Αύγουστος - N.Παπάζογλου

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζεκ
αθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Στις Αυθεντιες του Αιγινητειου

Η μεγαλοφυία συνίσταται
στό να μπορει κανείς
να δει με τα μάτια ενος παιδιου
και να σκεφτεται και να γραφει,
γι'αυτα που βλεπει,
με τον νου και την μαστορια ενος ενηλικου.
Το αντιθετο του μεγαλοφυους
ειναι ο γραφειοκρατης,
ο οποιος βλεπει με τα ματια ενηλικου,
σκεφτεται με μυαλο παιδιου
και γραφει με υφος πεθαμενου.

Thomas Szasz

Homecoming

Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
σε δημοσιά ερημική και οχληρό χαγιάτι
πνιχτήκαν και με πνίξανε τα δάκρυα
σ’απέριττο δωμάτιο από χρυσό κι’ αχάτη.

Την ενοχή που κουβαλάει το δειλινό
σε κοντινή την έκρυψες κι’ απόμακρη σπηλιά
οι σφύξεις της σιωπής που δυναμώσαν
συντρόφοι μου κι’οχτροί σε άδεια καπηλιά.

Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
ο Εκπεσών ο Άγγελος κι’ο Ιανός,
κι’ οι ανθοκάλυπτες αχτίδες της βροχής
τα τρυφερά κρατάγαν σκήπτρα του Ενός.


Παναγιώτης Ξουραφάς

Deep Purple-Love Conquers All

Hasta Siempre : Alive In Our Hearts

"Aprendimos a quererte
desde la histórica altura
donde el sol de tu bravura
le puso cerco a la muerte.

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia,
de tu querida presencia
Comandante Che Guevara"...

Γιά τον Δημήτρη

Έφευγε της μέρας ο παλιός συρμός
στής ώχρας τ'απαλό φιλί,
στού γιασεμιού τ'απόγι
καί με τον ήλιο τον κιοτή
ζερβά να λυκοφέγγει,
την ώρα εκείνη λάθρα
ψυχή μου υφαντή στη μύχια γαλήνη,
ψυχή μου δάκρυ γυάλινο
σ'αναβροχιάς ομίχλη,
ψιθυριστά μού είπες,
ανεβαίνεις...

Παναγιώτης Ξουραφάς


Καλό ταξίδι Αδελφέ μου..

Μέρες Μελέτης

Aυτές τις μέρες έχω μια έννοια
κατάθλιψη, μανία, σχιζοφρένεια

Ολημερίς κι'ολονυχτίς η βίβλος του Σολδάτου
κι εγίνηκαν τα μάτια μου ωσάν του Νosferatu

Κόψε, ράψε, διαίρεσε πιστά τήν ατελή ψυχή
άλλο Σχιζότυπη άλλο Σχιζοειδής διαταραχή!

Διάβασε κι'άσε τούς ποιητές να λεν
Stahl, DSM-IV, ICD-10

Είναι λοιπόν αιτία μελέτης σοβαρής
ο τίτλος ειδικότητας της Ψυχιατρικής

Airborn...

Γιατί η Πρώτη Φορά
να είναι,αλήθεια,
τόσο μοναδικά όμορφη;

Απολογισμός

Η Θάλασσα.
Η Αρχέγονη Υφάντρα.
Μιά γαλανή,δυό μαύρη.
Μιά σε καλεί,δυό που σ’αποδιώχνει.

Κάθε δευτερογέμισμα του φεγγαριού,
κάμε ένα απολογισμό.
Άσε στήν άκρη τα κοντύλια,
και σμίξε πάραυτα το σύμπαν
σε δυό αταίριαστα κοχύλια.

Κάμε στη χούφτα σου
να το χωρέσεις ένα αστέρι,
κι’ ένα στρέμμα ουρανό
ν’αναμιχτεί άσε το,
σε δυό σταγόνες ίριδας.

Στήν αιώρα π’αναπαύεις τις πληγές
κείνη που έδεσες σεμνά
το δείλι με το δείλιασμα,
κραυγάζοντας,
δώσε παρών.

Άμμος ξανθή.
Μέσα της άπειρες ζωές.
Βάλτη στην απόχη μέσα τού χεριού σου.
Νιώσε το μάγμα της ορμής,
κι’άμα καείς,
ξετύλιξε τα δάχτυλα
ένα προς ένα:

Η άμμος είναι τώρα,δές:
ένα θαλασσοπούλι!

Παναγιώτης Ξουραφάς

Song Instead Of A Kiss

Song instead of a kiss, baby this is a song instead of a kiss
For all of you who ache, who long for nights like this

Song instead of a touch, darlin' this is a song instead of a touch
To all of you who wait so long and need so much

It is for those who like to cling, it is to those, to those I sing
Here is a song instead of a clutch, instead of a moon
Instead of a soothing touch in the afternoon

It is for those who like to cling, it is to those, to those I sing
Here is a song instead of a clutch, instead of a moon
Instead of a soothing touch in the afternoon

Pablo Neruda ( Ένα από τα "100 Ερωτικά Σονέτα")

Αγάπη,τώρα πάμε γιά το σπίτι
όπου η περικοκλάδα τις σκάλες ανεβαίνει
πρίν φτάσεις στόν κοιτώνα σου έχει φτάσει
γυμνό το καλοκαίρι μέ αγιοκλήματος πόδια.

Τά φιλιά μας περίπλανα τον κόσμο έχουν γυρίσει:
Αρμενία,παχιά στάλα μελιού που το ξεθάψαν,
Κευλάνη,περιστέρα,κι' ο Γιάνγκ Τσέ πού χωρίζει
με υπομονή πανάρχαιη τις μέρες απ' τις νύχτες.

Και τώρα , αγαπημένη,απ' το τριζάτο πέλαγο
γυρίζουμε σάν δυό τυφλά πουλιά στον τοίχο,
στήν φωλιά κάποιας άνοιξης απόμακρης,

γιατί η αγάπη δεν πέτεται χωρίς να κοντοστέκει:
στού πελάγου τον τοίχο ή τις πέτρες πάν οι ζωές μας,
στά παλιά μας λημέρια γυρίσαν τά φιλιά μας.

Love ( John Lennon )

Love is real, real is love,
Love is feeling, feeling love,
Love is wanting to be loved.
Love is touch, touch is love,
Love is reaching, reaching love,
Love is asking to be loved.
Love is you,
You and me,
Love is knowing,
We can be.
Love is free, free is love,
Love is living, living love,
Love is needing to be loved.

रॉक ऑफ़ ट्रुथ

"The rock of the truth
is hard and inflexible.
It does not fear a world
made of broken brick"


RUMI

Νύχτα σε μι-ύφεση

Αργά κι’όμως μόνος.
Τα τούλια τού αμέθυστου
καδένα χρυσή,
στήν άφιξη τής νύχτας.

Λουλουδιών φύλλα
που ανασαίνετε μέσ’ το παχύ σκοτάδι,
έρημα σώψυχα που πλάθεστε
με πούπουλα ανεμώνης
σέ παγερό νωπό πηλό,
στού πονεμένου το τραγούδισμα
συνθέστε φεγγαρόλουστες σιωπές:
-Το αίμα της νύχτας σέ μι ύφεση…

Αργά κι’ όμως μόνος.
Το κονβόϊ τών ανθρώπων
που χαμόγελα γνέφουν
σε φεγγάρια σταθμάρχες˙
όλη η νύχτα δυό χέρια:
Πιάσε με,άσε με
καί ξανά πιάσε με…

Το μελίσσι λαμπυρίζει στο πευκοσέντονο.
Σάν κόρη πού ανέτειλε στό φώς λευκού κεριού.
Στό ημίφως της απόκρυψης
φανερώνετ’ η αλήθεια˙
ψυχές πού αναμαζεύονται,
μπρός στή σεπτή εικόνα:

Γυμνό.
Γυμνό το στήθος της κόρης.
Σάν κέρινο φρούτο.
Στ’αψηλά πατώματα
Η δαντελλένια προσμονή τής λύρας.

Τα ταπεινά τείχη γκρεμίζονται.
Τής τόλμης η γέψη γλυκόπικρη,
Σάν παραθύρι στόν ακάλυπτο
δίχως λουλούδια,δίχως ουρανό,
δίχως κορίτσι γαλανό,απέναντι
να σέ γλυκοκοιτά˙
ένας σπουργίτης μουσαφίρης μοναχά,
κι’ ένα κεράκι που ανυποψίαστα δακρύζει-

-Το αίμα τής νύχτας σε μι ύφεση…

Παναγιώτης Ξουραφάς

Pink Floyd - Time

Ticking away the moments that make up a dull day You fritter and waste the hours in an offhand way. Kicking around on a piece of ground in your home town Waiting for someone or something to show you the way Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain. You are young and life is long and there is time to kill today. And then one day you find ten years have got behind you. No one told you when to run, you missed the starting gun. So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking Racing around to come up behind you again. The sun is the same in a relative way but you're older, Shorter of breath and one day closer to death. Every year is getting shorter never seem to find the time. Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines Hanging on in quiet desperation is the English way The time is gone, the song is over, Thought I'd something more to say.

Ένα Ποίημα τής Κατερίνας

Σ' ΟΣΟΥΣ ΣΠΑΣΑΝΕ
Σ' ΟΣΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝΕ
Κουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρος
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ' το ξέφρενο κυνηγητό
τις ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις...

  Katerina Gogou

Ένα Θάμα Τού Χειμώνα

Ξαπλωμένος
Σ'ενα πλακόστρωτο υγρό
Τής πρώτης τής βροχής
καυτό σινιάλο,
Μικρό το θάμα που περίμενα
-Μιά ανεμώνα
Άγρια,
Σάν κέντημα νωπό
-Στήν πλάτη τού χειμώνα...

Παναγιώτης Ξουραφάς

Leonard Cohen - Famous Blue Raincoat

It's four in the morning, the end of December
I'm writing you now just to see if you're better
New York is cold, but I like where I'm living
There's music on Clinton Street all through the evening.
I hear that you're building your little house deep in the desert
You're living for nothing now, I hope you're keeping some kind of record.

Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You'd been to the station to meet every train
And you came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody's wife.

Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see Jane's awake

She sends her regards.

And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you
I'm glad you stood in my way.

If you ever come by here, for Jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.

And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear

Sincerely, L. Cohen

Johnny Cash - Hurt

I hurt myself today/To see if I still feel
I focus on the pain/The only thing that's real
The needle tears a hole/The old familiar sting
Try to kill it all away/But I remember everything

CHORUS: What have I become/ My sweetest friend
Everyone I know goes away/In the end
And you could have It all/My empire of dirt
I will let you down/I will make you hurt

I wear this crown of thorns/Upon my liar's chair
Full of broken thoughts/I cannot repair
Beneath the stains of time/The feelings disappear
You are someone else/I am still right here

REPEAT CHORUS

If I could start again/A million miles away
I would keep myself/I would find a way...

Τα στείρα μάτια

Σάν βλαστάρι
Τής φλόγας τ'ανάστημα,
Αγνότατο,τ'άρωμα πήρε
Εραστών αγκαλιασμένων.


Paul Eluard