Το Τάμα Τού Αλαφροίσκιωτου - Light Shadowed

Ποιός γνώρισε τα μονοπάτια τών ωρών
καί ποιός τα πάτησε κάτω απ' τις φτέρνες του,
καθώς εγώ; Από τότε π' όφυγα
πήρα τον δρόμο τού Κορινθιακού,
πατώντας τα χαλίκια καί τ' αγκάθια,
δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο,
αλλά όταν έφθασα στήν άμμο, έτρεχε το αίμα από τα πόδια μου κι'αλικοβάφανε,
καθώς το "πόδι τού Θεού" πού το' χασα στά κύματα,είναι τόσα χρόνια...
Τί γύρευα μέσα στά κύματα,κι' εγώ δεν ξέρω...Καί το αίμα μου έφευγε- λογιάζω πού αδειάσαν οι φλέβες μου, γιατί ξεχνούσα τον καιρό και καρτερούσα κάποιο σημάδι να φανεί καί πάλι ,γιά να ξαναγεμίσει το είναι μου με τήν προσμονή πως το έργο μου δέν τέλειωσε,και πως, το τάμα τού "Αλαφροίσκιωτου" δέν γίνεται,
κάποια μέρα θα το εκπληρώσω...
..............................................................................

Who learned the pathways of the hours,and who stepped upon them under his heels,as I did? Ever since I had left,I took the road by the Corinthian coast, treading on pebbles and thistles,second by second, but when I reached the sand, blood was running from my feet and painted them red, like the "foot of God", that I had lost in waves, so many years from now...
What was I searching in waves,I really don't know. And my blood was leaving, I think that's why my veins had been empty,so I forgot the time and waited for a sign to appear,and thus my existence to be full again, full of expectation that my job isn't finished, and the vow of the "Light-shadowed", some day will be fulfilled...

Άγγελος Σικελιανός ( Angelos Sikelianos)

Επίκληση Στήν Θάλασσα - Invocation To The Sea

Πίσω στή μητέρα τής ζωής
Το άφρισμα τής θάλασσας
είναι η νιότη τού γαλάζιου
του πράσινου,
τού αιώνιου πάντοτε,
ο αμέθυστος τών ονείρων.

Μην γαληνέψεις
Μην πάψεις ποτέ να με τυλίγεις.
Θα είμαι δω να σε καλώ
μ' ανοιχτά τα χέρια
με υγρά τα μάτια
μπλέ εσύ - κόκκινο εγώ,
το αίμα σου - το αίμα μου.
................................................................

Back to the mother of life
The sparkling of the sea
is the youth of azure,
of green,
of the eternal forever,
the amethyst of dreams.

Don't become calm
don't ever cease wrapping me.
I'll be here to call you
with open arms,
with wet eyes,
blue for you-red for me,
your blood-my blood.


Panagiotis Xourafas

Said I Loved You But I Lied...

You are the candle, love's the flame
A fire that burns through wind and rain
Shine your light on this heart of mine
Till the end of time
You came to me like the dawn through the night
Just shinin' like the sun
Out of my dreams and into my life
You are the one, you are the one

Said I loved you but I lied
'Cause this is more than love I feel inside

Said I loved you but I was wrong
'Cause love could never ever feel so strong
Said I loved you but I lied

With all my soul I've tried in vain
How can mere words my heart explain
This taste of heaven so deep so true
I've found in you
So many reasons in so many ways
My life has just begun
Need you forever, I need you to stay
You are the one, you are the one


Michael Bolton

Νύχτα - Night

Νύχτα.

Απ' το παράθυρο πετάξαμε

τα κλειδιά μας.

Πήραμε τ'αστρα.

Ανοίγουμε.

Καί κλαδιά
καί κατάρτια
καί η άγκυρα.
Κι' εσύ στον κήπο
πίσω απ' το άγαλμα.

Όμορφη μέρα-
δεν τήν αντέχω
να μήν είσαι εδώ.

Αίμα το δείλι,
αίμα η νύχτα,
αίμα τα τριαντάφυλλα,
Εσύ- το αίμα μου.
..... ....... .... ...... ......

Night./From the window we threw away our keys/ Took the stars./We're opening.//
And branches/and ship masts/and the anchor./And You in the garden/by the statue.//Beautiful day-/can't stand you/not being here.//Blood is the evening/blood is the night/blood are the roses/You are - my blood.

Giannis Ritsos

Ψάχνοντας...

Ψάχνοντας λίγο νερό
-νε"ρ"ό όπως έ"ρ"ωτας-
"Δρόσισε τις πληγές σου",
μου φώναζε μια μουσική.
Έσκυψα από πάνω
και σηκώθηκα κάποιες δεκαετίες γηραιότερη. Τώρα έχω δυο μικρές γροθιές,
μια πονεμένη πλάτη
και ένα παράθυρο
που βγάζει στον ακάλυπτο.

Στέλλα Κορούλη

Αιωνιότητα - Eternity

Βραδιάζει.
Κι' ο άντρας κι' η γυναίκα
τρέχουν να πλαγιάσουν μαζί.
Το κρεβάτι μας
είναι ενα καράβι
που πάει στο αύριο
χωρίς εμάς.
..........................

Night comes.
The man and
the woman both,
run to sleep together.
Our bed is a ship
that goes to tomorrow,
without us.

Tasos Livaditis

Summer's Almost Gone

Summer's almost gone Summer's almost gone Almost gone Yeah, it's almost gone Where will we be When the summer's gone? Morning found us calmly unaware Noon burn gold into our hair At night, we swim the laughin' sea When summer's gone Where will we be Where will we be Where will we be Morning found us calmly unaware Noon burn gold into our hair At night, we swim the laughin' sea When summer's gone Where will we be Summer's almost gone Summer's almost gone We had some good times But they're gone The winter's comin' on Summer's almost gone... The Doors

Remember...

Νά θυμάσαι πως,
κάπου μεταξύ τής
οχλοβοής
και τής απολύτου
μοναξιάς,
άνθισες την Πέτρα σου.
..................................

Remember that,
somewhere between
the crowd's tumult
and absolute solitude,
you bloomed your Stone.

Panagiotis Xourafas

Κλεψύδρα - Clepsydra

Ένα δοξάρι
μιά ακτή βιολί
καί μιά Κλεψύδρα:
Ο Ήλιος στο βορρά,
στό νότο η Σελήνη
κι'αναμεσό,
η δαντέλλα τής παρθένας:
Τ'αργυρό φώς.

Στήν απανεμιά τού χώρια
φυσά μ'ορμή
ο Πουνέντης τού μαζί.
Ω, οι ατέλειωτες πολιτείες
στίς φλεγόμενες ίριδες
-τροχοί στή πυρακτωμένη
άσφαλτο-
γκρεμίζονται κι' ορθώνονται
το ιδιο βράδυ,
μ'ένα νεύμα μόνο τού Ήλιου,
στίς γαλάζιες θάλασσες.

Κι' ύστερα,με τών εραστών το σμίξιμο
στην τρυφερή την άμμο
δεν υπάρχει Κλεψύδρα πιά.
Μονάχα ρόδακες αίματος,
κι'άστρα πλαγιασμένα
κάπου στήν αιωνιότητα...
..........................................................

A bow,
A shore like violin
and a Clepsydra:
The sun is north,
south is the moon,
and in between
the lace of the virgin:
Silver light.

On the leeward side of Apart,
blows with great strength
the wind of Together.
Oh, the unending states,
on burning iris - wheels
over the heating asphalt-
collapsing and erecting
at the same night,
with just a nod of the sun
to the seas of blue.

And later,with lovers' joining
upon the delicate sand,
there's no Clepsydra anymore.
Just rosettes of blood
and stars lying down
somewhere in Eternity...


Panagiotis Xourafas

Στόν Υπόνομο...

We are all in the gutter,
but some of us
are looking at the stars.
..................................................

Eίμαστε όλοι στον υπόνομο,
αλλά κάποιοι από εμάς
κοιτάζουν τ'αστέρια.


Oscar Wilde

August.. (To Annya)

August rushes by like desert rainfall,
A flood of frenzied upheaval,
Expected,
But still catching me unprepared.
Like a matchflame
Bursting on the scene,
Heat and haze of crimson sunsets.
Like a dream
Of moon and dark barely recalled,
A moment,
Shadows caught in a blink.
Like a quick kiss;
One wishes for more
But it suddenly turns to leave,
Dragging summer away.

Elizabeth M. Taylor

Το Κέρας Τής Αμαλθείας

Το τούνελ τού φωτός
κι' εμπρός δυό φύλλα
τού ανέμου χορευτές,
με δυό σκιές-μαθές:
Οι λαξευτές πνοές
συρτά διαμάντια στέργουν
σ' όρμους μηρούς,
δεν το χωράει ο νούς
πως ξεχειλίζει αληθείας,
το κέρας τής Αμαλθείας..


Παναγιώτης Ξουραφάς

P.S: On the right,City of Astypalea

Αργοπεθαίνει... (Dies Slowly...)

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος έχει για γκουρού του την τηλεόραση.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο
και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός
συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να
λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν
ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος
και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει
το τραπέζι, όταν δεν είναι ευτυχισμένος
στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει εκείνο το όνειρο, που τον
κρατάει ξάγρυπνο.

Αργοπεθαίνει,όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του,τουλάχιστον μιά φορά
στην ζωή του να πετάξει λεύτερος,μακριά από τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει την εαυτο-αγάπη του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει,ή δεν απαντά όταν τον ρωτούν γιά αυτά που γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν μοιράζεται τα συναισθήματά του,τις χαρές,τις λύπες του,
όποιος δεν εμπιστεύεται και δεν προσπαθεί καν γι'αυτό.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ξαναζεί τις αναμνήσεις του σαν αναμνήσεις,
αλλά διεγείρεται συναισθηματικά σαν να συμβαίνουν αυτές στό τώρα του.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν θέλει να ξεχωρίσει,που δεν μαθαίνει
απ' τα σημάδια στό δρόμο της Ζωής,που δεν αγαπά και δεν αφήνει να τον αγαπούν.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.


English Translation:


Dies slowly he who transforms himself in slave of habit,
repeating every day the same itineraries,
who does not change brand,
does not risk to wear a new color and doesn't talk to whom doesn't know.

Dies slowly he who makes of television his guru.

Dies slowly he who avoids a passion,
who prefers black to white
and the dots on the "i" to a whirlpool of emotions,
just those ones that recover the gleam from the eyes,
smiles from the yawns,
hearts from the stumbling and feelings.

Dies slowly he who does not overthrow the table when is unhappy at work,
who does not risk the certain for the uncertain
to go toward that dream that is keeping him awake.

Who does not allow, at least one time in life, to flee from sensate advises.

Dies slowly he who does not travel, does not read,
does not listen to music, who does not find grace in himself.

Dies slowly he who destroys his self love,
who does not accept somebody's help.

Dies slowly he who passes his days complaining of his bad luck or the incessant rain.

Dies slowly he who abandons a project before starting it,
who does not ask over a subject that does not know
or who does not answer when being asked about something he knows.

Dies slowly he who does not share his emotions, joys and sadness,
who does not trust, who does not even try.

Dies slowly he who does not relive his memories
and continues getting emotional as if living them at that moment.

Dies slowly he who does not intent excelling,
who does not learn from the stones of the road of life,
who does not love and let somebody love.

Let's avoid death in soft quotes,
remembering always that to be alive demands an effort much bigger
that the simple fact of breathing.


Pablo Neruda

P.S: On the right pics from Astypalea island

Ode To The Sea (Ωδή Στήν Θάλασσα)

Here surrounding the island,
There΄s sea.
But what sea?
It΄s always overflowing.
Says yes,
Then no,
Then no again,
And no,
Says yes
In blue
In sea spray
Raging,
Says no
And no again.
It can΄t be still.
It stammers
My name is sea.

It slaps the rocks
And when they aren΄t convinced,
Strokes them
And soaks them
And smothers them with kisses.

With seven green tongues
Of seven green dogs
Or seven green tigers
Or seven green seas,
Beating its chest,
Stammering its name,

Oh Sea,
This is your name.
Oh comrade ocean,
Don΄t waste time
Or water
Getting so upset
Help us instead.
We are meager fishermen,
Men from the shore
Who are hungry and cold
And you΄re our foe.
Don΄t beat so hard,
Don΄t shout so loud,
Open your green coffers,
Place gifts of silver in our hands.
Give us this day our daily fish.

Pablo Neruda

P.S: On the right photos from Astypalea island (Kaminakia beach)

Άδολη Τέχνη

Οι μηχανισμοί
που κατέχουν την Εξουσία
είναι σκουπιδότοποι συνειδήσεων.
Η ελευθεριακή νεότητα
και η άδολη τέχνη
είναι η ελπίδα μου.




Θανάσης Παπακων/νου--->