As The Poems Go

As the poems go into the thousands you
realize that you've created very
Little.

Charles Bukowski

To Be A Man

What does it take to be a man?
What does it take to see
It's all heart and soul
A gentle hand?
So easy to want and so hard to give
How can you be a man
'Till you see beyond the life you live?
Oh, what does it take to be a man?

We can be blind, but a man tries to see
It takes tenderness
For a man to be what he can be
And what does it mean
If you're weak or strong?
A gentle feelin'
can make it right or make it wrong
What does it take to be a man?

The will to give and not receive
The strength to say what you believe
The heart to feel what others feel inside
To see what they can see

A man is somethin' that's real
It's not what you are
It's what you can feel
It can't be too late
To look through the hate and see
I know that's what a man can be

Tom Scholz (Boston)

A Drunken Man's Praise Of Sobriety

Come swish around, my pretty punk,
And keep me dancing still
That I may stay a sober man
Although I drink my fill.

Sobriety is a jewel
That I do much adore;
And therefore keep me dancing
Though drunkards lie and snore.
O mind your feet, O mind your feet,
Keep dancing like a wave,
And under every dancer
A dead man in his grave.
No ups and downs, my pretty,
A mermaid, not a punk;
A drunkard is a dead man,
And all dead men are drunk.

William Butler Yeats

H Aλίκη διαβάζει Σεφέρη...

Μιλώ αυτή τη στιγμή τόσο σοβαρά,
που ξεχνώ ακόμα και την αγάπη.
Δεν μπόρεσα ποτέ να τα ΄χω καλά μ' αυτό το αίσθημα
που συνδέει τους άντρες και τις γυναίκες.
Καταλαβαίνω την επιθυμία, καταλαβαίνω τη στοργή,
καταλαβαίνω πολλά πράγματα
που την αποτελούν...
Εκείνο που κάνει τις σχέσεις μοναδικές
είναι η Επικοινωνία. Και όσο βαθύτερη είναι η Επικοινωνία,
τόσο κάνει τον άνθρωπο γενικότερα ανθρώπινο...

A Poem By Jelena

Today is the day that never came
the cloud had covered the laughter
this morning never woke up
instead of it the light is gray

Today the beasts were being born
with loud screaming betrayed the light
this morning dust doesn't burn hard
coldish shadow can't walk in sight.

Today the air fooled itself
able to pretend so fragile
everything that couldn't been touched
everything that you could leave.

This morning the soul is crying
it's hiding reddish face
he let the truth to fade away
just not to let it off the cliff.

All beautiful lies are released
all deeds from the other side of mind
let them be brave and fly away
in the midst of empty forests.

This morning evil became dear
no, the day hadn't come
the light is just the fake dark
it is as well, a lie.

Jelena Jovanovic

Έσμιξαν τα χείλη...

Έσμιξαν τα χείλη
τις γλώσσες
το σάλιο τους
το σάλιο τους έπηξε
έτσι έπλασαν
έναν θεό
μικρές μαργαρίτες
στό τρίχωμα τού στήθους του
ένα ψωμί στά γόνατά του
κι ο διαβήτης καρφωμένος
στό κέντρο τού χάρτη-
ο κόσμος είναι κύκλος.

Γ. Ρίτσος

Το Παλιό Σχολείο

Αντίο.
Ηχεί το κίτρινο κωδωνοστάσι,
σαν λιτανεία αγνώστου αγίου,
αποχαιρετώντας τον μπρούτζινο ήλιο.


Αντίο.
Στίς χάντρες τών ματιών
μπουκέτα από αγκόρτσια κι΄αγριόβρωμα,
στή μύτη η κολώνια απ’ το εκχύλισμά τους.
Περπατάς βήματα θαμπά,
πλάϊ στό κελαρυστό αίμα τού ποταμού.
Η καρδιά σου μέτοικος
τής άκρας ορίζουσας τ’ουρανού˙
το νοίκι ακριβό.

Αντίο.
Να δανειστείς λίγη απ’την τέρψη
τών πλατανόφυλλων,
καθώς σχιστά ριγούν
από τον παγερό αέρα τού Γενάρη,
κι’ ύστερα απλά:


Αντίο.
Αγέρωχα στυλωμένο το παλιό σχολείο,
κι’ ο αχός από τα παιδικά γέλια,
αχνίζει ακόμη
απ’ τα λασπόλιθα ντουβάρια.
-Η φύτρα ειν’ακόμη ζωντανή,
πίσω απ’ τής λησμοσύνης
τούς μουχλιασμένους χάρτες.
Αντίο…

Παναγιώτης Ξουραφάς

Εκείνο

Έρχονται ώρες,που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία τού ανέκφραστου-σαν την θολή,αόριστη ανά-
μνηση απ'την γεύση ενός καρπού,
πούφαγες κάποτε,πρίν χρόνια,σαν ήσουνα παιδί,
μιά μέρα μακρινή,λιόλουστη-καί θέλεις να τη θυμηθής
κι'όλο ξεφεύγει.Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι'από δάκρυα.

Γι'αυτό,σας λέω,πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο πού
κλαίει.
Είναι η στιγμή πού σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο καί γιγάντιο,
Εκείνο πού ποτέ δεν θα ειπωθεί.

Τάσος Λειβαδίτης

On Pain

Your pain is the breaking of the shell that encloses
your understanding.

Even as the stone of the fruit must break, that its
heart may stand in the sun, so must you know pain.

And could you keep your heart in wonder at the
daily miracles of your life, your pain would not seem
less wondrous than your joy;

And you would accept the seasons of your heart,
even as you have always accepted the seasons that
pass over your fields.

And you would watch with serenity through the
winters of your grief.

Much of your pain is self-chosen.

It is the bitter potion by which the physician within
you heals your sick self.

Therefore trust the physician, and drink his remedy
in silence and tranquillity:

For his hand, though heavy and hard, is guided by
the tender hand of the Unseen,

And the cup he brings, though it burn your lips, has
been fashioned of the clay which the Potter has
moistened with His own sacred tears.

Khalil Gibran