Αυτόλυκος - Autolycus

 


















Γαμβρός εμός θυγάτηρ τε, τίθεσθ' 
όνομ' όττι κεν είπω πολλοίσιν γαρ εγώ 
οδυσσάμενος τοδ' ικάνω, ανδράσιν ηδέ
γυναιξίν ανά χθόνα πολυβούτειραν' 
τω δ'Οδυσσεύς όνομ' έστω επώνυμον.

Εναπόθεσαν τις προσδοκίες

Φθαρτές και αναμφίβολα θεικές

Στην απείρανθο της θηραικής γης

Στα κρύα μάτια της χρυσής σαύρας,

Παιδιά όλα της μεγάλης βοής.

Πάντα τής Πηνελόπης ο αργαλειός

Υφαίνει το σπάργανο της Ελένης

Με ίνες διάμεσων ήχων,

Με οδύνες άνυδρων στίχων

Σαν ρίγισμα ηλιοτροπίων

Κάτω από μαύρους ήλιους

Άγριων ματιών, που χάνονται

Γύρω από ατέρμονους κύκλους

Εμβρυουλκίας αναμνήσεων τού μέλλοντος

Στον αλυχτό τής ερημιάς των λύκων.

Όλα φαντάζουν ξεκάθαρα σαν κρύσταλλο

Μα στο λαβύρινθο της μεγάλης σιγής

Στις σκουριασμένες ίριδες των ημερών

Πυκνώνουνε μεσίστιοι αντικατοπτρισμοί,

Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες

Ο ψυχωμένος Έκτορας , ο ανδρείος Αχιλλέας

Και οι άλλοι υποψήφιοι νεκροί ήρωες

Που περιμένουν ένας-ένας τις τιμές τους.

Εναπόθεσαν τις προσδοκίες 

Με το ράγισμα τής πρωινής αύρας

Στής Ιθάκης τα γαλήνια νερά

Στίς πρώτες ανάσες της Ιστορίας

Και παρά τις διαψεύσεις, ακόμα,

Βαφτίζει το Ταξίδι ο Αυτόλυκος.

..........................

My son in law and daughter, listen to 

the name I am giving him' I reached here 

been "oddysey-ed", which means I was hated

by many, men and women I encountered on 

my way from one land to another, that is why

I am naming the child Odysseus, and so it goes.

They placed Expectations  

Perishable and undoubtedly divine 

Upon infinite flowers of theraic land

In the cold eyes of the golden lizard,

All of them children of great roar. 

Always the loom of Penelope 

Weaves the diaper of Helen 

With fibers of interstitial sounds 

In arid sorrows lyrics 

Like sunflowers chill

Under black suns 

Of wild eyes,been lost
Around unending cycles

Forceps of future memories  

In the howling wilderness of wolves. 

All seem crystal clear 

But in the great labyrinth of silence 

In the days of rusty irises 

Mirages gather at half mast, 

The Laestrygonians and Cyclops 

The spunky Hector, the brave Achilles 

And the other prospective dead heroes 

Waiting one by one for their honours.

  

They placed Expectations

With the crack of the morning breeze 

In the calm waters of Ithaca 

In the first breaths of History  

And despite denials,still 
The Journey is baptized by Autolycus.

Panagiotis Xourafas

 

2011 - Selections

1. Μοναξιά Δεν Υπάρχει (No Solitude) - Nikiforos Vrettakos
http://www.panosx.blogspot.com/2011/02/no-solitude.html
2. Αυγή Του Οδυσσέα (Odysseas Dawn) - Odysseas Elytis
 http://www.panosx.blogspot.com/2011/03/odysseas-dawn.html
3. Το Ονειρο (The Dream) - Nikos Papazoglou
http://www.panosx.blogspot.com/2011/04/dream.html

4. Πρωτομαγιά (First Of May) - Giannis Ritsos

http://www.panosx.blogspot.com/2011/05/first-of-may.html

5. Ένα Καθήκον (A Task) - Czeslaw Milosz

http://www.panosx.blogspot.com/2011/06/task.html

6. Δώρο Ασημένιο Ποίημα (Gift Silver Poem) - Odysseas Elytis

http://www.panosx.blogspot.com/2011/07/gift-silver-poem.html

7. Θερμοπύλες (Thermopylae) - Constantine Cavafy

http://www.panosx.blogspot.com/2011/08/thermopylae.html

8. Δεν Είμαστε Ποιητές (We Are Not Poets) - Giorgos Sarantaris

http://www.panosx.blogspot.com/2011/09/e-we-are-not-poets.html

9. Rough Sea - Panagiotis Xourafas

http://www.panosx.blogspot.com/2011/10/rough-sea.html

10. Χρονοδιάγραμμα (Timetable) - Tasos Livaditis

http://www.panosx.blogspot.com/2011/11/timetable.html

Οχτροί Ορκισμένοι - Sworn Enemies

Χρόνια τώρα

χρόνια εσείς,

οχτροί ορκισμένοι

φεγγάρια μαύρα

καρφωμένα,

φεγγάρια λαύρα,

σε αυλαία γκρίζα

τα μάτια

μιά παλιά κορνίζα,

κι’ όποιες θαμπές

εικόνες τού χαμού,

γέροι σκυφτοί 

θλιμμένοι…

..................

So many years now

so many years, you

sworn enemies

black moons

nailed-

fiery moons

on grey drop curtain,

eyes like

an old cornice-

and any blurry

images of loss,

old people crooked

so full of sorrow...

Panagiotis Xourafas

Αχνό Φως - Faint Light

Μα στις σπηλιές των ρόδων 

βάλθηκες να με κυνηγάς-

Δεν βλέπεις πως και το πιο

αχνό φως, ραγίζει το μπλέ;

......................

So you have been trying to 

hunt me in the caves of roses-

Don't you see that even the 

faintest light ,cracks the blue?

Panagiotis Xourafas

Painting: 

John Waterhouse

Η Πατρίδα Μου - My Land

And I don't love anything else as much as I love my country.
If somebody comes and tells me that something would be 
good for my country, I would leave him to blind both 
of my eyes. Because if I am not able to see and my country
is fine, it can feed me. But if my country is down and low, 
I will be blind even if I have ten eyes. And I am going to live 
on this land and don't intend to go any place else.



General Makrigiannis

Δέκα Δύστυχα Δίστιχα - Ten Unfortunate Distichs

 

1. Στά ματωμένα ανάκλιντρα τής ξέπνογης αυγής

   οι άβουλες ψυχές τα πεπρωμένα ορούν τής γής

 2. Πέταξε στον ορίζοντα ο τσαλαπετεινός αριστερά

   Έτσι ποιός να ορίσει τού κεριού τα καίρια φτερά;

3. Σώμα και βλέμμα διψοσβήνοντας το Λύκαιο

   τού πρωινού το βούκεντρο θέσπισμα δίκαιο.

4. Μνήμες μνήματα και υπομνήματα τής απωλείας

   πού νά 'βρεις ήλιο φιλικό στή βιάση τής λαγνείας;

5. Τις κυριακές οι ίριδες τού πόνου και τής προσμονής

   μισές ανάσες φτερουγίζουν καποιας φυλακής σκαιής.

6. Είναι και μιά μελαχροινή,φιγούρα Αλμοδοβάρ σωστή

   δακρύων απόσταγμα πικρό σ’αργυροδιάφανη κλωστή.

7. Ήλθ’ ο χειμώνας,οι δρόμοι πώς μικρύναν κι’οι σκιές,

   σκαφτήκανε τα πρόσωπα,σωθήκανε στις φυλλωσιές.

8. Χρυσόλιγνο είναι το παιδί που κυνηγάει το τόπι

   Τα πρέπει γίνανε κελλί, στού χρόνου το κατόπι.

9. Το φυλλοκάρδι του έτρεμε,σαν έγερνε στήν κόχη

   Έσω έτοιμος! Τα δευτερόγεννα, τα ναί, τα όχι.

10. Στά τριάντα ανακάλυψε τ’ Αχέροντα την σκοτεινή ορμή,

     στά τριάντα στάθηκε κι' είπε ας ευλογήσω την στιγμή.

.........................................

1. On the bloody couches of breathless dawn

unwilling souls look towards earthly dooms.

2. The hoopoe has flown left in the horizon

so, who can handle crucial wings of wax ?

3. Body and look thirst quenching at Mt.Lycaeon

 morning's gad is evenhanded statute.

4. Memories memorials and memoirs of loss

where can you find a friendly sun in the haste of lust?

5. On sundays ireses of pain and expectation

like half breaths flap inside a philistine cell.

6. There's also a brunette Almodovar like figure an essence 

of bitter tears falling down a silver and diaphanous thread.

7. Winter has come, streets narrowed and so did shadows

faces wrinkled and got lost through the thick foliages.

8. The boy running after the ball is gold and thin

and 'musts' have become a prison as time goes by.

9. His heart was shivering, as he bent over the edge'

get ready! Second births, all these yes and no.

10. At thirties he discovered Acheron's dark impetus,

at thirties he stood up and said let me bless this moment. 

 Panagiotis Xourafas

Χαμόγελα - Uśmiechy ( Smiles : A Tribute To Wislawa Szymborska)

 

Z większą nadzieją świat patrzy niż słucha.

Mężowie stanu muszą się uśmiechać.

Uśmiech oznacza,że nie tracą ducha.

Choć gra zawiła , interesy sprzeczne,

wynik niepewny- zawsze to pociecha,

gdy uzębienie białe i serdeczne.

   

Muszą życzliwie pokazywać czoło

na sali obrad i płycie lotniska.

Ruszać się żwawo, wyglądać wesoło.

Ów tego wita , ten owego żegna.

Twarz uśmiechnięta bardzo jest potrzebna

dla obiektywów i dla zbiegowiska.

 

Stomatologia w slużbie dyplomacji

spektakularny gwarantuje skutek.

Kłów dobrej woli i siekaczy zgodnych

nie może braknąć w groźnej sytuacji.

Jeszcze nie mamy czasów tak pogodnych,

żeby na twarzach widniał zwykły smutek.

 

Ludzkość braterska, zdaniem marzycieli,

zamieni ziemię w krainę uśmiechu.

Wątpię.Mężowie stanu, dajmy na to,

uśmiechać by się tyle  nie musieli.

Tylko czasami:że wiosna, że lato,

bez nerwowego skurczu i pośpiechu.

Istota ludzka smutna jest z natury.

Na taką czekam i cieszę się z góry. 

 

The world would rather see hope than just hear 

its song. And that's why statesmen have to smile. 

Their pearly whites mean they're still full of cheer. 

The game's complex, the goal's far out of reach, 

the outcome's still unclear - once in a while, 

we need a friendly, gleaming set of teeth. 

Heads of state must display unfurrowed brows

on airport runways, in the conference room.

They must embody one big, toothy "Wow!"

while pressing flesh or pressing urgent issues.

Their faces' self-regenerating tissues

make our hearts hum and our lenses zoom.

Dentistry turned to diplomatic skill

promises us a Golden Age tomorrow.

The going's rough, and so we need the laugh

of bright incisors, molars of good will.

Our times are still not safe and sane enough

for faces to show ordinary sorrow.

Dreamers keep saying, "Human brotherhood

will make this place a smiling paradise."

I'm not convinced. The statesman, in that case,

would not require facial exercise,

except from time to time: he's feeling good,

he's glad it's spring, and so he moves his face.

But human beings are, by nature, sad.

So be it, then. It isn't all that bad 

Wislawa Szymborska 

(1923 - 2012)