Πυρελθόν - Fiery Past Coming

Σαν ανεμόσκαλα
στο φεγγαροφωτο
η σκιά των ασωμάτων
χορεύει αδυσώπητα
ενα δαιμονισμένο σουίνγκ
με το λιωμένο καλντερίμι.

Γυμνή χορογραφία,
το φως που πάλλεται,
η αχτίδα που λυγίζει
στή ρωγμή της καμαρης,
τέμνοντας την αλήθεια
απο το ήμισυ της ηδονής.

Σίγησε την ανάσα με κρασί 
και στα στερνά της αύρας
άσε τον άνεμο να αγριεύει-
δεν καρφώνονται οι πέτρες
δεν λησμονουν τα κύματα,
των φυκιών τις μνήμες.

Μόνο η νύχτα δικαιώνεται
κι ο βαθύτερος πηλός της,
του φεγγαριού η κόλλα.



.....................




Like a ladder
in the moonlight
the shadow of the bodiless
is dancing relentlessly
a daemonical swing
with the melted cobbled path.

Naked choreography,
the pulsing light,
the beam bending
in the crack of the chamber,
intersecting the truth
from half of the pleasure.

Silence breathing with wine
and at the ends of the aura
let the wind get wild and wild-
for the stones can't be nailed
for the waves can't forget,
the seaweed memories.

Only the night is justified
and its deepest clay, 
the glue of the moon.




Panagiotis Xourafas