passions became visible

the stigmas of every existence

the agony of a transcendence

that burns everyone,

the everyday lie

that everything goes well.

Pavlos Paraskevaidis