2/2

ας όψεται αόρατος
από τo κούφωμα
της ανάδρασης
χωρίζοντας να ενώνει
όρμους, αρμούς, ειρμούς
αυχένες κι άνηχα στήθη,
ο oρμαθός φωτός

ως χάρακας μαρμαρωμένος
να χαρακώνει μαινόμενος
το ρημαγμένο μάρμαρο
της μοναδικότητας,
ο χρόνος της θάλασσας

και μετά το ύστερο αίμα
να ανακάμπτει γοργά
στην αρχή του πάντα-
σαν πέρλα σε διπλό κοχύλι,
το προ της ύπαρξής μου
σπέρμα



 .................



 
blame the invisible
from the frame
of feedback
by dividing unites
bays, joints, coherences
necks and anechoic breasts,
the amount of light

as a petrified ruler 
left berserk to rule
the cracked marble
of uniqueness,
the time of the sea

and then the late blood
to recover quickly
at the beginning of forever-
like a pearl in a double shell,
my pre-existence's
semen




Panagiotis Xourafas