Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
σε δημοσιά ερημική και οχληρό χαγιάτι
πνιχτήκαν και με πνίξανε τα δάκρυα
σ’απέριττο δωμάτιο από χρυσό κι’ αχάτη.
Την ενοχή που κουβαλάει το δειλινό
σε κοντινή την έκρυψες κι’ απόμακρη σπηλιά
οι σφύξεις της σιωπής που δυναμώσαν
συντρόφοι μου κι’οχτροί σε άδεια καπηλιά.
Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
ο Εκπεσών ο Άγγελος κι’ο Ιανός,
κι’ οι ανθοκάλυπτες αχτίδες της βροχής
τα τρυφερά κρατάγαν σκήπτρα του Ενός.
Παναγιώτης Ξουραφάς
No comments:
Post a Comment